ارزش و مفهوم اجتماعی جنگل

با توجه به وسعت کشور و خشک و کويرى بودن اکثر نقاط آن بديهى است سطح محدود جنگل‌هاى موجود عاملى سرنوشت‌ساز در کلّيهٔ زمينه‌ها اعم از کشاورزى و صنعت و محيط‌زيست و غيره مى‌باشد.

به‌طور کلى جنگل به‌عنوان يک ثروت لايتناهى براى هر کشور و براى ما که در محدوده‌اى نيمه‌خشک واقع شده‌ايم به‌طور اخصّ يک عنايت و يک موهبت محسوب مى‌گردد.

با توجه به خصوصيات اقليمى مناطق جنگلى کشور مخصوصاً در مناطق شمال، به زحمت مى‌توانستيم روند عادى زندگى را در آن محدوده بدون وجود جنگل داشته باشيم. بهمن و سيل و ديگر مشکلات طبيعى نه تنها باعث نابودى آب‌هاى سطح زمين مى‌گرديد، بلکه مدفون شدن خاک‌هاى زراعى و مرغوب در زير گل و لاى و رسوبات نيز يکى ديگر از عواقب نامطلوب منطقه به‌حساب مى‌آمد، در صورتى که حفظ و حراست جنگل‌ها انجام نگيرد صخره سنگ‌هاى سرازير شده و نزول‌هاى جارى شده از کوهستان‌ها تمام ارزش‌هاى مادى و معنوى خاک‌هاى منطقه را شسته و از بين خواهد بود. بدون جنگل مناطق سبز و خرم شمال کشور و به‌طور حتم ديگر مناطق جنگلى کشور بدون سکنه خواهد شد و بدون شک مخازن آب‌هاى زيرزمينى رو به کاهش رفته مناطق مذکور به‌صورت مناطقى مرده در خواهند آمد.

جنگل براى ايجاد يک کليماى کوچک مناسب، مؤثر است و ضمناً زمين و خاک را از تخريب و انهدام حفظ مى‌نمايد. امروزه شاهد هستيم که در مناطق مزروعى ديوارهاى سبز در سطح وسيع در اطراف مزارع و زمين‌هاى کشاورزى که در معرض بادهاى ويران‌گر قرار گرفته‌اند به‌عنوان بادشکن به‌وجود مى‌آورند و اين ديواره‌هاى سبز اکثراً به‌وسيلهٔ غرس نهال‌هاى مقاوم و مستحکم و سريع‌الرّشد پهن‌برگ‌ها و على‌الخصوص سوزنى‌برگ‌ها احداث گرديده شده‌اند. تحت حفاظت و حمايت چنين نوارهاى بادشکن است که محصولات کشاورزى و در واقع زمين‌هاى کشاورزى از باد حفظ شده ميزان محصولات و کيفيت آنها بهبود مى‌يابد.

مثال‌ها و شواهد زيادى بيان‌گر اين واقعيت مى‌باشند که بسيارى از کشورهاى ثروتمند در اثر تخريب بى‌رويه و آسيب رسانيدن بيش از حد به جنگل‌هاى خود کاملاً و به‌طور واقعى سقوط نموده و جزء کشورهاى فقير در آمده‌اند.

نکتهٔ اساسى در امر بهره‌بردارى از جنگل‌ها اين است که فردفرد ما به‌عنوان مالکين امروزى جنگل‌هاى کشور نه تنها در مقابل ديگر هموطن‌هاى خود بلکه در مقابل ديگر افراد جوامع بشرى در حال و آينده داراى مسؤوليت خطيرى مى‌باشيم. ما نبايد هرکز فراموش نمائيم که به‌هيچ وجه نبايد اجازه داده شود تا از جنگل‌ها به‌طور نامحدود و نامنظّم بهره‌بردارى گردد.

مقّررات و قوانين وضع شده در مورد منابع طبيعى که به‌طورکلّى از نياز‌ها و خواسته‌ها و منافع عمومى حمايت مى‌نمايند بايد با کمال دقّت اجراء شود و در صورتى که افرادى از اين قوانين تخطّى نمايند و در اين خصوص در اجراء وظايف شرعى و قانونى خود در مقابل ملت و مملکت و نسل‌هاى آينده سهل‌انگارى از خود نشان دهند بايد بر طبق پيش‌بينى‌هاى قانونى مجازت شوند