ارتباط در آموزش

واژهٔ ديگرى که براى روشن‌شدن تعريف تکنولوژى آموزشى نياز به بررسى دارد 'ارتباط' است. ارتباط (Communication) ازنظر لغوى به‌معنى انتقال، سرايت و انتشار است. ريشهٔ آن واژهٔ لاتينى communis است که آن را تفاهيم و اشتراک فکر هم ترجمه کرده‌اند . در علوم ارتباطات کلمهٔ ارتباط مفاهيم گوناگونى نظير انتقال و انتشار آگاهى و انديشه‌ها، ايجاد پيوستگى اجتماعى و اشتراک فکرى و همکارى عمومى را دربرمى‌گيرد. وقتى مى‌گوييم با کسى ارتباط برقرار کرده‌ايم منظور يک عمل فيزيکى و ارتباط جسمى نيست بلکه بيشتر ارتباط فکرى است.

نمى‌توانيم ارتباط را ه 'فرايند انتقال پيام از فرستنده به گيرندهٔ پيام به شرط اينکه ذهنيات موردنظر فرستنده به گيرنده انتقال يابد يا بالعکس' تعريف کنيم. اگر هر موقعيت آموزشى را يک موقعيت ارتباطى بدانيم فرستنده پيام گاهى طراح آموزشى است و گاه معلم. دانش‌آموز گيرنده پيام است. هنگامى مى‌گوييم ارتباط برقرار شده است که ذهنيات موردنظر طراح آموزشى يا معلم به گيرنده پيام يا دانش‌آموز منتقل شده باشد و ذهنيات موردنظر دانش‌آموز به معلم منتقل شده باشد. با سنجش عملکرد دانش‌آموز متوجه مى‌شويم که آيا ارتباط برقرار شده است يا خير.