خاک جامانده ایران در آن سوی مرز

دیواری که برای مبارزه آسان‌تر با اشرار و قاچاقچیان انسان و سوخت برپا شد، آن هم با کیلومترها فاصله از مرز اصلی، حالا شده اسباب دردسر ننه مراد؛ مادر شهیدی که سال‌های سال است در سرمای صفر درجه و گرمای ۵۰ درجه، جاده خاکی پر از خار نزدیک دیوار را با پای پیاده می‌رود و با خیلی‌ها هماهنگ می‌کند تا بتواند از دریچه ۱.۵ متری، عبور کرده و بر سر مزار شهید دهقان، جا مانده در آن سوی دیوار مرزی ایران و افغانستان مویه کند. به گزارش ایسنا، هر بار که ننه مراد بر سر مزار می‌رود بخشی از خاک مزار را با خود می‌برد و با گلایه می‌گوید چرا فرزندش که در مرزهای ایلام برای حفظ این آب و خاک شهید شد حالا باید آن سوی دیوار امنیتی جا بماند؟ دیواری که هر از گاهی محل مناقشه مرزبانی افغانستان و ایران بر سر تردد بومیان می‌شود.از یک سو بومیانی هستند که نگران از دست دادن زمین‌های‌شان با مدعی شدن افغانستانی‌ها بر سر مالکیت اراضی بین دیوار امنیتی و خط مرزی هستند و از سوی دیگر مرزبانی ایران که می‌گوید مجری دستورند و نیز مسوولانی که معتقدند مشکلی ایجاد نمی‌شود، چراکه خط مرزی در اسناد بین‌المللی ثبت شده است و کشورها حق تعرض بر آن ندارند.نه تنها مزار فرزند شهید ننه مراد که حدود 2هزار هکتار زمین کشاورزی ایران به دلیل خطای محاسباتی بین خط واقعی و بین المللی مرز ایران و افغانستان در منطقه سیستان قرار گرفته‌اند؛ این اولین دیوار مرزی نیست که زندگی مردمان ساکن در مرزهای دو کشور را دشوار کرده است.از دیوار ترکیه و ایران گرفته تا دیوار امریکا و مکزیک، همگی با وجود آنکه برای ایجاد امنیت ساخته شدند اما آسیب‌شان هم کمتر از سودشان نبوده و جداکننده فرهنگ و خانواده‌های مرزنشین شده است؛ دیواری که امروز در اروپا برداشته شده و جای آن را یک پرچین و تابلو گرفته و مرزها جهانی شده است.با همه اینها، مخاطرات امنیتی و تهدیداتی همچون مهاجرت‌های غیرقانونی، قاچاق سوخت و مواد مخدر و سلاح‌های غیرمجاز، ناامنی نواحی مرزی و حمله به پاسگاه‌های مرزبانی‌ها، مقامات امنیتی کشور را به این نتیجه رساند که در اوایل دهه ۸۰، دیوار امنیتی به طول بیش از ۳۰ کیلومتر با عنوان «دیوار مرزی سیستان» در مرز زهک - هیرمند کشیده شود.اما حالا این