زندگی ژان کالون

درباره‌اش می‌گویند که قرون وسطایی‌تر از هر متفکر قرون وسطی بود و یگانه شرط رستگاری روح انسان را در ترک کامل دنیا می‌دید. اما کلیسای کاتولیک و تفسیر رسمی از آموزه‌های مسیح را به چالش کشید و به یکی از مهم‌ترین مصلحان دینی تاریخ تبدیل شد. ژان کالون (John Calvin) سال 1509 میلادی در چنین روزی در نوایون به دنیا آمد که آن زمان یکی از اسقف‌نشین‌های فرانسه محسوب می‌شد.  پدرش منشی اسقف بود، اما گویا بعدها به دلایلی تکفیر و از کلیسا اخراج شد و حتی عده‌ای با دفن او در گورستان مسیحیان مخالفت کردند. اما خود ژان به دستور پدر برای تحصیل به پاریس رفت و پس از آن هم مدتی در اورلئان حقوق خواند. سختکوش و جدی بود و به جز الهیات و مذهب، به ادبیات هم علاقه شدیدی داشت. از انقلاب دینی آلمان و سخنان مارتین لوتر تاثیر می‌گرفت و متفاوت با جو عمومی آن روزگار، با پروتستان‌ها همدلی و همراهی نشان می‌داد و در تنش‌ها و مباحث زمانه به نفع آنان مداخله می‌کرد. از این‌رو کاتولیک‌ها تحملش نکردند و او  به ناچار از پاریس گریخت. به زادگاهش برگشت و در آنجا به زندان افتاد. از ستیز و مناقشه پرهیز داشت، اما آسودگی از آزار و مزاحمت مخالفان برایش ممکن نمی‌شد. مدتی اینجا و آنجا سرگردان بود تا اینکه بعد از مدتی رفت‌وآمد، سرانجام فرانسه را ترک کرد و در ژنو مقیم شد. در تغییر و تحولات بعدی حکومت ژنو را به دست گرفت و اصلاحات اساسی در تشکیلات کلیسا را شروع کرد. به این باور رسیده بود که بت‌پرستی در پوشش آیین کاتولیک احیا شده و ظواهر و تشریفات زاید جای «سخن خالص خدا» و حقیقت آموزه‌های مسیح را گرفته است. چند کتاب و رساله نوشت که «مبادی دین مسیحی» (1536) مهم‌ترین‌شان و  در واقع نسخه مکتوب و مدون افکار و آموزه‌هایش به شمار می‌رود.   اهمیت کالون در این بود که «با سازمان، اطمینان و غروری که در بسیاری از نقاط جهان به پروتستان‌ها بخشید، به آنان توانایی داد تا برخی از سخت‌ترین آزمایش‌های تاریخ را پیروزمندانه پشت سر نهند.» 55 سال تا بهار 1564 عمر کرد و سال‌های آخر تقریبا همیشه بیمار بود. به فرض اصالت تصویر نقاشی‌شده‌