آخرین خبر/​​​​​​​ما آدم‌ها همیشه در حال ساختن زندان‌های نامرئی برای خودمان هستیم؛ زندان‌هایی که با هر تلاش نافرجام برای خوشبختی، آجرهای آن را روی هم می‌چینیم. زندگی کردن، شبیه نشستن کنار یک صخره بزرگ است. سال‌ها در کنارش می‌نشینی، نگاهش می‌کنی، آهسته‌ آهسته با دست خودت آن را تراش می‌دهی و شکلی به آن

رابطه سمی؛ زنجیری نامرئی که باید پاره شود

قدرت معمولا به عنوان چیزی خارج از خودمان، مانند پول یا نفوذ، درمیان آدم ها درک شده و دیده می‌شود، اما در تاکتیک‌های تقریباً نامرئی که افراد واقعا قدرتمند به

شعله فندک را زیر حباب پایپ می‌گیرد و دود سفیدی همه‌جا را پر می‌کند. یک ماه قبل از کمپ اجباری بیرون آمده، اما چون جایی برای زندگی نداشته دوباره به همان پاتوق و آدم‌ها بازگشته و مصرف مواد را از سر گرفته. این داستان بیشتر مصرف‌کننده‌هایی است که در طرح‌های آیین‌نامه ماده 16 قانون مبارزه با مواد مخدر دستگیر …

در این دنیای پرهیاهویی که همه آدم‌ها بیشتر به سمت خودشان کشیده می‌شوند، تنها موسیقی است که می‌تواند بارهای نامرئی سنگین را از دوش افراد بردارد. شما به کدام آهنگ‌ها و به چه سبک از موسیقی علاقه‌مند هستید؟ آیا آهنگ های احمد سلو را شنیده‌اید؟

هیچ‌کس رنج آدم‌های نامرئی جامعه را نمی‌بیند؛ شبیه رنج قربانیان معدنجو که این روزها در حال تجربه دردهای شدید ریوی و تنفسی هستند. جوان‌هایی که به دلیل سردردهای مداوم امکان هیچ کاری حتی یک رانندگی ساده را هم ندارند. برخی از آنها همچنان بعد از 40 روز با سطح هوشیاری بسیار پایین و فراموشی دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند …

معرفی فیلم کیک محبوب من ساخته مریم مقدم و بهتاش صناعی‌ها

«باید کسی باشد که از تمام تاریکی‌ها روایت کند. شبیه به غواصی که تا عمق سیاهی دریا پیش می‌رود تا از هر آنچه دیده، برای آدم‌های ساحل حکایت کند». خبرنگاری شاید شکلی از سفر به تاریکی باشد، دردهایی که کسی از آن خبر ندارد و تو باید آن را با شفافیت کامل دیده باشی و روایت کنی. اما هیچ‌کس از اندوه و رنج این راویان …

یکی از سخت‌ترین جنگ‌هایی که در زندگی تجربه می‌کنیم، جنگ با خودمان است؛ میدان این نبرد ذهن‌مان است.