خارکنی خری داشت که تا می توانست از گرده اش کار می کشید. صبح ها سوارش می شد؛ می رفت به صحرا و عصرها همة خارهایی را که کنده بود بارش می کرد و خودش هم می رفت آن بالا رو پشتة خارها می نشست و برمی گشت به خانه و شب ها یک مشت کاه پوسیده جلوش می ریخت.

مرد هر روز دیر سر کار حاضر می شد، وقتی می گفتند: «چرا دیر می‌آیی؟» جواب می‌داد: «یک ساعت بیشتر می‌خوابم تا انرژی زیادتری برای کار کردن داشته باشم، برای آن یک ساعت هم که پول نمی‌گیرم»....

روزی روزگاری در زمان‌های قدیم مرد خیاطی، کوزه‌ای عسل ناب در دکانش داشت. یک که روز می‌خواست دنبال کاری از مغازه بیرون برود، به شاگردش گفت: این کوزه پر از زهر است. مواظب باش به آن دست نزنی و من و خودت را در دردسر نیندازی....

روستایی بود دور افتاده که مردم ساده دل و بی سوادی در آن سکونت داشتند. مردی شیاد از ساده لوحی آنان استفاده کرده و بر آنان به نوعی حکومت می کرد. بر حسب اتفاق گذر یک معلم به آن روستا افتاد و متوجه دغل کاری های شیاد شد و او را نصیحت کرد که از اغفال مردم دست بردارد و گرنه او را رسوا می کند. اما مرد شیاد نپذیرفت....

هفده شتر و سه برادر کاروان سه نفره ساربانان با هفده شتر راه بیابان در پیش گرفته بود. تابش بی‏ امان خورشید، آنان را تندخو کرده بود. سه شتر درشت و جوان، ساربان‏ها را پیشاپیش شتران به جلو می‏برد. هر کس از دور کاروان را می‏دید، حس می‏کرد که گویی شتربان‏ها با یکدیگر پدرکشتگی دارند؛ دایم دست‏هایشان را با حرارت …

دخترک بینوا و از پا افتاده که تقریباً چیزی نیز از گذشته به خاطر نداشت آنقدر در ساحل گشت و گشت تا عاقبت به خانواده ای رسید که حرفه شان نساجی بود. این خانواده دختر را نزد خود بردند و به او پارچه بافی یاد دادند. تا اینجا دختر از آخر و عاقبت خود خیلی هم شاکر بود. اما این عاقبت به خیری چندان نپایید، چند سال …

در یکی از روزهای زمستان، یکی از علمای معروف برای نماز ظهر به مسجد رفت و در صحن مسجد قدری در آفتاب ایستاد تا گرم شود و در کنار آفتاب چهار پسربچه از شاگردان بازار نشسته بودند و ناهار می‌خوردند.....

شیراز-اول اردیبهشت ماه هر سال یاد روز سعدی شاعری شیرین‌زبان است که در نظم و نثر زبانزد و عطر و رنگ کلامش سحرآمیز و حکایت‌هایش کوتاه و جان‌افزا و شعرهایش حاوی نکات پندآموز مردم آگاه است.

در هندوستان درختی است که هر کس از میوه‌اش بخورد پیر نمی‌‌شود و عمرش جاودانه خواهد بود. پادشاه شهر این سخن را از مرد دانشمندی که به حضورش رسیده بود شنید و مشتاق خوردن آن میوه شد تا عمرش جاودانه باشد و مرگ در او اثر نکند. ....

درویشی در کوهساری دور از مردم زندگی می کرد و در آن خلوت به ذکر خدا و نیایش مشغول بود. در آن کوهستان، درختان سیب و گلابی و انار بسیار بود و رزق و روزی درویش فقط از این میوه ها بود......

در روزگار قدیم پیرمرد مسلمان و دانشمندی در شهر بخارا زندگی می‌کرد که او را خواجه‌ی بخارایی می‌نامیدند. یک روز خواجه مال و ثروت خود را حساب کرد و دید مستطیع شده، یعنی ثروتش به حدی رسیده که مطابق دستور دین اسلام باید به سفر حج برود و زیارت خانه کعبه بر او واجب است-این بود که اسباب سفر آماده کرد و با قافله …

در روزگار قدیم یک مرد شهرنشین ثرتمند با یک روستایی طمعکار آشنا و دوست شد. هروقت روستایی به شهر می‌رفت، ماه ها در خانه مرد شهری می‌ماند و از غذاهای او می‌خورد. یک روز روستایی به دوست شهری خود گفت، چرا برای یک بار هم شده به روستای من نمی‌آیی؟ دست زن و بچه ات را بگیر و به روستای من بیا تا از تو پذیرایی …

روزی بود، روزگاری بود. مرد حمالی بود و یک روز داشت بار می برد که رسید به باغی. بارش را زمین گذاشت و گفت: خدایا! من بنده‌ی توام، صاحب فلان فلان شدی این باغ هم بنده‌ی توست...

یک مرد شکارچی بود و یک سگ شکارچی تربیت‌شده داشت که با او کمک می‌کرد. سگ شکاری سگی بود لاغراندام با دست‌ها و پاهای باریک و بلند که از هر حیوانی تندتر می‌دوید و همین‌که شکارچی فرمان می‌داد…..

مرد سقایی خری داشت که از بس از آن خر کار کشیده، پشت خر دوتا شده و پر از جراحات و زخم ها گردیده بود. غذای خر بیچاره جز کاه چیز دیگری نبود، در حدی که خر آرزوی مرگ خودش را داشت. ..

روزی و روزگاری یک دهقان و یک شکارچی با هم همسایه بودند. شکارچی داستان ما، یک سگ داشت که همیشه از خانه اش فرار می‌کرد و به مزرعه دهقان می‌رفت و ضرر و زیان زیادی به دهقان وارد می‌کرد....

در روزگاران قدیم خر و گاوی در یک طویله با هم زندگی می‌کردند. مرد روستایی از خر برای سواری استفاده می کرد و از گاو برای شخم زدن و خرمن کوبی......

حکایت مورچه و زنبور، داستانی شیرین اما پندآموز که دیدگاه شما را به زندگی تغییر می‌دهد!

در زندگی، تصمیم‌های عجولانه می‌توانند نتایج جبران‌ناپذیری داشته باشند. داستان میرغضب و گربه سفید، نمونه‌ای تلخ از قضاوت نادرست است

روزی روزگاری در دامنه کوهی، یک کبک زیبا و خوش رفتار زندگی می‌کرد که همه به آن کبک خوش رو می‌گفتند و در میان هم نوعان خود به خوشگلی و خوش رویی معروف بود.

در قسمت اول داستان دیدیم که تاجر غریب چگونه سرش توط تاجر ونیزی شیره مالیده شد و در شرط بندی شطرنج با قماربازان ونیزی هم کلاه از سرش برداشته شد و کارش به قاضی کشیده شد و تاجر نیز برای ضمانت آدرس پیرمرد را داد، حالا ادامه ماجرا را با هم میخوانیم.

حکایت کودک هوشیار: در زمان قدیم سه نفر که کارشان پیله‌وری بود، یعنی از یک آبادی جنس می‌خریدند و برای فروش به آبادی دیگر می‌بردند، در بیابان گرفتار راهزنان شدند و دزدها همه اجناسشان را گرفتند و آن‌ها را با یک پیراهن و زیرجامه رها کردند….

یکی بود، یکی نبود. توی این بود و نبود، دختر خوشگل کوچولویی بود به اسم مهرناز که مادرش مرده بود و چون نمی‌توانست خودش را از آب و گل دربیاورد و خوب به کار و بار خانه برسد، پدرش زن دیگری گرفت. یک سالی از این کار گذشت و زن بابای مهرناز دختری زائید و اسمش را گذاشت فرح‌ناز. فرحناز کمی که بزرگ شد، همه دیدند …

حکایت زیرک ترین دزد شهر: در روزگار قدیم دزد خیلى زیرکى بود که تمام مردم شهر از دستش به تنگ آمده بودند. روزى با رفیقش قصد خزانهٔ پادشاه کردند. دزد زیرک دو دست رفیقش را گرفت و او را از سوراخ بالاى بام خزانه، آویزان کرد تا با پرشى خود را به کف خزانه برساند….

در شهری که قاضی، طبیب و درویش هر یک فلسفه‌ی خود را داشتند، پیرمردی لاغراندام با نسخه‌ای ساده اما عجیب، دست به کاری زد که باعث ماجرایی خنده‌دار و پندآموز شد.

در جنگلی دورافتاده گروه زیادی از حیوانات گوناگون زندگی می‌کردند. یک شیر زورمند و ظالم هم در نزدیکی آن جنگل منزل گرفته بود و بلای جان آن حیوانات شده بود….

حکایت میکنند که روزی مردی ثروتمند سبدی بزرگ را پر از گردو کرد، آن را پشت اسب گذاشت و وارد بازار دهکده شد، سپس سبد را روی زمین گذاشت و به مردم گفت این سبد گردو را هدیه میدهم به مردم این دهکده، فقط در صف بایستید و هر کدام یک گردو بردارید. به اندازه تعداد اهالی، گردو در این سبد است و به همه می‌رسد....

مردی پارسا و نیک‌سیرت بود که بعد از رسیدن به کارهای روزانه تمام اوقات خود را صرف موعظه و نصیحت می‌کرد و همیشه با خود می‌گفت: «چون من طمعی از کسی ندارم پند من در همه‌کس اثر می‌کند.» غالباً هم درست بود؛ زیرا اگر در نصیحت هیچ‌گونه غرضی و طمعی نباشد و شنونده هم قابل هدایت باشد اثربخش می‌شود….

روزی پیش‌گوی پادشاهی به او گفت که در روز و ساعت مشخصی بلای عظیمی برای پادشاه اتفاق خواهد افتاد...

یکی از فرزندان پادشاهان، به بیماری مالیخولیا (جنون) مبتلا می‌شود. پادشاه از ابن سینا می‌خواهد تا برای درمان فرزندش علاجی پیدا کند.ابن سینا به کاخ پادشاه می‌رود و قسمتی از کاخ را برای زندگی او در مدت مداوای پسر به او می‌دهند....

گلستان سعدی مملو از حکایت‌های شیرین و جذاب است که در ادامه به یکی از آن‌ها خواهیم پرداخت.

در قدیم رسم بود عیاران و لوطی‌ها و «جاهل‌ها» بر بازو و دست و سینه و شکم خود خال می‌کوبیدند و نقش شیر و پلنگ که نشان شجاعت بود یا صورت دوست و معشوق خود که نشان وفاداری بود یا شکل کارد و شمشیر را که نشان زورآوری و جنگجویی بود روی بدن خود می‌کشیدند تا در همه حال نشان دلخواه خود را همراه داشته باشند.

برنامه قدیمی «قصه ظهر جمعه» که هر هفته حکایت‌های پندآموز را روایت می‌کند، این هفته حکایتی از «کارد و چنگال نقره» را در حال بازگویی است.

سعدی در گلستان و بوستان حکایات متعددی را به این موضوع اختصاص داده است که در آنها به اهمیت تربیت در شکل‌گیری شخصیت انسان و نقش آن در سعادت و رستگاری او اشاره می‌کند. حکایات سعدی در این زمینه سرشار از پند و اندرزهای آموزنده است. در این مقاله به بررسی برخی از حکایات سعدی درباره تأثیر تربیت بر انسان می‌پردازیم.

حکایت شاهین پادشاه که پرواز نمی کرد: با یک حکایت زیبا و پندآموز از سری داستان های بخش سرگرمی گفتنی با شما هستیم. حکایت پادشاه و شاهینی که پرواز نمی کرد. با ما

حکایت قورباغه ها و لک لک ها:یک حکایت آموزنده تمثیلی و کوتاه از داستانهای رساله دلگشا از عبید زاکانی است که پند و اندرز بزرگی در دل تک تک این حکایات نهفته است،

داستان و حکایت های جالب و پندآموز بهلول برای همه آشناست حکایت هایی که در هرکدام بهلول حرفی برای گفتن و اثبات خیلی چیزها دارد.در ادامه چند حکایت جالب از وی بخوانید.

حکایتی پندآموز از شاه عباس و شیخ بهایی: شیخ بهایی با اشاره به سه تپه خاک، پندهایی را به شاه عباس و فرماندهانش می‌آموزد که هر کدام حاوی درس‌های مهمی درباره اعتماد، خدمت و تلاش است.

حکایتی پندآموز در مورد فروتنی و جایگاه واقعی انسان!

عدالت به سبک بهلول؛ داستانی آموزنده درباره انصاف و قضاوت درست

چرا شراب حرام است؟ پاسخ بهلول به پرسشی چالش‌برانگیز