در سالهای اخیر گرایش به مکاتب عرفانی شرقی و غربی بیشتر شده است و دلیل آنرا باید در گسترش ارتباطات و آشنایی جوانان با این مکاتب و تبلیغ و ترویج هدفمند عرفانهای به اصطلاح نو دانست.

امروزه گرایش به معنویت، بسیاری از جوانان را برای کسب آرامش و «حال خوب»، به سمت یوگا، مدیتیشن و انرژی‌درمانی سوق داده است. این یک نیاز واقعی و قابل درک است، اما آیا این جنبش‌های معنوی نوظهور، با جهان‌بینی توحیدمحور و باورهای شیعی ما هم‌راستا هستند؟

 تحلیل شیوه‌های تبلیغ و عضوگیری در عرفان‌ها و معنویت‌های نوظهور، در دو سطح خرد و کلان، نشان می‌دهد که این جریان‌ها با بهره‌گیری از پوشش‌های اجتماعی و رسانه‌ای و سازمان‌دهی هوشمند، در حال نفوذ در فرهنگ عمومی و جذب مخاطب‌اند. در این میان، شناخت راهبردهای کلان آن‌ها برای مواجهه مؤثر، اهمیت ویژه‌ای دارد.

اباحه‌گری، پدیده‌ای است که اتفاقا نوظهور نیست و ظاهربینان به برخی ناهنجاری‌های برآمده از موج‌های گذرا که تحت تأثیر فضای مجازی و رسانه‌ای غرب برآمده و خاموش می‌شوند‌، با رویکردی سلبی می‌نگرند و می‌کوشند آن را انکار کنند یا نبینند. اگر به ریشه‌ها و گذشته‌مان نگاهی خاموش و بی‌فروغ داشته باشیم، به قول بزرگان …