این است حکایت ائتلاف اتحادیه فوتبال

وقتی علی آقامحمدی از جلسات شبانه و ائتلاف هیأت ها صحبت می کند باید به یاد داشته باشد که اتحادیه تشکیل جلسه داده است که دقیقاً همین کار را انجام دهد

قرار است اتحادیه فوتبال جریانی باشد مقابل هیأت های فوتبال در انتخابات فدراسیون فوتبال. این را می شود از جلسه روز یکشنبه اتحادیه به راحتی فهمید. وقتی رییس اتحادیه باشگاه ها می گوید: «یک زمان دولت، رییس فدراسیون را انتخاب می کرد، هیچ تلاشی نتیجه نمی داد اما امروز دیگر خبری نیست. یعنی کسی نمی تواند با جلسه شبانه کار را به سرانجام برساند...» نتیجه کاملاً مشخص است.

در طول جلسه بارها و بارها اعلام می شود پیش تر رؤسای هیأت ها شب قبل انتخابات ائتلاف می کردند و یک فردی را انتخاب می کردند. به نظر می رسد اعضای اتحادیه که به تازگی و با رأی فیفا صاحب کرسی در مجمع آتی فدراسیون فوتبال شده اند چند نکته را فراموش کرده اند:

۱) وقتی علی آقامحمدی از جلسات شبانه و ائتلاف هیأت ها صحبت می کند باید به یاد داشته باشد که اتحادیه تشکیل جلسه داده است که دقیقاً همین کار را انجام دهد.

ائتلاف در ذات خود اتفاق بدی نیست اما چرا گمان می کنیم که اگر دیگرانی این کار را انجام دهند نشانه ضعف است و اگر ما انجامش دهیم حتماً صواب است؟ و اگر فرضاً بین ۲ کاندیدا اعضای اتحادیه به ۲ گروه تقسیم شدند اتفاق ناگواری رخ داده است؟

اصالت رأی گیری در چیزی جز این است که رییس اتحادیه تهدید می کند:«... اگر کسی اینجا قولی می دهد باید تا پایان بر سر عهدش بماند. این را مطمئن باشید که اگر در جلسات شبانه بخواهید رأی خود را تغییر دهید یا با یک تلفن تصمیم خود را عوض کنید این مسأله از دید عموم پنهان نمی ماند... اگر فلان مدیر باشگاهی که از سوی بخش دولتی حمایت می شود رأی خود را برای بقا در پست اش تغییر داد مطمئن باشید نامش فاش خواهد شد و رسانه های بیدار ما او را معرفی خواهند کرد.»

این روش باعث نگرانی خواهد بود زیرا مدیران رسماً تهدید می شوند که با آنها برخورد رسانه ای و... خواهد شد. بیایید طور دیگری مسأله را بنگریم؛ فلان تیم دولتی از جیب دولت پول خرج می کند و یک بنده خدایی را می نشاند پشت میز مدیرعاملی اش.

حالا اگر بخواهد در تصمیم گیری کلان صلاح دولت را در نظر بگیرد اشتباه کرده است؟ شما افراد را تنها به این دلیل که عضو اتحادیه هستند و اتفاقاً سهم می پردازند (باز هم از جیب دولت) مجبورشان می کنید که تصمیم جمع را بپذیرند، آن هم در یک مسأله ای با محور دموکراسی، آن وقت می گویید حق نداری از دولت حرف شنوی داشته باشی (ضمن اینکه هنوز از طرف دولت با کسی تماسی گرفته نشده است)؟

البته جای خوشحالی است که رییس اتحادیه اشاره می کند که اعضای این اتحادیه به برنامه بهتر رأی می دهند، اما این بدین معنا است که رؤسای هیأت های فوتبال به مسأله دیگری رأی می دادند؟

۲) کاظم اولیایی می گوید: «ما تا پیش از این شاهد حضور کانون قدرت در انتخابات فدراسیون فوتبال بودیم اما امروز این قدرت از یک گروه گرفته شده و در بین افراد متخصص تقسیم شده...» جای سؤال از مدیرعامل پاس همدان وجود دارد که وقتی شما در اتحادیه فوتبال مدام از ۴۰ رأی اتحادیه صحبت می کنید اسم اش چیست؟ کانون قدرت؟

بله، دقیقاً همین است. اگر اینطور باشد که نیست (زیرا رأی باشگاه ها واقعاً ۴۰ رأی نیست و تقریباً تعادلی میان تعداد آرای باشگاه ها و هیأت ها وجود دارد) یعنی کانون قدرت از هیأت ها به ما منتقل شده است. پس فرقی ندارد. وقتی شما برابر رأی های شبانه (به قول اعضای اتحادیه) هیأت ها ائتلاف می کنید و مدعی هستید رأی بیشتری دارید پس خواهان انتقال کانون قدرت به نفع خود هستید. وقتی کسی کانون قدرت را نفی می کند که خود به دنبال آن نباشد ولی شما دقیقاً به همین دلیل دور هم جمع شده اید.

از سوی دیگر وقتی می گویید قدرت از آنها گرفته شده و بین افراد متخصص تقسیم شده جمله تعجب آوری را بر زبان آورده اید. می شود توضیح دهید تخصص آقای هاشمی مدیرعامل محترم سایپا را چه کسی به او داده است و در طول چند سال ایشان به درجه تخصص رسیده اند؟

کمی به دور و بر خود نگاه کنید و دوباره به سابقه و تخصص مدیران باشگاه های حاضر در انتخابات و البته عضو اتحادیه نگاهی بیندازید. حالا بی زحمت فقط برای قاضی درون خودتان توضیح دهید سابقه و تخصص همه شان مورد تأیید شما است؟ اعضای هیأت های فوتبال را دوباره مرور کنید. سابقه کدامیک بیشتر است؟

۳) مهرداد هاشمی می گوید:«... یقین بدانید دوباره هیأت ها همانند همیشه جلسه شبانه می گذارند و تمام کارها را تحت الشعاع قرار می دهند اما ما اگر بتوانیم از این ۴۰ رأی به درستی استفاده کنیم مطمئناً رییس بعدی را ما انتخاب می کنیم.»

آقای هاشمی حالا اگر رأی شما و رأی ائتلاف هیأت ها به صورت کاملاً اتفاقی یکی بود، می شود توضیح دهید که آنها اصلاح شده اند یا شما هم جا پای آنها گذاشته اید؟ بهتر نیست بدون دشمن تراشی در نسبت نادرست و غیر منطقی دادن به دیگران به فکر انتخاب درست باشیم؟ چرا اینقدر دوست داریم دیگران را تحریک کنیم؟ مگر رؤسای هیأت ها به ورود باشگاه ها در عرصه انتخابات اعتراض کرده اند که جلسه اتحادیه محلی شده برای تخریب آنها؟

۴) کریم ملاحی هم حرف های جالبی می زند: «... امروز هم کمیته انتقالی هنر نکرده که رأی باشگاه ها را به آنها برگردانده. این کار آنها نبوده بلکه طبق فرمول فیفا کار را انجام داده اند.»

آقای ملاحی شما گمان می کنید الان رییس فدراسیون اردن را باشگاه ها انتخاب می کنند؟ در پاکستان و امارات چطور؟

می دانید فرآیند انتخاب رییس فدراسیون فوتبال قطر چیست؟ آیا می دانید که در آنجا فیفا نه تنها مشکلی با دخالت دولت ندارد بلکه حمایت هم می کند؟ حالا اگر طی فرآیندی نامیمون فیفا باعث تحقیر فوتبال ایران شد (که البته برآیند آن حاوی نکات مثبتی چون اساسنامه جدید است) اینکه جای خوشحالی ندارد. اگر می توانستید بر روی ایرانی بودن کمیته انتقالی و تصمیم گیری ایرانی ها بر فدراسیون خودمان تأکید کنید زیباتر نبود؟

شاید باید اختلاف دیرینه شما با برخی اعضای کمیته انتقالی را باور کرد و افسوس خورد که مسأله ملی را شخصی کرده اید.

۵) ای کاش اعضای اتحادیه تنها به فکر انتخاب اصلح بودند تا تخریب ائتلاف گذشته (و نه امروز که هنوز ائتلافی وجود ندارد) هیأت های فوتبال.

امیرحسین ناصری