جای خالی یک مربی بزرگ در نیوکاسل

سونس سابقه و پیشینه ای در حد و اندازه یک مربی برتر را نداشت او به عنوان یک بازیکن جام های زیادی را برد, اما به عنوان یک مربی دوران بسیار بدی را تجربه کرده است او در لیورپول ناکام ماند و پائین ترین راه را برای این تیم طی ۳۰ سال گذشته کسب کرد و بدین ترتیب از یک قهرمان به یک خائن مبدل شد

مربیگری تیم نیوکاسل یکی از چالش‌های بزرگ در دنیای فوتبال است. این تیم با وجودی که ۳۷ سال است به هیچ عنوان و جامی دست پیدا نکرده، یکی از نیروهای عظیم فوتبال به‌شمار می‌آید. آنها ورزشگاهی حیرت‌انگیز به‌نام سنت جیمز پارک دارند و از طیف گسترده‌ای از هواداران پرشور برخوردارند.

این تیم با داشتن شی‌گیون، آلن شیرر، اسکات پارکر و مایکل اوون مجموعه‌ای از بهترین بازیکنان انگلیسی را در اختیار دارد، اما نیوکاسل برای رسیدن به آرزوی دیرینه خود یعنی یک قهرمانی دیگر نیاز به یک مربی تراز بالای جهانی دارد.

به همین دلیل بود که نیوکاسل پس از مدت‌های طولانی سرانجام دریافت که باید گرام سونس اسکاتلندی را از مربیگری این تیم اخراج کند.

انتصاب سونس در سپتامبر ۲۰۰۴ با استقبال هواداران مواجه نشد. آنها از انتخابی که فردی شفرد کرده بود ناراضی بودند.

ایان مور از هواداران قدیمی نیوکاسل از این انتصاب ناامید و ناخرسند بود، اما منتقد بود که باید به این اسکاتلندی هم فرصت داد. او می‌گوید: ”با توجه به سابقه سونس، در ابتدا از انتصاب وی ناامید شدم. احساس می‌کردم که این انتصاب بسیار بدی است و انتصاب وی براساس اهداف بلندپروازانه نبوده است. یقین داشتم که هیچ‌یک از هواداران نیوکاسل در اولین انتخاب خود از او نام نمی‌بردند، اما این مربی شایسته دریافت یک شانس خوب بود“.

هواداران درک و دریافت صحیحی داشتند: سونس سابقه و پیشینه‌ای در حد و اندازه یک مربی برتر را نداشت. او به‌عنوان یک بازیکن جام‌های زیادی را برد، اما به‌عنوان یک مربی دوران بسیار بدی را تجربه کرده است. او در لیورپول ناکام ماند و پائین‌ترین راه را برای این تیم طی ۳۰ سال گذشته کسب کرد و بدین‌ترتیب از یک قهرمان به یک خائن مبدل شد. سونس به همراه این تیم قهرمان جام حذفی انگلستان در سال ۱۹۱۲ شد، اما ۲ سال بعد در وضعیتی اسفبار این تیم را ترک کرد. او یک دهه بعد در بلکبرن موفق شد آنان را به رقابت‌های اروپائی برساند، اما نزاع با برخی از بازیکنان مهم تیم، روزگار را به کام او تلخ کرد و پس از آن در فصل ۲۰۰۴-۲۰۰۳ این تیم تلاش خود را فقط معطوف بر ماندن در لیگ برتر کرد.

با وجود اعتراض‌هائی که علیه انتصاب سونس در سنت جیمز پارک صورت گرفت. او توانست ۱۰ بازی پیاپی بدون باخت برای نیوکاسل ثبت کند، اما پس از ۳ شکست ۴ بر یک برابر فولهام، ۲ بر صفر مقابل چلسی و ۳ بر صفر برابر منچستر یونایتد انگیزه و حرارت در نیوکاسل کاسته شد. با این حال، عملکرد مناسب این تیم در جام یوفا و جام حذفی موجب شد تا هواداران از بابت عملکرد ضعیف تیمشان در لیگ برتر شکایتی نداشته باشند. در پایان رقابت‌های فصل گذشته، نیوکاسل در جام یوفا در مرحله یک‌چهارم نهائی برابر اسپورنینگ لیسبون شکست خورده و از ادامه رقابت‌ها حذف شد و در جام حذفی نیز در مرحله نیمه‌نهائی مقابل یونایتد به زانو درآمد.

این تیم که امید می‌رفت برای رسیدن به افتخارات بزرگ بجنگند در رده چهاردهم جدول ایستاد.

سونس همواره می‌خواست تیمی باب میل خود بسازد، بنابراین بازیکنان زیادی از این تیم رفته و افراد دیگری به‌جای آنها آمدند. بلامی، آمبروسه، بناس، کلایورت، روبرت و هیوز از نیوکاسل رفتند و اسکات پارکر، امره، بومسونگ، فایه و بابا یارو نیز به سنت جیمز پارک پا گذاشتند.

نیوکاسل وارد جام اینتر توتو شد تا به رقابت‌های اروپائی راه یابد، اما قبل از آنکه فصل خانگی شروع شود مقابل دپورتیو و لاکرونیا شکست خورد و به آرزویش نرسید. در آغاز فصل سونس با ۳ شکست، یک تساوی و بدون گل در ابتدای کار دریافت که تحت فشار شدیدی قرار دارد. او قبل از بازار ترانسفر سعی کرد خود را از زیر بار فشارها رها کنند و به حصورش در نیوکاسل تداوم بخشد. بنابراین مایکل اوون مهاجم و نولبرتو سولانو محبوب هواداران را به خدمت گرفت. با این حال مصدومیت‌های متعدد در باشگاه موجب شد که او نتواند ۱۱ بازیکن موردنظر خود را به میدان بفرستد.

در حوالی کریسمس اوضاع به‌خوبی پیش می‌رفت و نیوکاسل به پیروزی یک بر صفر برابر آرسنال دست یافت و با نتیجه ۴ بر ۲ بر وستهام غلبه کرد، اما این آخرین پیروزی سونس به‌عنوان مربی نیوکاسل در لیگ برتر بود. نیوکاسل در ۶ بازی پایانی خود به رهبری سونس، تنها ۲ گل زد، اما ۱۱ گل خورد و این مسئله آنان را به منطقه خطر نزدیک‌تر کرد.

با توجه به این وضعیت، احتمال اخراج سونس افزایش یافت و رفتن وی نمی‌توانست برای هواداران تعجب‌آور باشد. ایان مور که از سال ۱۹۸۳ به بعد همه بازی‌های نیوکاسل را تماشا کرده، می‌افزاید: ”اخراج او تعجب‌آور نبود. پس از شکست ۳ بر صفر برار منچستر سیتی به برادرم گفتم شرط می‌بندم سونس فردا اخراج می‌شود و این اتفاق افتاد. این آخرین فرصت او بود. ما دیگر نمی‌توانستیم به روند باخت‌هایمان ادامه دهیم. روندی که ما طی کرده بودیم نشان از آن داشت که به‌راحتی نمی‌توانیم بازی‌های بعدی خود را با عملکرد خوب آغاز کنیم. شکست برابر سیتی به معنای آخرین فرصت سونس برای به‌کار بستن بهترین تلاش‌هایش بود، اما این باخت نشان داد که سونس نمی‌تواند بهتر از این‌ کار کند و باشگاه باید مربی دیگری بیاورد“.

مور ادامه داد: ”به اعتقاد من، علت اصلی اخراج سونس، نمایش‌های نامطلوب اخیر وی و فقدان بهبود عملکرد تیم بود. چندی پیش یک مفسر ورزشی گفت که نیوکاسل دیگر قادر به دفاع نیست. اگر یک مفسر به وضوح چنین ضعفی را می‌بیند، پس رئیس باشگاه نیز قادر به دیدن این نقطه‌ضعف است. شفرذ تلاش زیادی برای رهائی از این وضعیت انجام داد و سرانجام به این نتیجه رسید که به بحران پایان دهد. تهدید واقعی سقوط، اصلی‌ترین عامل اخراج مربی بود“.

---