گناه استقلال این است كه قهرمان شده بود

كناره گیری نجف نژاد نه ربطی به ناتوانی او در اقناع علی آبادی برای حمایت از خود داشت و نه به لابی های سیاسی تأثیرگذار مربوط بود

نجف نژاد هم از استقلال رفت تا نماینده ایران در لیگ قهرمانان آسیا، چشم انتظار آمدن سومین مدیر عامل باشگاه در فاصله ۶ ماه گذشته باشد. مدیر عاملی كه آمده بود تا با اتكا به كمك های مالی وزارت رفاه و برنامه های اقتصادی خود، باشگاه را اداره كند، سرانجام شكست را پذیرفت و پس از فشردن دست كارمندان خود و وداع با آنها، باشگاه را ترك كرد تا در فاصله ۲ ماه مانده به آغاز رقابت های لیگ قهرمانان آسیا، استقلال بدون مدیر عامل، بدون بودجه، بدون حامی و بدون مدیرعامل، كار خود را ادامه دهد.

كناره گیری نجف نژاد نه ربطی به ناتوانی او در اقناع علی آبادی برای حمایت از خود داشت و نه به لابی های سیاسی تأثیرگذار مربوط بود. نجف نژاد زمزمه های بركناری خود را تنها چند روز پس از تكیه زدن بر صندلی مدیریت شنید. وقتی تیم صمد مرفاوی برخلاف پیش بینی هایی كه می شد، بازی های لیگ را با پیروزی آغاز كرد و حریفان را یكی یكی شكست داد و به صدر جدول تكیه داد تا آنها كه فكر می كردند تیمشان از نظر فنی ضعیف است و نمی تواند برای مدیریت آنها، تبلیغ خوبی باشد، به اشتباه خود پی بردند.

شك نكنید كه اگر استقلال ۵ یا ۱۰ امتیاز كمتر كسب كرده بود و در كورس قهرمانی نیم فصل با سایپای كاملاً مجهز رقابت نمی كرد، نه مدیر عاملی تغییر می كرد و نه ریاست مجمعی! وگرنه اگر قرار بر پول ندادن بود چه فرقی بین سازمان تربیت بدنی و وزارت رفاه است؟ چه نیازی است به تغییر مدیر عاملی كه تیمش دوم جدول است و با تمام ناخوش احوالی های خود، بلد است آبروداری كند؟

روزی كه كاظم اولیایی تیم را برای قهرمانی بست و بعد از چند ماه تیم را در صدر جدول تحویل قریب داد و كنار رفت- یا كنارش گذاشتند- هم نوشتیم كه چه نیازی به كنار گذاشتن مدیرعاملی است كه تیمش هم ثبات فنی دارد و هم ثبات مالی؟ چه نیازی به ایجاد تغییر در بالاترین سطح مدیریت مجموعه ای است كه تازه به انسجام و هماهنگی رسیده؟

نه آن روز پاسخی گرفتیم و نه امروز كه دوباره می پرسیم چه نیازی بود به تغییر مدیریت؟ چه نیازی بود به كنار گذاشتن فردی كه به آرامی كار خودش را انجام می داد و تیمش را پیش می برد؟آیا حالا كه تیم در مقام دوم جدول است و از حمایت رسانه ها برخوردار شده، نشستن پشت میز مدیریت باشگاه عزیز شده؟

بار قبل بدون توجه به اینكه تغییر مدیریت می تواند چه اثرات مخربی را بر پیكره تیم وارد كند، مدیر را عوض كردند و اگر انسجام تیم، هنر قلعه نویی، كم زور بودن مدعیان و اختلافات داخلی پاس نبود، عنوان قهرمانی به تیم دیگری می رسید. امسال هم مدیر استقلال در فاصله اندكی پیش از آغاز مسابقات لیگ، از سمت خود استعفا كرد تا استقلال عملاً فصل را بدون مدیر عامل آغاز كند.حالا هم در فاصله اندكی كه تا لیگ قهرمانان آسیا باقی مانده، تیم بار دیگر بدون مدیر عامل كار خود را در پیش می گیرد.نكند مدیران باشگاهی ما- با عرض پوزش از تمام مدیران گرامی- آن قدر بی تأثیر،بی قدرت، بدون اراده و بدون توانایی هستند كه بودن و نبودنشان فرقی با یكدیگر ندارد؟ نكند رمز موفقیت استقلال در چند ماه اخیر این بوده كه هیچ مدیری فرصت پیدا نكرده كه با ندانم كاری های خود، تیم را خراب كند؟

شاید هم دوستان در هیأت مدیره هم به این واقعیت پی برده اند كه «روزگار بدون مدیر عامل هم می گذرد.»

تغییرات پی در پی به وجود آمده در استقلال را باید یك توهین تلقی كرد. توهین به مدیرانی كه حتی برای ۲ ماه هم حاشیه امنیت ندارند. توهین به هوادارانی كه نگران تیم خود هستند و روز به روز نیز نگران تر می شوند و آب رفتن تیم خود را نگاه می كنند.توهین به جامعه ورزش كه با گل سرسبدش چنین رفتار می كنند. و حالا سؤال اینجا است كه چرا این بلاها را بر سر استقلال می آورند؟ نكند جرم استقلال این است كه بدون كسب اجازه قهرمان لیگ شده و حالا باید تقاص پس دهد؟آیا فدراسیون فوتبال و سازمان تربیت بدنی، استقلال را قهرمان، سربلند و پیروز نمی خواهند؟

نجف نژاد هم رفت تا دوباره برای تكیه زدن بر صندلی مدیریت باشگاه همان نام های قدیمی تكرار شوند. اولیایی، فتح الله زاده، قریب! تا «یار» كه را «خواهد» و «میلش» به كه باشد!