کاردیف در میان غول های جام حذفی انگلستان

فرگوسن به همراه همتیمی هایش در زمین گلف تمرین می کرد و خود را برای پنجمین دور بازی ها آماده می ساخت

اولی ها فینال جام حذفی سال ۱۹۲۷ را جشن گرفتند اما این پیروزی تا ۸۱ سال تکرار نشد و در خاطره ها ماند. جرج پنجم پادشاه انگلستان و ۲ نخست وزیر دوران جنگ انگلستان در قرن بیستم (دیوید لوید جورج و وینستون چرچیل) شاهد پیروزی کاردیف بر آرسنال بودند. این بازی در ۲۳ آوریل سال ۱۹۲۷ در حضور ۹۳ هزار تماشاگر در ورزشگاه ومبلی برگزار شد. برای اولین بار این رقابت به طور زنده از رادیو بی بی سی پخش شد و همراه آن سرود «با من تاب بیاور» نیز خوانده شد. تیم کاردیف سیتی گربه سیاهی به نام تریکسی را نماد خود قرار داده بود، هوگی فرگوسن مهاجم این تیم معتقد بود که این گربه برای آنها خوش یمن است.

فرگوسن به همراه همتیمی هایش در زمین گلف تمرین می کرد و خود را برای پنجمین دور بازی ها آماده می ساخت. فرگوسن مالک باشگاه بود و با بازیکنان خود شرط بندی کرده بود که اگر آنها در فینال جام حذفی پیروز میدان باشند به آنها ۲ بلیت می دهد. هنگامی که اتوبوس حامل بازیکنان کاردیف به ومبلی رسید مردم با پرتاب هر چیزی که در دست داشتند به استقبال آنها رفتند اما زمانی که کاردیف شکست خود را به تیم شفیلدیونایتد در سال ۱۹۲۵ جبران کرد واکنش مردم در زمین بازی تندتر بود. فرگوسن در دقیقه ۷۴ با پرتاب توپی به سمت دروازه لوئیز دروازه بان وقت آرسنال به گل رسید. تحلیلگران معتقد بودند که لوئیز به همشهری خود کمک کرده اما لوئیز می گفت که بر روی او خطا کرده اند زمین هم خیس بوده و او نتوانسته به خوبی توپ را مهار کند. از سال ۱۹۲۷ به بعد اولین حضور تیم کاردیف در مرحله نیمه نهایی جام حذفی با مربیگری بارنزلی است که ما را به یاد اسطوره های نینیان پارک می اندازند که می خواهند در رقابت های ۲۰۰۸ پیروز میدان باشند. تام مارکوهارسون (دروازه بان) دوست صمیمی و دوران کودکی سین لماس بود کسی که بعدها در سال های ۱۹۶۶ - ۱۹۵۹ نخست وزیر ایرلند شد. او عضو میانه رو ارتش جمهوری خواه ایرلند بود که بعدها در دوبلین به زندان افتاد.

یک سرگرد با نفوذ ارتش به یکی از دوستان خانوادگی اش قول داد به محض ترک ایرلند او را از زندان خلاص کند. فارکوهارسون به ولز جنوبی فرار کرد و بعد از اینکه در رقابت های محلی اکدال بازی های خوبی از خود به نمایش گذاشت در سال ۱۹۲۲ به تیم کاردیف سیتی پیوست و یکی از بهترین دروازه بانان آن دوران شد. ۴۸۱ بار در لیگ و ۱۳ بار در جام حذفی بازی کرد، او به همراه تیمش در سال ۱۹۲۴ قهرمان لیگ برتر شد. در سال ۱۹۲۵ فینالیست جام حذفی و سال ۱۹۲۷ برنده جام حذفی گردید اما به دلیل سقوط تیم کاردیف به دسته پایین تر مجبور شد که در سال ۱۹۳۴ در لیگ انتخابی شرکت کند. تصویب قانون دروازه بانان در خصوص ایستادن روی خط گل، هنگام پنالتی به دلیل عکس العمل های فارکوهارسون بود زیرا او زمانی که بازیکن می خواست توپ را به سمت دروازه شلیک کند برای گرفتن توپ به سمت آن می دوید. جیمی نلسون (هافبک) که پسر یک کشتی ساز و بزرگ شده بلفاست بود. به ایرلند مهاجرت کرد اما به علت ملیت اسکاتلندی اش فدراسیون فوتبال ایرلند مانع بازی او در تیم ملی شد. نلسون یکی از بهترین هافبک های عصر خود بود او تجربه پیروزی و باخت را در جام حذفی با تیم کاردیف داشت. در آغاز بازی های فصل بیست وششم سال ۱۹۲۵ و ناخواسته به منچسترسیتی رفت و اولین بازیکن کاردیف بود که به تیم دیگری منتقل شد.

نلسون ۲۷۱ بازی در کاردیف انجام داد و سال ۱۹۲۸ اسطوره فوتبال اسکاتلند شد و در «ومبلی ویزاردز» تیم معروف اسکاتلند بازی می کرد و با این تیم انگلستان را با نتیجه ۵ بر یک شکست داد. دیداری که جزو یکی از مهمترین افتخارات اسکاتلند محسوب می شود. تابستان ۱۹۳۰ نلسون، ولز جنوبی را ترک کرد. کاردیف با قبول مبلغی معادل ۷ هزار پوند او را به نیوکاسل منتقل کرد. در آنجا او نیز به عنوان کاپیتان به همراه تیمش توانست قهرمان جام حذفی شود و بعد از بروز مشکلات در ساوتندیونایتد به کاردیف برگشت. تام واتسون (هافبک) که از ناحیه پای چپ دچار مصدومیت شده بود سال ۱۹۵۲ جانشین جیمی بلر در تیم کاردیف شد بازی های زیبای او افتخارات بین المللی زیادی را برای ایرلند شمالی به ارمغان آورد. او در فصل پیروزی جام حذفی کاردیف حضور داشت خوشبختانه در آن بازی مصدوم نبود اما کابوس مصدومیت های او ادامه داشت در سال ۱۹۲۹ از تیم کاردیف بیرون آمد و به تیم لین فیلد در ایرلند شمالی رفت. او و تام اسلون همتیمی اش در کاردیف بازی های درخشان خود را در لین فیلد ادامه دادند و بر افتخارات خود که قهرمانی جام ایرلند و جام «ولش» افزودند.

فرد کینر کاپیتان تیم، راهنمایی بزرگ و الهام بخش برای همتیمی هایش محسوب می شد او متولد کاردیف و بزرگ شده همان شهر بود. او با کاردیف قبل از پیروزی های تیم در سال ۱۹۱۲ قرارداد بست و در سال ۱۹۳۱ کاردیف کینر را به طور قرضی در اختیار «کرو» گذاشت اما او به خانه خود بازگشت و به عنوان مربی و بازیکن در اسوستری تاون، تان بریج و ولوز رنجرز به ادامه فعالیت پرداخت. در سال ۱۹۲۵ کاردیف قراردادی را با تام اسلون از لین فیلد تنظیم کرد او در این تیم در رقابت با کینر بر سر تصاحب پیراهن شماره ۵ بود اما کاردیف آنها را وادار به همکاری با یکدیگر کرد. حضور کینر در جناح راست و اسلون در جناح میانی در کسب عنوان قهرمانی سال ۱۹۲۷ بسیار مؤثر بود. آنها عامل پیروزی کاردیف در جام حذفی و جام «ولش» بودند. ملی پوش ایرلندی بازی های خود را زمانی انجام داد که در تیم ذخیره منچسترسیتی بود و بعد به تیم لین فیلد برگشت جایی که او و همتیمی اش تام واتسون در کاردیف از عنوان قهرمانی خود دفاع می کردند. بیلی هاردی (هافبک) به دنبال مربی خود فردی استوارت از استوک پرت به کاردیف آمد. در سال ۱۹۱۱ وضعیت مالی کاردیف طوری بود که استوارت مبلغ انتقال خود را پرداخت کرد. هاردی یکی از بهترین هافبک های چپ عصر خود بود اما هرگز موفق به بازی در تیم ملی نشد و دلیل آن هم عدم رضایت فدراسیون انگلستان در انتقال بازیکنان خود به تیمی خارج از انگلستان است. هاردی پانصدوهشتادوپنجمین بازی خود را در سن ۴۱ سالگی برای تیمش انجام داد. که آخرین آن هم محسوب می شد.

بازی در سال ۱۹۳۲ مقابل تیم گیلینگهام با نتیجه یک بر صفر به سود آنها به پایان رسید. او با این بازی به ۲۱ سال خدمت در نینان پارک خاتمه داد و رئیس بردفورد آونیر شد. ارنی کورتیس (مهاجم) در آغاز فصل قهرمان جام حذفی به این تیم پیوست. او با داشتن ۱۹ سال و ۳۱۷ روز سن جوان ترین بازیکن برنده جام حذفی بود و یک فصل رؤیایی با کسب افتخارات ولز از جمله کسب نتیجه تساوی ۲بر۲ مقابل اسکاتلند به پایان رساند. این بازیکن به تیم بیرمنگام سیتی رفت اما این باشگاه انگلیسی از دادن او به تیم ملی ولز خودداری کرد. در سال ۱۹۳۳ او به کاردیف برگشت اما به دلیل اختلاف بر سر دستمزدش به بیرمنگام بازگشت. کورتیس در خلال جنگ جهانی دوم در رویال ارتیلری بود و هنگام دستگیری یک زندانی ژاپنی مجروح شد او از آن مجروحیت جان سالم به در برد و بعد از آن مربی تیم سیتی شد. او تا اواسط دهه ۶۰ جزو کادر مربیگری تیم بود و بعد یک رستوران را اداره کرد.

او آخرین بازمانده فاتحان جام لیگ برتر بود و در سن ۸۵ سالگی در سال ۱۹۹۲ درگذشت. سام ایرونیگ یکی دیگر از بازیکنان کاردیف بود او در سال ۱۹۸۲ نینان پارک را به قصد بازی در چلسی ترک کرد او در دوران بازنشستگی مشغول به اداره یک سالن بیلیارد بود. هوگی فرگوسن اهل اسکاتلند بود در تیم کاردیف زمانی به چهره محبوبی تبدیل شد که مهمترین گل را در تاریخ باشگاه به ثمر رساند اما داستان شکوهمند اما بسرعت به تراژدی تبدیل شد گل دقیقه ۷۴ این هافبک تهاجمی در سال ۱۹۲۷ و در فینال جام حذفی که در دروازه دروازه بان ولزی آرسنال دن لوئیس قرار گرفت. ارزشمندترین جام داخلی انگلستان را یک بار و برای همیشه برای آنها به ارمغان آورد. از دیگر بازیکنان کاردیف که در آن روزهای طلایی در تیم منتخب تمام اعصار باشگاه حضور داشتند دن دیویس و جورج مک لاکلان می توان نام برد که در فتح جام حذفی در سال ۱۹۲۷ نقش اساسی ایفا کردند.