مردان خشمگین کالچو

نگاهی به بداخلاق ترین های مستطیل سبز

خشونت را متاسفانه باید بخشی از فوتبال امروز به حساب آورد و با نگاهی اجمالی بر کارنامه درخشان بسیاری از مردان مستطیل سبز به خاطرات تلخی در این باب بر می خوریم. می توان گفت فوتبال ایتالیا در این مقوله سرآمد است و کم نیستند مدیران، مربیان و ستارگان خشنی که در کالچو مشغول به کار بوده و هستند. قصد داریم در این مطلب به ۱۰ تن از خشمگین ترین های این لیگ اشاره ای داشته باشیم.

● سینیشا میهایلویچ

مربی فعلی بولونیا یکی از جنجال برانگیزترین چهره های فوتبال در دوران بازیگری اش به شمار می آمد. قطعاً هنوز فوتبالدوستان درگیری او با پاتریک ویرا و استفاده از الفاظ نژادپرستانه و همچنین جریان آب دهان انداختنش به آدریان موتو بازیکن چلسی در جریان یک دیدار در لیگ قهرمانان را در ذهن دارند اما با وجود سابقه اخلاقی نه چندان درخشان میهایلویچ، هنوز زمان قضاوت درباره شیوه مربیگری او فرا نرسیده است.

● آلبرتو مالسانی

او که این فصل خانه نشین شده است، در سال ۲۰۰۶ در زمان مربیگری تیم یونانی پاناتینایکوس با اجرای نمایش شرم آوری در یک کنفرانس خبری و ۲۱ بار استفاده از الفاظ توهین آمیز به حاضران در مدت ۴ دقیقه لکه سیاهی را در کارنامه کاریش رقم زد.

● کلودیو لوتیتو

مدیر باشگاه لاتزیو هیچگاه از به خشم آوردن دیگران هراسی ندارد. بسیاری از بازیکنان سابق این تیم در زمان حضور در باشگاه، از برخوردهای تند او بی نصیب نمانده اند.

● کارلو ماتزونه

ماتزونه را می توان پدر مربیان سرزمین چکمه و نخستین سکاندار بدخلق ایتالیا دانست.تحت هر شرایطی خشم و غضب و نگرانی بخشی از زندگی این مربی پیر به حساب می آید اگرچه بازیکنانی نظیر روبرتو باجو احترام خاصی برای دانش فنی این مربی قائل بوده اند.

● لوچانو موجی

مدیر وقت یوونتوس در قضیه کالچوپولی که به عنوان عامل اصلی تبانی در جریان این رسوایی سمت خود را در این باشگاه از دست داده، متأسفانه همچنان به انتقاد از بازیکنان و مسؤولان تیم های حاضر در دیدارهای فصل ۲۰۰۶-۲۰۰۵ ایتالیا می پردازد. او که هنوز از برکناری و سقوط یووه به دسته دوم خشمگین به نظر می رسد، اگرچه قصد دارد این لکه ننگ را از ذهن همگان پاک کند اما در تغییر افکار خود چندان موفق نبوده است.

● پائولو دی کانیو

ستاره سابق لاتزیو، میلان و یوونتوس، گهگاه عملکرد بی نقص خود را با خشونت خدشه دار می کرد. علی رغم نبوغ غیر قابل انکار او در فوتبال، دی کانیو در میان هواداران بیش از هر چیز به گستاخی شهرت داشت.

شاید هنوز بسیاری از هواداران انگلیسی درگیری وی با داور پل آلکوک را از یاد نبرده باشند البته نباید از حق گذشت، او در سال ۲۰۰۱ هنگامی که برای وستهام بازی می کرد، جایزه بازی جوانمردانه فیفا را به خود اختصاص داد زیرا با مشاهده مصدومیت دروازه بان تیم حریف، اورتون از زدن گل خودداری کرده و توپ را به بیرون زده بود.

● والتر زنگا

دروازه بان عصبی مزاج ایتالیا که به دلیل توانایی بالا در مهار ضربات حریف اسپایدرمن لقب گرفته بود، در طول سال های مربیگری خود همواره سعی دارد بارزترین خصلت دورانبازیگری اش را کنار گذاشته و با کمی صبر و حوصله به هدایت تیمش بپردازد اما پس از سال ها تغییر رفتار و شیوه زندگی چندان امکان پذیر به نظر نمی رسد. درگیری لفظی اخیر وی با شبکه رای ایتالیا، نشانی از تلاش بی ثمر این مربی در این راه است.

● ژوزه مورینیو

در بررسی مقوله خشونت، چگونه می توان آقای خاص را از قلم انداخت! مورینیو از بدو ورود به ایتالیا و حضور در نیمکت اینتر از جنجال ها دور نماند و به تدریج کلودیو رانیری، پیترو لوموناکو، ماریو برتا و بسیاری از رسانه ها را در مقابل خود قرار داد.

● آنتونیو کاسانو

مهاجم سمپدوریا را می توان سلطان خشم نامید. با توجه به اینکه در دایره لغات زبان ایتالیایی صفتی برای بیان رفتار خشن او وجود نداشت، واژه cassanata که برگرفته از نام خانوادگی اوست، به واژگان این زبان افزوده شد. وی در شرح زندگی خود بدون توجه به سوء رفتارهای شخصی اش، بسیاری از مربیان خود را مورد انتقاد قرار داده است.

● مائوریتزیو زامپارینی

لحن تند و اظهارنظرهای صریح ویژگی های اصلی مالک باشگاه پالرمو به شمار می آید. زامپارینی هرگز در بیان نظرات خود تردید نمی کند و کوچکترین نقصی را نیز مورد انتقاد قرار می دهد. در برابر خطای مربیان و داوران دیدارها گذشت نکرده و معترض می شود. حتی بدون وجود این مشکلات نیز او همواره موضوعی برای بحث خواهد داشت...

زهره صفاری

منبع:Channel۴