نکاتی در مورد سرطان پوست

پوست عامل محافظ بدن در مقابل ضربه و صدمات وارده و دریافت کننده تحریکات حسی، ترشح کننده عرق و تنظیم کننده دمای بدن است. این اعمال در پوست از طریق ساختارهای تخصصی مثل اعصاب، مو، …

پوست عامل محافظ بدن در مقابل ضربه و صدمات وارده و دریافت کننده تحریکات حسی، ترشح کننده عرق و تنظیم کننده دمای بدن است. این اعمال در پوست از طریق ساختارهای تخصصی مثل اعصاب، مو، ناخن، منافذ عرق و غدد ترشحی انجام می گیرد.

پوست به طور مداوم تحت تاثیر صدمات خارجی و داخلی مثل نور خورشید، باد و مواد شیمیایی قرار دارد و عوارض ایجاد شده توسط این عوامل به سرطان منجر نمی شود ولی در بعضی موارد ممکن است زمینه ساز سرطان باشد.

پزشکان مهم ترین عامل شناخته شده سرطان پوست را تماس های مکرر با اشعه ماورای بنفش در طی سال های طولانی عنوان کرده اند. هیچ کس از ابتلا به سرطان پوست مصون نیست ولی کسانی که در معرض خطر بیشتری هستند عبارتند از مردان و زنان با پوست روشن که به راحتی دچار آفتاب سوختگی می شوند و افرادی که مدت زمان طولانی را در آفتاب سپری می کنند مثل کشاورزان و فروشندگان دوره گرد.

گرچه تماس با نور خورشید به طور مطلق قابل جلوگیری نیست ولی باید در افراد با پوست روشن به حداقل کاهش یابد. افراد با پوست روشن به علت فقدان مقادیر کافی ملانین که رنگدانه پوست است و در مقابل نور خورشید به صورت یک صافی عمل می کند، مستعد ابتلا به صدمات پوستی ناشی از تابش آفتاب هستند و هرچه پوست تیره تر باشد میزان ملانین آن بیشتر است و در سیاه پوستان به علت وجود مقادیر کافی ملانین، سرطان پوست نادر است.

همه افراد باید نسبت به تغییرات غیرطبیعی پوست مانند زخم هایی که بهبود نمی یابند حساس باشند و با پزشک مشورت کنند. فقط پزشک می تواند تشخیص دهد که کدام ضایعه خوش خیم، کدام یک پیش سرطانی و کدام بدخیم است.

در بسیاری از موارد پزشک برای رسیدن به تشخیص از ضایعه نمونه برداری می کند.

نمونه برداری یک اقدام جراحی بدون درد است که در طی آن قسمت کوچکی از بافت منطقه مشکوک برداشته می شود و زیر میکروسکوپ بررسی می شود. اگر ضایعه به حد کافی کوچک باشد ممکن است کل آن در هنگام بیوپسی برداشته شود.

نمونه برداری تنها راه تشخیص سرطان است. نمونه برداری از ضایعات خوش خیم باعث تبدیل شدن آن به ضایعه بدخیم نخواهد شد و هم چنین نمونه برداری باعث گسترش بیماری به سایر نقاط نیز نمی شود.

اگر نمونه برداری وجود سرطان یا ضایعات پیش سرطانی را نشان دهد پزشک راجع به بهترین درمان آن ضایعه تصمیم گیری خواهد کرد.

چهار روش کلی درمان ضایعات پوستی شامل جراحی، تخریب ضایعه با حرارت ناشی از جریان الکتریسیته، تخریب ضایعه به وسیله یخ زدن و یا رادیوتراپی (اشعه درمانی) است.

اندازه ضایعه و محل آن مشخص کننده نوع درمان آن است و به طور معمول این روش ها با ۹۵ درصد موفقیت همراه هستند.

عابدیان