چهره های ملبورن

در ملبورن, نامجو با ۱۰۰ کیلوگرم پرس, ۵ ۱۰۲ کیلوگرم یک ضرب و ۱۳۰ کیلوگرم دو ضرب زد و مجموع خود را به ۵ ۳۳۲ کیلوگرم رساند و این رکورد ۲۵ کیلوگرم بیشتر از بازیهای المپیک ۱۹۵۲ هلسینکی بود نامجو با ۳ مدال طلا, یک نقره و دو برنز در مسابقه های جهانی و یک نقره و یک برنز در المپیک از شگفتی های جهان وزنه برداری بود

● محمود نامجو

محمود نامجو در سال ۱۹۱۸ میلادی (۱۲۹۷ شمسی) در شهر رشت متولد شد. از کودکی به ورزش کردن و پهلوان شدن علاقه مند بود. با ژیمناستیک و ورزش های سنتی زورخانه خو گرفته بود و وزنه برداری را در تهران شروع کرد.

یک سال پیش از بازیهای ۱۹۱۸ لندن در مسابقه های جهانی فنلاند با ۲۶۵ کیلوگرم چهارم شد. در بازیهای المپیک فنلاند به مدال نقره رسید. این مدال در بازیهای ۱۹۵۶ ملبورن به برنز تبدیل شد، در صورتی که نامجو در آستانه چهل سالگی بود و چارلز وینسی برنده مدال طلای خروس وزن در ملبورن ۲۳ ساله بود.

در ملبورن، نامجو با ۱۰۰ کیلوگرم پرس، ۵/۱۰۲ کیلوگرم یک ضرب و ۱۳۰ کیلوگرم دو ضرب زد و مجموع خود را به ۵/۳۳۲ کیلوگرم رساند و این رکورد ۲۵ کیلوگرم بیشتر از بازیهای المپیک ۱۹۵۲ هلسینکی بود. نامجو با ۳ مدال طلا، یک نقره و دو برنز در مسابقه های جهانی و یک نقره و یک برنز در المپیک از شگفتی های جهان وزنه برداری بود.

● آلفرد اورتر، امریکا

قهرمان پرتاب دیسک، در روز نوزدهم سپتامبر ۱۹۳۶ در «استوریا» نیویورک متولد شد. در لیست قهرمانان پرتاب آنان که در بازیها دیرپا بوده و در صحنه مانده اند، کمتر کسی را توانی نظیر «ال.اورتر» بوده است. قهرمان پرتاب دبیرستان های ایالات متحده بود و دو سال بعد در شرایطی که ۲۰ ساله بود، در بازیهای ۱۹۵۶ ملبورن با پرتاب ۳۶/۵۶ متر نخستین مدال طلای المپیکی اش را گرفت.

اورتر در المپیک های ۱۹۶۰ و ۱۹۶۴ و ۱۹۶۸ نیز رقبا را از پیش رو برمی داشت و به مدال طلا می رسید. او در مکزیکوسیتی و در یک روز بارانی سرد در حالی که از ناحیه گردن ناراحت بود، سه پرتاب عالی انجام داد و در میان چشم های خیره شده با ۷۸/۶۴ متر به چهارمین و آخرین مدال طلای المپیکی اش دست یافت و این خود برگ زرینی است بر زندگی ورزشی او.

● لاسلوپاپ، مجارستان

مشتزن در روز ۲۵ ماه مارس ۱۹۲۶ در «بوداپست» متولد شد. در تاریخ مشتزنی بازیهای المپیک این قهرمان اهل مجارستان از نظر قدرت، تیزهوشی و تداوم در کار تمرین و مسابقه دادن کم نظیر است.

او در ۱۹۴۸ لندن به طلا رسید و در المپیک ۱۹۵۲ هلسینکی با ضربه های کاری و سنگین به دومین طلا رسید.

وقتی ۴ سال بعد درگیرودار مسائل سیاسی و برخورد با شوروی ها به ملبورن استرالیا رفت، ۳۰ ساله بود و تجربه و دیدی خوب داشت. در همان وزن ۷۱ کیلوگرم هلسینکی باقی ماند ولی مبارزه اش با «خوزه تورز» از ایالات متحده که بعدها در گروه نیمه سنگین قهرمان حرفه ای جهان شد، بسیار سنگین و کشنده بود، این پیروزی سومین مدال طلای او را تامین کرد و اعتباری خاص یافت.

در سال ۱۹۶۲ حرفه ای شد و عنوان قهرمانی میان وزن اروپا را صاحب شد و تا هنگام بازنشستگی از کسی شکست نخورد.

● ویلما رودلف، امریکا

دونده در روز بیست و سوم ژانویه ۱۹۴۰ در «کلارکسویل» متولد شد، در بازیهای ،۱۹۶۰ رم چهره ای سرشناس شد و در ۱۰۰ متر، ۲۰۰ متر و امدادی چهارصدمتر، ۲ مدال طلا گرفت. رودلف در بازیهای ۱۹۶۵ ملبورن برای تیم زنان امریکا دوید و برنده یک مدال برنز شد.

یک وقت گفته بود از آنجایی که هفدهمین کودک در خانواده ای بودم که ۱۹ بچه در آن زندگی می کردند، یاد گرفته بودم که سریع بدوم و به سر میز غذا برسم. رمز تند دویدن من در این نکته پنهان بود، تند دویدن برای گرسنه نماندن.

ویلما ۴ ساله بود که به فلج پاها مبتلا شد و به سختی راه می رفت و تا ۷ سالگی بهبودی نیافت، در ۱۶ سالگی یک دختر فقیر و افلیج برنده مدال برنز بازیها شد (۱۹۵۶ ملبورن) و در ۲۰ سالگی، عنوان «غزال سیاه» را در رم با ۳ مدال طلا به دست آورد.

● ویلیام پاری اوبراین (امریکا)

قهرمان پرتاب وزنه، در روز ۲۸ ژانویه ۱۹۳۲ در «سانتامونیکا» کالیفرنیا متولد شد. او همیشه در خاطر قهرمانان پرتاب وزنه باقی می ماند، زیرا او در نحوه پرتاب شیوه خاصی را پدید آورد. (در دایره پرتاب، پشت به هدف ایستادن، جمع شدن به سوی دیگر دایره، پرش کردن و رها کردن وزنه) او وقتی ۲۰ ساله بود قهرمان المپیک شد. ۴ سال بعد در سال ۱۹۵۶ در ملبورن دوباره مدال طلا گرفت و رکورد خود را بالا برد و به ۵۷/۱۸ متر رسید. اوبراین ۴ سال دیگر با هموطن خود «بیل نایدر» مبارزه کرد و با ۱۱/۱۹ متر در سکوی دوم ایستاد. نایدر در ملبورن پشت سر اوبراین ایستاده بود.

اوبراین در طول دوران قهرمانی خود ۱۸ بار به مقام نخست ایالات متحده رسید و بین سال های ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۶ در ۱۱۶ مسابقه به پیروزی رسید. ۲ طلا و یک نقره حاصل کار او در ۳ المپیک بود.

پویان صفربیگلو