روزهای خوش برای تیم سابق مارادونا ناپولی سروسامان می گیرد

لوموند در نزدیكی استادیوم «سان پائولو» در محله «سانتالوسیا», سینی های فلزی بزرگ زیادی به چشم می خورند كه روی سكوهای بتونی كنار خیابان گذاشته شده اند

اینجا افسانه سال های گذشته را می فروشند. تعدادی پیراهن با نام های «سوسا» یا «اسكارلاتو» رهبران كنونی تیم محبوب شهر وجود دارد اما پیش از هر چیزی عكس ها و یادگاری های مربوط به دیه گو مارادونا توجه حاضران را به خود جلب می كند. تصویر سمبل سابق سان پائولو بر آلبومی كه عصرهای یكشنبه در هنگام هجوم هواداران به سوی ورزشگاه قدیمی شهر، فروش خوبی دارد، نقش بسته است. كتاب «ناپولی هفت» مجموعه ای است كه هفت فصل رویایی (۱۹۹۱ _ ۱۹۸۴) را بررسی می كند كه اعجوبه آرژانتینی به آبی پوشان هدیه داد، سال هایی كه ناپولی با حضور او موفق شد ۲ جام قهرمانی لیگ ایتالیا را از دستان باشگاه های متمول تورینی و میلانی خارج كند. یكی از فروشندگان می گوید: «یك یادگاری، برای اینكه شور آن روزهای فراموش ناشدنی، هیچ گاه ما را ترك نكند.» اما این شور در ماه ژانویه جاری، شهر را تكان خواهد داد. زمانی كه «موزه مارادونا» به عنوان بخشی از كلكسیون های متعلق به موزه بوئنوس آیرس به مدت سه ماه در ناپل دایر خواهد شد. روزنامه های محلی حتی نوید حضور سلطان دیه گو در روز افتتاحیه نمایشگاه را داده اند. اوضاع كنونی باشگاه از جذابیت كمتری برخوردار است. طی سقوطی كه چندین سال روی داد و شكست های ورزشی و اقتصادی سرعت بیشتری به آن بخشیدند، حالا ناپولی در «سری C»حاضر است. حضوری كه البته در پی اعلام ورشكستگی باشگاه در پایان فصل گذشته به آن تحمیل شد.

با تمام این احوال، ناپل هنوز شهر فوتبال محسوب می شود و هواداران عصرهای یكشنبه راه ورزشگاه سان پائولو را در پیش می گیرند. حتی در دسته سوم هم هر هفته، به طور میانگین ۳۰ هزار نفر سكوهای ورزشگاه را اشغال می كنند. در روزهای پایانی اكتبر گذشته، كوره داغ ناپل در دیدار داربی مقابل آولینو، لبریز از تماشاگر بود. ۶۱۶۲۶ قطعه بلیت فروخته شده بدون احتساب میهمانان ناخوانده. در آن هفته سان پائولو ركورددار ورزشگاه های اروپا شد.

البته ناپل با حضور صاحب جدید باشگاه «اورلیو دی لورنتیس» تهیه كننده ۵۵ ساله سینما با امید زیادی به آینده می نگرد. برادرزاده تهیه كننده بزرگ «دینو دی لورنتیس» موسس شركت «فیلمورو» در سال ،۱۹۷۵ كه خود زاده شهر ناپل است، به وجود آورنده اصلی این موج امید محسوب می شود. او آینده ناپولی را همچون یكی از پروژه های بزرگ سینمای ملی ایتالیا، ترسیم می كند.

• دانشگاه حیات نو

رئیس جدید با كمال صداقت می گوید: «چیزی از فوتبال سر در نمی آورم اما بالا و پایین تجارت را به خوبی می شناسم. گروه من در حیطه سینما كار می كند و اشتیاق زیادی برای فعالیت در زمینه ورزش دارد. با تمام صلاحیتی كه در مدیریت حیطه كاری خود داشته ام وارد این معركه شده ام. چهار یا پنج سال پیش بود كه همراه دوست خود «سیلویو برلوسكونی» برای تماشای چند بازی به ورزشگاه رفتم. (پاری سن ژرمن _ میلان و میلان _ استوا بخارست در بارسلونا) و آنجا بود كه متوجه شدم اگر سینما سرگرمی آرامش بخشی است اما در عوض ورزش با آن هیجان غیرقابل باوری كه در هیچ گونه دیگری از سرگرمی وجود ندارد، منفجركننده است.» او در حالی كه با انگشت به زمین اشاره می كند می افزاید: «مثل یك دانه باید از ابتدا در خاك ریشه كنیم و بعد سربلند كرده و در آخر درختی تنومند شویم.» فوتبال حرفه ای او را یاد دنیای بی رحم هالیوود می اندازد: «فوتبال بزرگ ترین دانشگاه حفظ حیات است. شغل جدید برای من ایده آل است چرا كه هر روز صبح در هیبت یك سامورایی از منزل خارج می شوم و شب ها خوشبخت از پیروزی در نبرد به آن بازمی گردم.» تابستان گذشته وقتی سرنوشت ناپولی در دادگاه ها رقم می خورد، این تهیه كننده متمول تعطیلات را در لس آنجلس می گذراند: «روز ۹ اوت زمانی كه در حال بازگشت به رم بودم از طریق روزنامه ها مطلع شدم كه باشگاه به مزایده گذاشته شده است. خیلی سریع همراه با وكلایم دست به كار شدیم. روز ۲۶ اوت موسسه Napoli Soccer Spa را تاسیس و روز ۱۰ سپتامبر هم باشگاه را خریداری كردم.» ظرف چند روز او موفق شد پیر پائولو مارینو مدیر اجرایی اودینزه را متقاعد به بازگشت به ناپل كند. بازگشت به باشگاهی كه همراه با آن سال های درخشان اواخر دهه هشتاد را پشت سر گذاشته بود. برای ایجاد تحول و پایه ریزی تیمی جدید باید به فرصت نقل و انتقالات زمستانی دل می بستند. حالا اورلیو دی لورنتیس وعده های بزرگی برای ماه ژانویه می دهد: «دست كم ۵ بازیكن جدید خریداری خواهم كرد.» البته این هم حقیقت دارد كه بازسازی ورزشی هر تیمی باید مرحله به مرحله به جلو برود. در مقطع میان فصل ناپولی درست در میان جدول رده بندی قرار گرفته است.هوادارانی كه یكشنبه به یكشنبه بدون كوچك ترین انتظاری، سكوهای سان پائولو را پر می كنند، بدون كوچك ترین تردیدی لیاقتی بیش از این دارند، چون نمایشی كه از سوی تیم ارائه می شود كاملاً ابتدایی است. رئیس در این باره می گوید: «مردم به ورزشگاه می آیند چون پروژه طولانی مدت من جدی است ۵ سال برای صعود و كسب موفقیت دوباره ورزشی، ۵ سال برای لذت بردن. و بعد هم حتماً پسرم جای من را خواهد گرفت.»