انگل اسکاریس

عفونت با آسکاریش شایع ترین آلودگی کرمی در انسان است که حدود ۱ بیلیون نفر را در سراسر جهان آلوده کرده است . این عفونت در بچه های سنین قبل از مدرسه یا سالهای اولیه مدرسه شایع تر است …

عفونت با آسکاریش شایع ترین آلودگی کرمی در انسان است که حدود ۱ بیلیون نفر را در سراسر جهان آلوده کرده است . این عفونت در بچه های سنین قبل از مدرسه یا سالهای اولیه مدرسه شایع تر است .

مرحله عفونت زای آسکاریس ،‌تخم های رسیده حاوی دارو است . تخم ها از طریق مدفوع آلوده دفع می گردند و طی ۵ روز تا روز شرایط مساعد محیطی بالغ شده و عفونت زا می گردند .

آسکاریس در همه جا دیده می شود ، بیشترین موارد بیماری در کشورهای دارای آب و هوای گرم دیده می شود . آسکاریس یک عفونت منتقل شونده از راه خاک است که این انتقال به انتشار تخم ها در شرایط مساعد محیطی برای بلوغ آنها بستگی دارد . دفع غیربهداشتی مدفوع و استفاده از کود انسانی ۲ فعالیت عمده غیربهداشتی هستندکه مسئول بومی شدن آسکاریازیس می باشند .

نحوه انتقال بیماری به انسان از دست به دهان است که در آن انگشت ها در اثر تماس با خاک آلوده شده اند . راه دیگر انتقال ،‌ مواد غذایی است بویژه آن دسته از غذاهایی که عموماً به صورت خام استفاده می شوند و توسط حشرات یا با استفاده از کود آلوده می گردند . تخم های موجود در خاک تا ماهها خاصیت عفونت زایی خود را حفظ می کنند ، و در هوای سرد ( ۵ تا ۱۰ درجه سانتیگراد ) تا ۲ سال زنده می مانند .

بیماری زائی :

پس از بلع تخم ها توسط انسان ، لاروها از داخل تخم ها آزاد شده و پیش از مهاجرت به ریه ها از طریق جریان خون وریدی ،‌ بداخل دیواره روده نفوذ می کنند . بیماری زائی آسکاریاز ریوی ناشناخته است اگر چه یک پدیده افزایش حساسیتی درگیر ماجراست .

کرم بالغ با انسداد مجرای گوارشی یا صفراوی و یا دخالت در تغذیه بیمار ، بیماری گوارشی ایجاد می کند .

وجود کرم بالغ در روده کوچک علائم مبهمی مانند درد شکم و نفخ ایجاد می کند . انسداد روده که بسیار نادر است و حداکثر سن بروز آن ۱تا ۶ سالگی است ناشی از توده کرم ها در کودکان به شدت آلوده است .

آسکاریازیس ریوی پس از آلودگی شدید با تخم کرم ایجاد می گردد و بیشتر در افرادی بروز می کند که در مناطق دارای انتقال فصلی آسکاریس زندگی می کنند .

پیشگیری :

اگر چه آسکاریازیس شایع ترین عفونت کرمی در جهان است بعلت اختلاف نظرهای موجود در اهمیت بالینی آن و ویژگیهای همه گیری شناسانه منحصر به فرد این بیماری ، توجه کمی به نحوه کنترل آن شده است . تلاش در جهت کاهش تعداد کرم ها در جوامع انسانی با استفاده از روش های درمانی همگانی تا حدی مفید بوده است . به دلیل میزان بالای عفونت مجدد ، درمان شیمیائی باید هر ۳ تا ۶ ماه تکرار شود . عملی بودن و هزینه انجام این اقدام را باید با استعمال گسترده آن ارزیابی نمود . انجام اقدامات بهداشتی با هدف از بین بردن تخم انگل در مدفوع انسان پیش از استفاده آن به عنوان کود و تهیه امکانات لازم برای دفع بهداشتی فاضلاب مؤثرترین اقدامات پیشگیری طولانی مدت بر علیه آسکاریازیس هستند .