كره جنوبی دست نیافتنی بود

هفدهمین دوره پیكارهای تكواندوی قهرمانی آسیا - اقیانوسیه كه طی روزهای اول تا سوم اردیبهشت ماه در شهر بانكوك برگزار شد، با هفدهمین قهرمانی پیاپی برای تیم كره جنوبی همراه بود. در این دوره از پیكارها كه فقط تیم میزبان قادر به شركت دادن تیم كامل بود و میهمانان تنها در ۶ وزن از ۸ وزن حضور داشتند همه نگاه ها برای قهرمانی به دو تیم كره جنوبی و ایران بود. ایران كه در دوره قبلی این پیكارها نایب قهرمان شده بود، این بار با بهترین نفراتش از جمله هادی ساعی و یوسف كرمی (دارندگان مدال طلا و برنز المپیك آتن) به دنبال فرصت طلایی بود تا نوار قهرمانی های ۱۶ دوره ای كره ای ها را پاره كند. صحبت های قبل از اعزام مربیان و قهرمانان حكایت از آن داشت كه تیم ایران با این اندیشه آماده حضور روی شی آپ چانگ هفدهم شد. هر چند در خاتمه این پیكارها نه تنها این آرزو رنگ واقعیت به خود نگرفت، بلكه تیم ایران بسیار خوش اقبال بود كه با دو طلای روز پایانی «ساعی» و «رجلی» توانست نایب قهرمانی دو دوره گذشته را تكرار كند. البته تعداد نایب قهرمانی های ایران طی دوازده دوره حضور با مقام دومی این بار، به عدد پنج رسید تا ایران با وجود درخشش نسبی در این مسابقات همچنان در آرزوی و رویای قهرمانی چشم به آینده بدوزد. تحلیل همشهری را از این دوره از رقابت ها می خوانید:

●روز اول در شوك حذف كرمی

مبارزات روز اول اختصاص به اوزان هفتم و سوم داشت. در این روز یوسف كرمی پرامیدترین ورزشكار ما در شروعی لرزان با برتری ۸بر ۷ مقابلی «لی مین» از چین نشان داد كه از آمادگی آرمانی به دور بود. دارنده مدال برنز المپیك كه قدرت ضربات پاهایش با برق ۲۲۰ ولت مقایسه می شد در دور دوم برابر حریفی از قزاقستان به نام «آرمن» در میان ناباوری تن به شكست ۱۱ بر ۷ داد.

حذف كرمی شوك بزرگی برای كاروان اعزامی ایران بود كه دل به مدال طلای این قهرمان دوخته بودند. واقعیت آنكه «كرمی» به لحاظ روحی هیچگاه شرایط هادی ساعی را در مسابقات مهم ندارد. او حتی با آن بدن ورزیده و قدرتمند در المپیك هم می توانست مدال طلا بگیرد. یوسف اگر قدر خود را بیشتر بداند و بر ضریب اعتماد به نفس خود بیفزاید بدون شك همچنان یكی از برترین های تكواندوی جهان و یكی از امیدهای مسلم طلا در المپیك ۲۰۰۸ آتن خواهد بود. این شكست می تواند كرمی را دوباره در مسیر موفقیت های جدیدتر قرار دهد.

●معاوضه نقره با برنز

محمدرضا مهدی زاده در دوره قبل در سونگ نام نقره گرفته بود. او دو مرحله را عالی پیش رفت. ابتدا برحریفی از چین تایپه و سپس بر قهرمان چینی پیروز شد تا در سخت ترین پیكارش برای رفتن به فینال برابر قهرمانی از كره جنوبی بایستد.

ایران اگر خواهان قهرمانی در این تورنمنت بود بدون شك نفراتش می بایست در مصاف های روبرو با كره ای ها به پیروزی می رسید. پس از حذف كرمی این نخستین رویارویی دو مدعی بزرگ تكواندوی آسیا و جهان در بانكوك بود. باخت مهدیزاده او را به مدال برنز رساند تا او مدال نقره اش را با یك برنز با گذشت یكسال معاوضه كند.

●بدترین روز تیم ایران

روز دوم مبارزات برای تیم ایران بدترین روز ممكن بود. روزی كه هر دو نماینده ایران بدون دستاورد چشمگیری از صحنه رقابت ها كنار رفتند.

با نتایج روز دوم تیم ایران كاملاً از كورس مدعیان افتاد و همگان در انتظار سقوطی وحشتناك برای تیمی بودند كه تنها با اندیشه قهرمانی و به زیر كشیدن كره جنوبی به بانكوك رفته بود. در پیكارهای روز دوم امید غلامزاده در رویارویی با نماینده كره جنوبی با امتیاز طلایی حذف شد و فیض الله نفجم هم در وزن اول و در حالی كه مثل كرمی روی او به عنوان یكی از امیدهای طلا حساب باز شده بود با شكست مقابل حریفی از فیلیپین ناامیدی را در اردوی تیم ایران كامل ساخت.

با چنین وضعیتی در روز آخر همه چشم ها به دستان پرقدرت ساعی دوخته شده و كمتر كسی فكر می كرد كه كورش رجلی جوان در فضای سخت مأیوسانه حاكم بر تیم ایران بتواند همپا و همراه با ساعی ایران را صاحب دو مدال طلا سازد. ساعی و رجلی با به نمایش گذاشتن مبارزاتی تحسن برانگیز در روز آخر آبروداری كردند و تیم ایران را از شكستی سنگین نجات دادند. تازه بسیار خوش اقبال بودیم كه ساعی در مرحله نیمه پایانی و در پیكاری برابر با یك حریف كره ای گردن كلفت با امتیاز طلایی پیروز شد و كورش رجلی هم در فینال با یك امتیاز اختلاف از سد یك كره ای دیگر به نام «چی هی یون» گذشت. رجلی در وزن ششم برای گرفتن نخستین طلای ارزشمندش به ترتیب حریفانی از عراق، استرالیا، ویتنام، فیلیپین و كره جنوبی را شكست داد. هادی ساعی در وزن پنجم برای تصاحب طلای قهرمانی آسیا و افزودنش به سایر مدال های زرین المپیك و جهانی ابتدا دو نماینده ژاپن و چین را مغلوب كرد.

سخت ترین پیكار ساعی در مرحله نیمه پایانی بود كه كره ای ها باز هم با بكارگیری همه تمهیدات با وجود به دردسر انداختن قهرمان المپیك و یكی از نام آورترین تكواندوكارهای جهان نتوانستند بر طلسم ناكامی های چندین ساله خود در این وزن خاتمه دهند. ساعی پس از برتری میلِی متری در فینال بدون دغدغه در تقابل «دیاز» حریف سوری خود به نخستین مدال طلای قهرمانی آسیا و اقیانوسیه رسید. ساعی قبلاً تنها یك مدال نقره از مسابقات قهرمانی آسیا سال (۲۰۰۰) امان اردن را بدست آورده بود.

●كره؛ تیمی دست نیافتنی

كره ای ها با ۶ شركت كننده با ۴ مدال طلا، یك مدال نقره و برنز صاحب یكی از قاطع ترین قهرمانی های خود شدند. ایران هم به لطف دو مدال طلای ساعی و رجلی و تك مدال برنز محمدرضا مهدیزاده در جای دوم ایستاد و تایلند میزبان با یك طلا به لطف میزبانی سوم شد و قزاقستان با یك طلا چهارم شد. كره ای ها با قهرمانی قاطع خود نشان دادند كه هنوز دست یافتن رقبا برای رسیدن به بنیانگذار تكواندوی فعلی جهان و آسیا فقط در حد یك رویاست و به این زودی ها نمی توان به آن دلخوش بود. جدا از كره ای ها سرمایه گذاری سایر كشورهای آسیایی هم پس از راهیابی تكواندو به المپیك بسیار چشمگیر بود و حالا پس از اردن، چین، چین تایپه ، فیلیپین باید از قزاقستان، سوریه و تایلند به عنوان قدرت های تازه از راه رسیده یاد كرد.

●داوری های بهتر از همیشه

مرتضی كریمی برای دومین بار در مسابقات قهرمانی آسیا در غیاب ذوالقدر سرمربی تیم ملی بود، كریمی برخلاف اظهارات شتابزده ناشی از ناكامی دو روز اول مسابقات كه داوران را عامل اصلی شكست قهرمانان ایرانی می دانستند در پایان پیكارها عنوان داشت: قضاوت داوران بهتر از همیشه بود و ناكامی های ما هیچ ربطی به داوران مسابقات نداشت.

●رده بندی تیم های برتر طی ۱۷ دوره

۱۹۷۴ سئول: ۱- كره جنوبی ۲- چین ۳- كامبوج (ایران غایب بود)

۱۹۷۶ ملبورن: ۱- كره جنوبی ۲- استرالیا ۳- فیلیپین (ایران غایب بود)

۱۹۷۸ هنگ كنگ: ۱- كره جنوبی ۲- استرالیا ۳- ایران

۱۹۸۰ چین تایپه: ۱- كره جنوبی ۲- چین ۳- اردن (ایران غایب بود)

۱۹۸۲ سنگاپور: ۱- كره جنوبی ۲- چین ۳- استرالیا (ایران غایب بود)

۱۹۸۴ مانیل: ۱- كره جنوبی ۲- فیلیپین ۳- چین (ایران غایب بود)

۱۹۸۶ داروین: ۱- كره جنوبی ۲- چین ۳- استرالیا ۴- ایران

۱۹۸۸ كاتماندو: ۱- كره جنوبی ۲- چین ۳- فیلیپین ۴- ایران

۱۹۹۲ كوالالامپور: ۱- كره جنوبی ۲- ایران ۳- چین

۱۹۹۴ مانیل: ۱- كره جنوبی ۲- فیلیپین ۳- چین ۴- ایران

۱۹۹۶ ملبورن: ۱- كره جنوبی ۲- ایران ۳- چین