لندن چقدر برای المپیک آماده است

درآمدزایی مهم تر از میزبانی شایسته

از دو روز قبل بیش از ده هزار ورزشکار در ورزشگاه های شهر لندن رقابت خود را با یکدیگر آغاز کرده اند، اما در این میان سوالی اساسی که در شروع بازیها بوجود می آید این است که لندن چقدر برای برگزاری بازیها آمده است؟

یک نکته اساسی درباره شهرها و کشورهای پیشرفته و توسعه یافته دنیا و میزبانی شان در بازیهای المپیک وجود دارد. این شهرها اگر چه اشتیاق زیادی برای برگزاری رخدادهای بزرگ دنیا یا به قول خودشان «مگا ایونتها» ( Mega Events) دارند، اما در مقایسه با شهرها و کشورهای دیگر که از لحاظ توسعه یافتگی و یا شهرت از آنها عقب تر هستند، انگیزه کمتری در برگزاری پرشور بازیها دارند.

شاید این طور بهتر است که بگوییم شهرهای بسیار توسعه یافته همچون لندن، به همان اندازه که دوست دارند میزبان مگا ایونتها شوند، به همان اندازه برگزاری خوب تلاش نمی کنند و عوامل مهم ترین همچون «جذب گردشگران»، «رونق اقتصادی»، «درآمدزایی بیشتر» و یا «برون رفت از یک رکود اقتصادی» در اولویت های بالاتر قرار می گیرند.

گویا در مورد لندن نیز این اتفاق افتاده است. افرادی که در بازیهای آتن یا پکن المپیک را تجربه کرده اند به خوبی این موضوع را درک می کنند که این شهرها به عنوان شهرهای کمتر توسعه یافته و یا کمتر مشهور نسبت به لندن تلاش بسیار گسترده ای انجام دادند تا بتوانند میزبان شایسته ای باشند. یعنی دراین شهرها میزبانی شایسته در اولویت همه امور قرار داشت و برای رسیدن به این مهم از هیچ تلاشی فروگذار نمی کردند، اما هر بیننده منصفی می تواند این موضوع را تصدیق کند که لندن بیش از آن که به برگزاری فنی و با کیفیت بازیها فکر کند، درپی کسب درآمدهای بیشتر مادی است. به طوری که دیوید کامرون - به عنوان نخست وزیر بریتانیا- در فاصله یک روز مانده به گشایش رسمی بازیها در سخنرانی مفصلی به جنبه های مادی و درآمدهای این بازیها توضیحات مفصلی را ارائه می دهد.

یکی از مهم ترین اتفاق هایی که امروز در لندن شاهد آن هستیم این است که در واقع پایتخت بریتانیا آن طور که باید برای برگزاری بازیها زحمت نکشیده و هنوز به غیر از محدوده المپیک پارک و ورزشگاه های مربوط در شرق لندن و حوالی رودخانه تمز، سایر بخش های شهر شاید از برگزاری بازیها چندان با خبر نباشند و یا بهتر بگوئیم موج های برگزاری این مگا ایونت به آنجا نرسیده است. همچنین از مصادیق توجه نه چندان جدی این بازیها از سوی مسئولان برگزاری، در ساخت ورزشگاه ها و سمبل های جدید است. اگر چه لندن خود جایگاه ارزشمندی از لحاظ امکانات ورزشی دارد و ورزشگاه هایی همچون «ویمبلی» و «ویمبلدون» مانند نگینی الماس بر این انگشتر می درخشند، اما برگزاری بازیهای ۲۰۱۲ باعث نشد تا یک شاهکار جدید به مجموعه های ورزشی لندن اضافه شود. برخلاف گذشته که آتن و پکن در برجای گذاشتن این مکانها درحد خود سنگ تمام گذاشتند.

در آتن شاهد ساخت ورزشگاه بزرگ و زیبای «صلح و دوستی» درمرکز شهر بودیم و بسیاری از مجموعه های دیگر که بیشترشان در «تنگنای اقتصادی» این کشور ساخته شد و در پکن نیز شاهکارهایی همچون «آشیانه پرنده»، «مکعب آبی» و یا «مجموعه دوچرخه سواری» پدید آمدند که هر کدام جوایز بزرگ بین المللی را در ساخت به خود اختصاص دادند، اما در لندن ورزشگاه اصلی رقابتها شاید با بسیاری از ورزشگاه های گوشه و کنار دنیا تفاوتی نکند که این مسئله برای شهر پرطمطراقی همچون لندن قابل قبول نیست.