ارتش لاجوردی پوشان بدون سنگربان

این موضوع که شاید تنها هواداران چلسی و رئال مادرید جان لوئیجی بوفون برترین دروازه بان جهان است را نپذیرند و این به خاطر آن است که آنها سنگربانان تیم محبوب خود را برترین دروازه بان جهان می پندارند

دربی حساس ایتالیا میان ۲ تیم یوونتوس و اینتر در سن سیرو و در چهارچوب رقابت های جام حذفی که به تساوی ۲ غول بزرگ فوتبال ایتالیا منتهی شد، حکم یک پیروزی را برای راه راه پوشان تورین داشت اما تلخی مصدومیت جان لوئیجی بوفون دروازه بان شماره یک تیم و غیبت احتمالاً طولانی مدت وی شادمانی و شیرینی متوقف کردن حریف دیرینه را در خانه خودش خنثی کرد مصدومیت و غیبت طولانی مدت بوفون نه تنها خبری ناگوار برای هواداران بانوی پیر بلکه برای تمامی طرفداران تیم ملی ایتالیا محسوب می شود. چرا که وی با حضورش اعتماد به نفس خاصی به خط دفاعی تیم می بخشد و خیال آنها را از بابت دروازه خود آسوده می کند. در این مطلب قصد داریم به بررسی شرایط احتمالی لاجوردی پوشان در رقابت های یورو ۲۰۰۸ بدون حضور احتمالی بوفون بپردازیم.

این موضوع که شاید تنها هواداران چلسی و رئال مادرید جان لوئیجی بوفون برترین دروازه بان جهان است را نپذیرند و این به خاطر آن است که آنها سنگربانان تیم محبوب خود را برترین دروازه بان جهان می پندارند. در واقع باید گفت که او با اتمام دوران بازیگری اش که احتمالاً ۱۰ سال دیگر به طول می انجامد، خواهد توانست خود را به بزرگترین شوت گیر تاریخ فوتبال مبدل سازد. در حالی که رقابت های جام ملت های اروپا در تابستان سال جاری در اتریش و سوئیس برگزار خواهد شد، مسلم است که حضور بوفون برای تحقق رؤیای هواداران تیم ملی ایتالیا در قهرمانی این تیم در رقابت های یورو ۲۰۰۸ و تکرار موفقیت لاجوردی پوشان در جام جهانی ۲۰۰۶ امری ضروری است. لاجوردی پوشان از وجود ۳ ستاره بهره می برند که یافتن جایگزین برای آنها کار بسیار مشکلی است. یکی از آنها بدون شک فابیو کاناوارو است. مدافع تراز اولی که علاوه بر استحکام خط دفاعی به عنوان کاپیتان تیم تأثیر بسزایی در سازماندهی حرکات بازیکنان بر جای می گذارد. دومین ستاره تیم دونادونی، آندره آپیرلو می باشد.

سبک بازی بی نظیر او باعث شده هیچ بازیکنی در ایتالیا نتواند نقش او را در تیم ملی این کشور ایفا کند. آخرین مهره تیم ملی ایتالیا که یافتن جایگزین مناسب برای او کار مشکلی به نظر می رسد، «لوکا تونی» مهاجم سابق فیورنتینا و فعلی بایرن مونیخ است.

در صورتی که هر یک از این۳ بازیکن دچار مصدومیت شوند و یورو ۲۰۰۸ را از دست بدهند، لاجوردی پوشان لطمه شدیدی خواهند خورد. در سوی دیگر کمبود دروازه بان تراز اول و قابل اعتماد در ایتالیا، ارزش عملکرد و حضور بوفون را بیش از پیش آشکار می کند. غیبت احتمالی بوفون باعث می شود دست اندرکاران فوتبال ایتالیا بیشتر از گذشته به تأثیر هنرنمایی برترین دروازه بان جهان درون دروازه خود پی ببرند و افسوس بخورند که چرا نباید از وجود یک دروازه بان مطمئن در کشور خود بهره ببرند. در دهه ۷۰ لاجوردی پوشان از درخشش ۲ دروازه بان مشهور با نام های انریکو آلبرتوزی و دینوزوف بهره می برد. این در حالی بود که سنگر ایتالیایی ها در دهه ۹۰ شاهد هنرنمایی سنگربانانی مانند استفانو تاکنی و والتر زنگا بود اما طی ۷ یا ۸ سال گذشته بوفون تنها دروازه بان مطمئن و تراز اول ایتالیایی ها بوده است. بوفون دروازه بانی که در رقابت های جام جهانی ۱۹۹۸ تنها از روی نیمکت شاهد هنرنمایی همتایان خود یعنی جان کوما پالیوکا و فرانچسکو تولدو بود اکنون باعث نیمکت نشینی های مداوم ۲ دروازه بان دیگر با نام های مارکو آملیا دروازه بان لیورنو و جان لوکی کورچی دروازه بان رم، می باشد.

در صورتی که بوفون تا تابستان آینده نتواند از بند مصدومیت کمر خود رهایی یابد و رقابت های یورو ۲۰۰۸ را از دست بدهد، ایتالیا به مشکل بزرگی در فتح معتبرترین رقابت پس از جام جهانی برخواهد خورد. باید اعتراف کرد عملکرد آملیا به هیچ وجه قابل مقایسه با بوفون نیست و اگرچه او آینده ای درخشان در ادامه دوران بازیگری خود خواهد داشت اما عملکرد ضعیف او در دیدارهای تمرینی تیم ملی ایتالیا پیش از آغاز رقابت های جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان نشان داد که این دروازه بان در حال حاضر شایستگی نامیده شدن به عنوان دروازه بان شماره یک قهرمان جهان در قیاس با توانایی بوفون برای حفاظت از سنگر شاگردان دونادونی برخوردار نیست.

ارتکاب اشتباهات فراوان از سوی دروازه بان مسأله ای نیست که بتوان به راحتی از کنار آن عبور کرد ومسلماً اعضا و مسئولان تیم ملی ایتالیا به خوبی به این مسأله واقف هستند. به طور حتم آملیا با واکنش های خوب خود در دیدار تیم های لیورنو و امپولی که پیروزی یک بر صفر همتیمی هایش را به ارمغان آورد، نشان داد که دعوت از وی برای حضور در تیم ملی ایتالیا امر اشتباهی نبوده است. هر چند عدم حضور او در رقابت های لیگ قهرمانان اروپا و تنها ۵ حضور در تیم ملی ایتالیا کم تجربگی وی را نشان می دهد و ثابت می کند که این دروازه بان برای نامیده شدن به عنوان دروازه بان اصلی لاجوردی پوشان هنوز راه طولانی در پیش دارد. کاهش تعداد دروازه بانان ایتالیایی در رقابت های سری A مشکلی است که اخیراً به مشکلی بزرگ برای مسئولان فوتبال این کشور تبدیل شده است.

در شرایطی که ۳ باشگاه از ۴ باشگاه مطرح ایتالیا از وجود دروازه بانان برزیلی بهره می برند، نباید هم انتظار داشت که ایتالیا شاهد بروز استعدادهایی همچون بوفون باشد. حضور خولیو سزار درون دروازه اینتر، الکساندر دونی در دروازه رم و دیدا در سنگر میلان، فرصت حضور و درخشش را از سایر دروازه بان های ایتالیایی شاغل در این باشگاه ها گرفته است؛ هر چند ایتالیایی ها از یک جهت خوش شانس هستند و آن درخشش بوفون در سن ۲۹ سالگی است که به وی امکان می دهد حداقل تا یک دهه دیگر از سنگر لاجوردی پوشان حفاظت کند. طی این فرصت، دست اندرکاران و مسئولان فوتبال ایتالیا خواهند توانست با یافتن استعدادهای دروازه بانی این کشور و پرورش آنها، ذخیره های مناسبی برای حفاظت از سنگر خود در سال های آینده آماده کنند اما اساسی ترین مشکل مردان شبه جزیره آن است که تا برگزاری رقابت های یورو ۲۰۰۸ فرصت چندانی باقی نمانده و در صورت رهایی نیافتن بوفون تا آن لحظه، خطر بزرگی مدعی قهرمانی این رقابت ها را تهدید خواهد کرد. باید اعتراف کرد در صورتی که ایتالیا از حضور مهره ای مانند بوفون در سنگر خود محروم شود، این کشور از لحاظ داشتن استعدادهای دروازه بانی همانند انگلستان است و این مشکل مسأله ای نیست که سران فوتبال سرزمین چکمه ای بتوانند به راحتی از کنار آن عبور کنند.