مربیانی که وقت پیشرفت ندارند

آمدن امیر قلعه نویی از کرمان به استقلال تهران و پرویز مظلومی از مشهد به کرمان مس و انتقال غلام پیروانی از مقاومت سپاسی شیراز به ابومسلم, طی روزهای اخیر نشانگر همان موج قدیمی در فوتبال ما است که طی آن تیم های ما پیوسته تغییر مربی می دهند اما مربیان همانی هستند که در سال های اخیر دایما در این عرصه فعال بوده اند و فقط تغییر جا می دهند و مثل یک زنجیره در حال تغییر مکان بوده اند وگرنه چهره ها, همان چهره ها و گزینه ها همان گزینه ها هستند

آمدن امیر قلعه نویی از کرمان به استقلال تهران و پرویز مظلومی از مشهد به کرمان (مس) و انتقال غلام پیروانی از مقاومت سپاسی شیراز به ابومسلم، طی روزهای اخیر نشانگر همان موج قدیمی در فوتبال ما است که طی آن تیم های ما پیوسته تغییر مربی می دهند اما مربیان همانی هستند که در سال های اخیر دایما در این عرصه فعال بوده اند و فقط تغییر جا می دهند و مثل یک زنجیره در حال تغییر مکان بوده اند وگرنه چهره ها، همان چهره ها و گزینه ها همان گزینه ها هستند.

این که انتظار داشته باشیم که ناگهان مربیان شاغل در فوتبال باشگاهی ما عوض شوند و نفراتی به کلی جدید مصدر کار شوند انتظار بیهوده ای است و در هیچ جای دنیا چنین نیست، اما نزد ما برخی مربیان طی ،۱۰ ۲۰ سال اخیر فقط تغییر باشگاه داده اند و سال پیش مثلا در شمال بوده اند و سال بعد سر از جنوب درآورده اند و یک سال بعد از آن هم لابد به شرق و غرب کشور خواهند رفت.

سر آنها به حدی گرم و شمار مسابقات ما اخیرا به اندازه ای زیاد شده است که این مربیان دیگر وقت ندارند بر دانش خود به طور اساسی بیفزایند و ساکن ماندن یکی از ویژگی ها و پیامدهای چنین وضعیتی است. در فوتبال ما به جای این که مربیان جدید در حال غلیان و مطرح شدن و پیشرفت باشند، گاه شاهدیم که یک مربی نام آشنا و قدیمی بیش از ۲۰ سال است که در همان سطح و با همان روال گذشته مشغول حضور در صحنه است و نه چیزی بر کار و نحوه حضورش در صحنه افزوده و نه چیز مدرن و فوق العاده ای را به ورزش ما ارزانی داشته است.

● بدون رقابت

برخی از آنها در بعضی فصول در کار خود موفق بوده اند و همان توفیق سبب شده که تیم بعدی به سراغ شان بیاید و حتی در سال های ناکامی شان نیز به هر حال تیم هایی بوده اند که آنها را بخواهند و برایشان عرصه ای تازه را جور کنند. مشکل این سیستم و ضررهای برخاسته از چرخیدن این پست ها بین افرادی معدود، گسترده نشدن این عرصه و محدوده و منحصر ماندن آن به عده ای کم شمار و معدود است و فوتبال ما یک میدان رقابتی نخواهد بود که باز هر علم تازه ای و مربیان صاحب آن استقبال کند. توجه کنید که در سال های اخیر به خاطر مساله فوق تا چه حد همان چهره های تکراری مطرح مانده اند و کمتر کسی به آن محدوده راه یافته است.

در مهارت و صلاحیت مربیانی که اوصاف شان را می آوریم و مشغول صحبت درباره آنها هستیم، شکی نداریم، اما در گستره و صحنه ای به این کوچکی نمی توان انتظار رشد را داشت و متوقع بود که دست به کاری اساسی زده، برای این مربیان نیز بدیهی است که کار و شغل هایی از این دست فقط به مثابه کسب درآمد و هر سال بیشتر پول گرفتن در قیاس با سال قبل تر باشد و همه چیز از همین دیدگاه نگریسته شود. در این سیستم همانند آن چه در مورد بازیکنان این رشته نیز می بینیم چیزی به اسم اصالت باشگاهی وجود ندارد و هر جا پول فزون تری بدهند و شرایط بهتر باشد، مربیان به همان جا پر بکشند. البته دنیای حرفه ای همین است و نمی توان توقع داشت که مربیان (یا بازیکنان) به فکر تامین آینده خود نباشند و اگر پست و موقعیت تازه ای فراهم آمد، آن را پس بزنند اما این را هم نمی توان نگفت که در فوتبال ما و در علم مربیگری آن همه چیز نوبتی شده و هر مربی در پی کوچ بعدی است و تعداد تیم هایی که مثل یاوری، دست نشان، کاظمی، مظلومی و حتی قلعه نویی طی سال های اخیر عوض کرده اند، تاییدی بر همین موضوع است و به دلیل تقسیم شدن این پست ها بین افراد فوق و چرخ خوردن آن به تناوب بین این مربیان، در عمل کمتر چهره تازه ای در سال های اخیر به این جمع پیوسته است و فیروز کریمی در ۱۵ سال اخیر شاید ۱۵ بار تغییر مکان داده باشد و ابراهیم قاسمپور که اینک در امارات است، اگر از آمار فوق فراتر نرفته باشد، کمتر نیز سفر نکرده است.

● چراغ راه آینده

جذابیت سفر و تغییر مکان و کسب شرایط بهتر حتی غلام پیروانی را نیز از تیم محبوب ۸ سال اخیرش یعنی مقاومت سپاسی شیراز جدا کرده و همان طور که در ابتدای مطلب آوردیم، به عضویت ابومسلم درآمده است. در فاصله نه چندان زیادی تا دوره بعدی لیگ برتر ایران که گفته می شود از ۱۵ مرداد به راه می افتد، امیدواریم این کوچ ها سبب نشود روند آموختن و پیشرفت برای همیشه تضعیف و فراموش شود و برعکس کار به گونه ای درآید که مربیان جوان تر وارد این چرخه و کار آزموده شوند و دانش شان چراغ راه آینده گردد. چیزی که اینک حس نمی شود.

وحید رسولی