فرمول موفقیت در ورزش های تیمی

ورزش ما از دیرباز به رشته های انفرادی متكی بوده و در مواد تیمی چندان ندرخشیده و در زمینه كارهای گروهی لنگیده است, اما در دوحه و در پانزدهمین دوره بازی های آسیایی این نكته مهم به چشم می خورد كه در برخی ورزش های تیمی به حد و روال امیدوار كننده ای رسیده و پیشرفت محسوسی در آنها داشته ایم

ورزش ما از دیرباز به رشته های انفرادی متكی بوده و در مواد تیمی چندان ندرخشیده و در زمینه كارهای گروهی لنگیده است، اما در دوحه و در پانزدهمین دوره بازی های آسیایی این نكته مهم به چشم می خورد كه در برخی ورزش های تیمی به حد و روال امیدوار كننده ای رسیده و پیشرفت محسوسی در آنها داشته ایم.

كار خوب تیم های ملی هندبال، واترپلو و بسكتبال نشانه هایی از این قضیه بودند و هر چند فوتبال به دشواری و با كسب حداقل پیروزی ها در برابر تیم های متوسط مالدیو، هنگ كنگ و هند و چین به نیمه نهایی صعود كرد، و در برابر بازی عالی قطر در نیمه نهایی تسلیم شد اما به هر حال به این دستاورد نایل آمد و اگر والیبال آن قدر بد اقبال نبود كه در همان شروع رقابت های «جدول اصلی» روبه روی كره جنوبی قرار گیرد، شاید ستاره اقبال ما در این دو رشته نیز می درخشید.

این كه چرا و چگونه ما پس از دوره های متوالی كم فروغی، در برخی ورزش های تیمی مانند بسكتبال، واترپلو و هندبال، به چنین امری نایل شده و راه درخشش نسبی در مسابقات تیمی را یافته ایم، موضوعی است كه تحلیلگران باید بنشینند و بحث كنند و روی آن كار «كارشناسی» صورت بگیرد، اما قدر مسلم این كه ما در سال های اخیر با استفاده از مربیان خوب خارجی مانند یوری كلیم اف در هندبال، كواكوویچ در واترپلو و فردریك اونیكا در بسكتبال در رشته های تیمی فوق و با تغییر دادن باورهای خود در این زمینه قدم در عرصه های تازه تری گذاشته و افق های جدیدی را به روی خود گشوده ایم و سرآمد این رشته ها در یكی دو سال اخیر هند بال و در ۱۵ سال اخیر والیبال بوده اند و رشد بسكتبال هم در ۵ سال اخیر محسوس بوده است.

شاید كلید كار و شروع این روند در والیبال شكل گرفته باشد هر چند سنگینی مسابقات جهانی والیبال باعث عدم نتیجه گیری و خستگی بیش از حد تیم ملی در برابر كره جنوبی بود اما یك كار مستمر و برنامه ریزی شده و تاكید بر آموزش و تیم سازی و انتخاب مهره های مستعد و تربیت و ارتقای آنها سرانجام ثمر داد و ما را صاحب عناوین متعدد قاره ای و حتی جهانی (در رده های سنی نوجوانان وجوانان) كرد و نباید با شكست در مسابقات جهانی در ژاپن و در دوحه برابر كره، همه تلاش ها در طول سالیان دراز گذشته را زیر سوال برد.

همان الگو كم و بیش در بسكتبال هم تكرار شده است و حاصل آن قهرمان شدن در رقابت های بسكتبال جوانان و امیدهای آسیا ظرف ،۳ ۴ سال گذشته بوده است و تیم بزرگسالان ما را قادر ساخت كه پس از شروعی بد در دوحه و قبول باخت در برابر اردن، تیم قدرتمند كره جنوبی و تیم قابل قبول بحرین را در هم بكوبد و با عبور از ژاپن قدرتمند اسباب غرور شود. هند بال را هم می دانید كه پس از سال ها درجه دوم وسوم بودن در آسیا در ادامه صعود دو سه سال اخیرش در دوحه هم به مرحله نیمه نهایی رسید و فقط در برابر كویت احساس ضعف كرد و واترپلو هم با نمایش حیرت انگیز در برابر قزاقستان قهرمان آسیاو كره جنوبی یكی از بهترین تیم های آسیایی، حضور موفق در دوحه داشت و در بازی با چین هم ارایه گر یك رقابت پایاپای بود.پیدا كردن فرمول موفقیت در رشته های تیمی فوق و پیوستن به بهترین های آن در سطح قاره از بهترین اتفاقات ورزش ما بوده و كاری كرده است كه ما فقط به مواد انفرادی دل خوش نباشیم. لااقل در میان اخبار بد متعددی كه از دوحه رسید و از شكست های پرشمار ما حكایت می كرد، این دلخوشی هم به وجود آمد كه دست های ما در برخی ورزش های گروهی طی سال های اخیر قدری بیشتر از گذشته پر و باز شده و چگونگی كار تیمی را یافته ایم و یاد گرفته ایم آن هم در جهانی كه بدون كار گروهی نیل به موفقیت در آن تقریباً غیرممكن است.

وصال روحانی