برخی خیلی نمی ارزند

بررسی عوامل دخیل در تعیین ارزش یک بازیکن

دنیای فوتبال حرفه ای دنیای بی قانونی در عین قانونمندی است. به نظر می رسد با وجود آمار فردی نه چندان قابل قبول، مخفی ماندن قیمت واقعی نقل و انتقالات، عدم اطلاع رسانی دقیق و شفاف درباره حقوق بازیکنان و پول بی حسابی که با پای آنها ریخته می شود، مردان فوتبال تمایلی ندارند به قوانین و اصول مالی که بر سایر ورزش ها مثل بیس بال حاکم است تن دردهند.

به هر حال قوانین نانوشته ای برای نقل و انتقال بازیکنان و پرداخت حقوق آنها وجود دارد. در هر صورت حتی اگر رومن آبراموویچ در راس باشگاهی باشد بازهم منابع مالی به نوعی محدودند. در نتیجه باید هر قراردادی کاملا بررسی شود چراکه هر تصمیم مثل یک حلقه زنجیر در تصمیمات بعدی تأثیر خواهد داشت.

برای مثال وس براون بازیکن منچستر یونایتد را در نظر بگیرید. او اخیرا پیشنهاد دستمزد ۴ میلیون دلار در سال را رد کرده و بر اساس آخرین گزارشات به دنبال قراردادی در حدود ۶ میلیون دلار در سال است. تابستان امسال قراداد او با شیاطین سرخ به پایان می رسد و در نتیجه می تواند با هر باشگاهی به عنوان بازیکن آزاد قرارداد ببندد. با این شرایط سران منچستر باید به چه مواردی فکر کنند؟

حالا قضیه براون به طور خاص و مسأله نقل و انتقالات فوتبال به طور عام از ۷ جهت بررسی می شود.

۱) آیا وس براون در بهترین شرایطش بیش از ۴ میلیون دلار در سال می ارزد؟

احتمالا خیر. او مدافعی محکم و قابل اعتماد است اما هرگز یک فوق ستاره نبوده و حتی در موارد بسیاری نیمکت نشینی را تجربه کرده. همین حالا می توان حداقل ۲۰ مدافع راست نام برد که از براون بهتر هستند اما کمتر از ۴ میلیون در سال درآمد دارند.

۲) آیا سیاست منچستر در قبال درخواست ۶ میلیون دلاری براون سیاست درستی است؟ به هرحال اگر براون با همین پیشنهاد راضی نشود مسؤولان تیم به سراغ گزینه دیگری خواهند رفت؛ به همین راحتی.

مشکل همین جاست. اگر براون به عنوان بازیکن آزاد با تیم دیگری قرارداد ببندد هیچ سودی عاید منچستر نمی شود. علاوه بر این شیاطین سرخ باید دنبال مدافعی بگردند که در حد براون و یا حتی بهتر از او باشد. پس سران اولدترافورد هم باید حقوق مدافع جدید را بپردازند و هم هزینه خریدش را. با این اوصاف کدام گزینه منطقی تر است و توجیه اقتصادی بهتری دارد؟

۳) و هزینه های گزینه دوم؟

بسیار خب؛ تصور کنید منچستر مدافعی جدید در حد و اندازه های براون به خدمت گرفته. در آن صورت چیزی بین ۱۰ تا ۱۵ میلیون دلار باید هزینه شود. بعد نوبت تنظیم قراردادی مثلا چهار ساله است که دستمزد ۳ میلیون دلار در سال حداقل حقوق آن خواهد بود. در نهایت در پایان چهار سال باید ۲۲ تا ۲۷ میلیون دلار به پای مدافع تازه وارد بریزند؛ با این حساب بهتر است سر کیسه را برای وس براون شل کنند.

۴) پس چرا سران منچستر در مقابل پیشنهاد براون مقاومت می کنند؟

حلقه های زنجیر را فراموش نکنید. پاتریس اورا، مدافع چپ منچستر هم درخواست تنظیم قرارداد جدیدی را دارد. قرارداد اورا هم تا ژوئن ۲۰۰۹ به پایان می رسد و او هم در اندیشه سالانه ۶ میلیون دلار است. البته اگر با پیشنهاد براون موافقت شود، مطمئنا اورا هم ادعا میکند که شایسته ۸ میلیون در سال است.

۵) آیا او واقعا بهتر از براون است؟

شاید. در آن صورت ریو فردیناند هم که تا ۲۰۰۹ با شیاطین سرخ قرارداد دارد ادعا می کند که چون بسیار بهتر از وس براون است باید قرارداد کنونی ۱۰ میلیون دلاری اش به ۱۲ میلیون در سال افزایش یابد. در آن صورت طبیعی است که وین رونی هم که ۸ میلیون در سال می گیرد انتظار افزایش دستمزدش را داشته باشد والبته بعد هم نوبت ویدیچ دیگر مدافع تیم است که فقط ۶ میلیون دلار ناقابل در سال درآمد دارد.

البته دلیل دیگری هم برای پافشاری مسؤولان منچستر بر پیشنهاد ۴ میلیون دلاری شان وجود دارد؛ خارج از جزیره هیچ کس حاضر نیست سالانه ۶ میلیون دلار در سال برای براون هزینه کند. حتی در لیگ برتر هم به نظر نمی رسد تیم هایی چون آرسنال، چلسی یا لیورپول تمایلی به پرداخت این پول داشته باشند. در نتیجه اگر براون واقعا می خواهد ۶ میلیون یا بیشتر به جیب بزند باید به تیم های درجه دو مثل وستهام، نیوکاسل و یا شاید میدلزبورو دلخوش کند.

۶) پس مشکل کجاست؟

اگر مسأله براون فقط پول باشد قطعا مشکلی نخواهد بود اما یقینا به عنوان یک فوتبالیست او هنوز رویاهای زیادی برای قهرمانی دارد. ممکن است سران نیوکاسل با کمال میل دستمزد سالیانه ۶ و حتی ۸ میلیون دلاری مورد نظرش را بپردازند اما این چه کمکی به فوتبال براون خواهد کرد؟ برای او که در منچستر به دنیا آمده، از کودکی طرفدار پیراهن سرخ منچستر یونایتد بوده و بارها همراه تیم محبوبش در رقابت های مهم مثل لیگ برتر و لیگ قهرمانان درخشیده و حتی همین حالا هم یک میلیونر است این انتقال چه معنایی خواهد داشت؟

۷) ممکن است بگویید بهتر است براون حتی در ازای درآمدی کمتر از آنچه در ذهن دارد در جایی که دوستش دارد و بارها طعم قهرمانی را چشیده باقی بماند. زمانی این اعتقاد وجود داشت تمام فوتبالیست ها مادی گرا و حریصند و دایم به دنبال این هستند که پول بیشتری به جیب بزنند.

البته تنها بعضی اینگونه اند نه همه آنها. در مورد براون همه چیز بستگی به خودش دارد. در شرایطی که همین حالا هم میلیونر است دلیلی برای ترک باشگاه محبوبش وجود ندارد. نباید هرگز حرف یکی از ملی پوشان انگلیس را فراموش کرد که گفت: چرا نگران درآمد بیشتر باشیم؟ مگر درآن واحد پشت فرمان چند فراری می توان نشست؟

فاطمه حلاجی