یین و یانگ

نماد آشنای یین و یانگ که به سمت یکدیگر در حرکت و چرخشند, تصاویری با نقاط درونی و یا این تفکر هستند که هر نیرو, حامل نیروی مخالف است, به نحوی که فقط جایگزین هم نمی شوند بلکه واقعاً به یکدیگر تبدیل می شوند

سلسله‌ٔ پیشین هان Han، در طول سال‌های ۲۰۷ (r.l۹ تا ۹ ب.م). بسیار شیفته و علاقمند به فرهنگ و فلسفه چین بود. در اواخر قرن، اندیشمندان آن دوران، تلاش کردند که تمام مکاتب فکری و مشابه را به یک سیستم واحد، تحت عنوان لسنتز هان متحد کنند.

فیلسوفان سلسله‌ٔ هان Han, به‌خصوص بر روی پنج نمونه کلاسیک، متمرکز شدند و به استنتاج از این نمونه‌ها، مبادرت ورزیدند؛ به‌ویژه، آی ـ چینگ l _ ching یا کتاب تغیرات، قواعد و عملکرد کائنات که همان تائو Tao یا غایت عظیم نامیده می‌شود.

تائو Tao، طرز کار متافیزیک (ماوراء‌طبیعی) در عالم وجود را شرح می‌دهد و منشاء پنج عامل در مکاتب فکر یچین یا همان یین یانگ Yin _ Yang است. عملکرد یین و یانگ، و حرکت و جریان پنج ماده عامل یا Wu hsing، وقوع هر گونه دگرگونی در جهان را توضیح می‌دهد و نیز می‌تواند به طبیعت بدن انسان، روانشناسی فردی، هنرهای زیبا، تحولات سیاسی یا تاریخی، کشفیات علمی و بلایای طبیعی وابسته باشد. اصول یین و یانگ، مبنای عالم وجود است. یین و یانگ، لایه زیرین هر آفرینش و خلقت، موجب گسترش و تکامل مقام والدین و نیز، ریشه و منبعِ زندگی و مرگ است.

یین Yin، اصولاً به معنای، ”مرموز، مجهول، تاریک، اسرارآمیز و سرد“ و یانگ Yang، درست در مقابل آن ”واضح، شفاف، نور و گرما“ معنا می‌دهد. به‌ واسطه این تضادهای بنیادی، سیستم کاملی از تضادها شرح داده شد. اساساً، در جائی‌که ین Yin، نماینده هر چیز تاریک، پنهان، منفعل، پذیرا، تسلیم، سرد، نرم و مؤنث، در جهان است، یانگ Yang، نمایانگر هر چیز روش، آشکار، فعال، تهاجمی، کنترل کننده، گرم و مذکر، در جهان می‌باشد.

هر چیزی در دنیا می‌تواند به واسطه بین و یانگ شناسائی شود. زمین؛ غایت و مقصود یین Yin، و بهشت (یا آسمان)؛ مقصود و نهایت یانگ Yang است. در میان دو شیوه بنیادی و اساسی چینی، کنفوسیوئیسم، توسط یانگ Yang، و تائوئیسم، به ‌واسطه بین Yin، شناخته می‌شود. بین و یانگ، در نحوه و شیوه عمل، ضد یکدیگر هستند. هر حادثه و اتفاقی که در جهان رخ می‌دهد، می‌تواند به یکی از این دو نیروی متضاد تبدیل شود. یانگ، دوستدار صلح و آرامش؛ و یین، دوستدار هرج و مرج و آشفتگی است.

یانگ، دوستدار انهدام و ویرانی؛ و یین، دوستدار حفاظت و نگهداری است. یانگ، موجب از هم پایدگی است؛ و یین، موجب آفرینش.

آب، تجسمی از یین؛ و آتش، تجسمی است از یانگ. هر یک از این نیروهای متضاد، توان بالقوه‌ای برای تولید یکدیگر دارند؛ مفهوم و خط‌مشی خلقت (آفرینش)، تحت قوانین یانگ پدیدار می‌شود و تکامیل مخلوقات آفرینش، تحتِ یین، و بالعکس. تولید یین از یانگ و نیز یانگ از یی، تناوبی و دائمی است. به‌طوری که نه یین و نه یانگ، هیچ‌کدام بر دیگری غالب نمی‌شود.

هر پدیده یا وضعیت و متضاد آن، که ما تجربه می‌کنیم، همانند فقر و ثروت، بیماری و سلامتی، موفقیت و شکست، می‌تواند با توجه به برتری و تقدم یک قاعده بر دیگری، شرح داده شود. از آنجا که، هیچ یک از این دو، یین و یانگ، تسلط دائم بر دیگری ندارد، پس اینطور نتیجه می‌گیریم که تمام حالات و وضعیت‌ها، قابلیت تبدیل به متضاد خود را دارند.

سرشت و طبیعت تناوبی یین و یانگ، و تبدیل نیروهای متضاد به یکدیگر، به این معناست که هر پدیده، در یک سیکل دائمی و در جهت معکوس، به متضاد خود، تغییر شکل می‌دهد. گذشته از این از آنجائی که، هر قاعده، محصول دیگری است، همه پدیده‌ها این پتانسیل را دارند که به موقعیت متضاد خود تبدیل شوند، همان‌طور که لذت و شادی می‌تواند به غم، بیماری به تندرستی، افسردگی به سرخوشی و غیره تبدیل شود. همچنین یک وضعیت، وضعیتی دیگر را تولید می‌کند، حتی اگر مشهود نباشد.

هیچ پدیده یا وضعیتی، به‌طور کامل عاری از وضعیت متضاد خود نیست (هر پدیده یا وضعیت، حالت متضادش را در درون خود دارد). چرخه تناوبی و سرشت متضاد یین و یانگ، بسیار ماهرانه و از طریق یین و یانگ ـ Yn Yang یا نماد تای چی Tai _ Chi که ناشی از جهان کائنات است، شرح داده شده است.

نماد آشنای یین و یانگ که به سمت یکدیگر در حرکت و چرخشند، تصاویری با نقاط درونی و یا این تفکر هستند که هر نیرو، حامل نیروی مخالف است، به‌نحوی که فقط جایگزین هم نمی‌شوند. بلکه واقعاً به یکدیگر تبدیل می‌شوند.

بنابراین، نماد بین ـ یانگ، یک تمثال و نماد چینی از پدیده‌های ماورا است که چرخه تناوب خورشید، چهار فصل سال، ۲۳۴ بخش چی Chi، بنیاد آی ـ چینگ ching ـ I و تقویم چینی را شامل می‌شود.