وقتی یوزرنیم و پسورد را فراموش میکنیم

در این مقاله سعی شده تا یکی از مشکلات جامعه ی نوین را که همان نیاز به وارد کردن رمز عبور و نام کاربری در تمام جوانب زندگی است را به صورت منصفانه و با نگاه به مزایای آن بررسی کند

▪ وقتی یوزر نیم و پسورد را فراموش میکنیم چه کار کنیم؟(رمزی برای تمام نام کاربری و کلمه عبور ها)

شاید شما نیز بارها با این صحنه روبه رو شده اید که وقتی می خواهید وارد حتی سایتی شوید تقاضای عضویت دارد و یا آگر قبلا عضو شده اید در خواست وارد کردن یوزر و پسورد.اما تعداد این عضویت ها بسیار است بارها این را شنیده ایدکه جوانان امروز کمتر از ذهنشان کمک میگیرند چون کارها برایشان راحت تر شده؛جوانان دیگر حتی جمع و تفریق را هم دیگر خودشان حساب نمی کنند چون به جای آنها ماشین حساب این کار را راحت تر و سریع تر انجام می دهد.

اما تا به حال به این نکته کسی توجه نکرده است که انسان های امروز کاری فراتر از یک جمع و تفریق ساده را انجام می دهند, آنها رمز ورود را به خاطر می سپارند.به هر سایت یا خبر گزاری ویا ارگان و سازمانی و یا حتی برای گرفتن اطلاعات ساده ای از یک سایت شخصی و کم اعتبار نیز انسان امروز با درخواست رمز عبور مواجه می شود.نگرانی تا به جایی ادامه دارد که ترس آن داریم که حتی موقع وارد شدن به خانه نیز باید رمز وارد کنیم.من هراسان از آن هستم که دیگر در کارت های ملی به جای اسم تنها شماره باشد,آنچنان که امروزه به هر ارگانی که قدم بگذاری در کنار اسم شماره ملی را از شما تقاضا دارند زیرا به شما و اسمتان هیچ اعتمادی ندارند,پس این که در آینده ای نزدیک تنها شماره ملی را بخواهند دور از دسترس نیست.

درست است که این مورد از ضروریات جامعه امروز است ,وناشی از انتزاعی بودن انسان ها در فضای مجازی,ولی این امر به آن اندازه شدت دارد که جامعه خود را محصور در کنترل به وسیله اعداد می بیند

زمز عبور برای انجمن رشته مورد نظر,شماره پرسنلی,شماره دانشجویی؛ ایمیل,سایت های مختلف, شماره شناسنامه,شماره ملی و...همه و همه نشانه ای است از پیچیده شدن دنیای مدرن.روزگاری فرد را با چهره اش می شناختند ,بعد از آن نام و سپس نام خانوادگی رواج پیدا کرد ولی امروز دیگر به هیچ کدام دیگر کاری ندارند و تنها رمز عبورتان را میخواهند تا شما به عنوان یک انسان رسمیت پیدا کنید تا امروز فکر کرده اید که اگر در موقع رزرو غذا شماره دانشجویی تان یادتان رود چه می شود؟

البته نباید تا این حد به دنیای جدید خرده گرفت چرا که بروکراسی امروز این مشکل را برایمان حل میکند زیرا اگر یکی از این شماره ها را از خاطر ببریم هر چند به کندی ولی دوباره آن را به ما باز میگرداند ولی انسان هر گاه به این ماجرا را در خاطر خود مرور میکند سراپا ناامید می شود , از آینده ای که در پیش دارد ,از ارزش و اعتبارش , و هم چنین جامعه خود را در خطر بی ارزشی می یابد و هراسان از آینده خویش.

حال فاجعه در حال وقوع چیست؟

فاجعه ای در کار نیست ما مجبور به تمکین از این شیوه هستیم تا زمانی که زمز ورود نیز مانند چهره و نام و هم چنین نام خانوادگی به اوراق تاریخ بپیوندد و آن را نیز برای فرزندانمان چون خاطره ای تعریف کنیم.اما مهم تر از این بی اعتمادی است که در جامعه ما در حال رواج است,بی اعتمادی تا به جایی است که دیگر به جنسیت گفته شده در فضای مجازی نیز اعتماد نداریم و نباید هم داشته باشیم.

این در حالی است که ما هرگز نمی توانیم برتری های شیوه های جامعه مدرن را نسبت به شیوه ی قبل از آن در نظر نگیریم ولی آنچه اهمیت دارد این است که این شیوه نیز کاستی هایی دارد که باید رفع شود و این را باید در زمانی که شیوه ای جایگزین این روش شود شود بررسی کرد. این جامعه مدرنیته و یا به قولی پست مدرن که بنده هم مانند بسیاری به هیچ وجه آن را قبول ندارم و معتقد هستم که شیوه مدرن هست که روز به روز ما را بیشتر با خود عجین می کند و پست مدرن زمانی ظهور میکند که این شیوه ها عوض شوند. در جامعه ی مدرن به غیر از این که روابط متقابل را کاهش داده و سعی داشته با این شیوه صلحی را اهدا کند و لی فراتر از آن چیزی را به انسان هدیه نداده و تنها انسان را از خود, دور نگه داشته است

حال سوال اولیه .اگر یوزر و پسورد را فراموش کردیم چه کار کنیم؟

به دنبال یک یوزر و پسورد جدید می رویم.و این چنین هویت اجتماعی جدیدی برای خود ایجاد می کنیم و احتمال این نیز وجود دارد که هویت قبلی خود را فراموش کنیم.

محمد خلیلی