تیم ملی گرگ باران دیده می خواهد

ایران عربستان

حریف، عربستان است؛ زیرک و باهوش. جنس این مسابقه هم متفاوت است. آلبومها را ورق بزنید.

بسیار به یاد خواهید آورد که عربها بازی را فقط با رد و بدل کردن پاسهای مؤثر در زمین و رساندن توپ به ته تور حریف نبرده اند، آنها می دانند روی روان حریف چگونه کار کنند.

نه اینکه به جای فوتبالیست، روانشناس روانه زمین کنند، اما بازیکنانشان خوب می دانند که چگونه جو روانی مسابقه را در دست بگیرند. آنها آستانه تحمل را می شناسند و نقاط حساس و تحریک کننده ما را از حفظ هستند و می دانند که چگونه با قلقلک آن، بازیکن را از مسیر درست حرکت و تصمیم گیری خارج کرده و بازدهی آن را به حداقل برسانند.

برخلاف ما که در ورزشگاه خودی و مقابل تماشاگرانمان معذب هستیم که زودتر گل بزنیم و از خجالت تماشاگر بیرون بیاییم، آنها چنین رودربایستی هایی با تماشاگرانشان ندارند و تمام بار روانی موجود را به حریف خود منتقل می کنند.

سرانجام آنها با هوادارانشان در این سبک از اداره بازی دستشان در یک کاسه است. آنها زیرکانه در سایه می مانند تا در لحظه موعود از پشت آن بیرون خزیده و زهر خود را بریزند. از همین حالا می توان کارشکنی در میزبانی آنها را حدس زد. هتلی که شاید در دورترین فاصله ممکن تا محل تمرین و مسابقه باشد. هدایت تماشاگران ایرانی به کنجی دور افتاده از ورزشگاه و هیاهو پشت نیمکت ایران. می شود حدس زد که آنها یک بازیکن جوان و کم طاقت ما را شناسایی کرده باشند و با چند تکل خشن و از روی عمد موجبات عصبانیت و احیاناً اخراج او را فراهم کنند.

فقط کافی است که گل بزنند و جلو بیفتند، بعد از آن است که تاکتیک وقت کشی حرف اول و آخر را خواهد زد و آنها می توانند از هر برخوردی در درون زمین یک بحران بسازند و از آن به نفع خود سود بجویند.

راستی گرگ باران دیده ما در این مسابقه کیست؟

کسی که با چم و خم رفتارهای عربها آشنا باشد و هر جا که بلوایی به راه افتاد، خود را به صحنه رساند و پای بچه های ما را از آن بیرون بکشد. شاید آن بازیکنان بزرگ که جنگ و دعوای فراوانی بر سر حضورشان در تیم ملی به راه افتاد، در یک چنین مواقعی به کار می آمدند؛ مردانی که بارها و بارها رفتارهای بازیکنان عربستان را دیده اند و به عادتهای آنها آشنا هستند.

تجربه اینجاست که کارساز است. در تیم جوان دایی شاید تنها جواد نکونام باشد که سابقه رویارویی با تیم ملی عربستان را آن هم در خاک خودش دارد و این وظیفه او و سرمربی تیم ملی است که جوانترها را قبل از ورود به زمین در توجه به این شگردهای عربها هوشیار سازند.

آخرین اظهار نظر دایی تا حدودی نگرانی از بابت دور ماندن این نکته از چشمش را رفع می کند، آن جا که خطاب به بازیکنانش سفارش می کند: به داور، تماشاگر و حاشیه ها کاری نداشته باشید و اصلاً تصور کنید داور هم با آنهاست.

اگر این سفارش سرمربی تیم ملی آویزه گوش آنها شود ما قسمت اعظم موفقیت در این مسابقه حساس را از همین حالا پیموده ایم.

رضا خوش نویس