آیین برهمایی

برهما یکی از خدایان بزرگ هندوان باستان به نام یکی از سه خدای پیروان مذاهب برهمایی است که وی را قادر مطلق آفریدگار جهان می دانند.

برهما

برهما یکی از خدایان بزرگ هندوان باستان به نام یکی از سه خدای پیروان مذاهب برهمایی است که وی را قادر مطلق آفریدگار جهان می دانند. نام مذهب برهمایی نیز از آن گرفته شده است این آیین از قدیمی ترین ادیان بشری به شمار می آید. برهمایان معتقدند که برهما( خالق بزرگ ) روز اول خلقت روحانیون را از دهان، سلحشوران را از بازوان، کارکنان را از ران، و مردگان را از پای خود آفرید و این صنوف همیشه ثابت و برقرار است.

سه خدای برهمایی عبارتند از:

۱) برهما(خدای بزرگ و خالق موجودات جهان)

۲) روشینو(محافظ و آمرکائنات)

۳) شیوا(مخرب و خراب کننده ی موجودات)

شهر مقدس برهماییان بنارست در کنار رود گنگ واقع شده است.[۱]

آیین برهمایی:

پرسه و گدایی صوفی مبتدی از آیین برهمایی

تناسخ و طول تناسخ یعنی حلول روح از قالبی به قالب دیگر که در مذهب اهل حق سنگ اساس عقاید ایشان است. حلول ذات" دونادون " گویند. به عقیده ایشان در تن هرکس ذره ای از ذرات الهی موجود است و ظهور روحانی حق در صورت جسمانی پاکان و برگزیدگان همیشه در گردش می باشد و آن را گردش مظهر به مظهر می نامند.

در این باره آنان معتقد به هفت جلوه پیاپی اند و می گویند هر بار خداوند حق تعالی با چند تن از فرشتگان مقرب الهی به صورت اتحاد در بدنهای خاکی" حلول " می نماید. این حلول به منزله لباس پوشیدن و کندن آن است که آن را به فارسی" جامه " و به ترکی" دون " می گویند و همان است که در فلسفه برهمایی هندویی " کارما " آمده است.[۲]

دراوپانیشادها

با این که تعالیم آیین هندو بر محور وحدت وجود دور می زند که آسمان و زمین بالا و پایین انسان و جهان و... همه را نمایشگر" وحدتی در کثرت " و " کثرتی با وحدت " می انگارد و "برهما " و " جهان " را حتی در شکل" خالق و مخلوق " هم جدا از هم و در برابر هم قرار نمی دهد با این حال دراوپانیشادها که قسمتی از آیین مقدس هندی هستند به عبارتی برمی خوریم که از آسمان به عنوان" جهان برهمایی " "تالارزرین " " تالار ربانی " و ... یاد می کنند.

که روح انسان پس از پاک شدن از آلودگی ها و کسب شایستگی لازم بدان راه می یابد تا به برهما بپیوندد یا" برهما شود " براستی این نفس در قلب من است... روز به روز براستی که این را می داند به جهان آسمان می رود. اکنون آن ذات درخشان آرام که از این بدن برون می شتابد و به زندگی علوی می رسد و بر صورت خودش ظاهر می شود. او همانا نفس است، او جاودان و بی ترس است، او برهما است.براستی این ها سه هجا هستند: ست – تی – یم .

ست" وجود " یعنی جاودان. تی یعنی فانی. یم آن دو را با هم نگه می دارد و برای آن یم گفته می شود. روز به روز براستی کسی که این را می داند به جهان آسمان می رود بنابراین همه ی بدیها از آن دور می گردد زیرا آن جهان برهمایی از زشتی آزاد است ولی تنها کسانی که آن جهان برهمایی را خواهند داشت آنان در همه عوالم آزادی بی کران خواهند داشت.

براستی دو دریا در جهان برهمایی درآسمان سوم ازاینجا همانا و« آرا» و « نیا» است. دریاچه ی « ایرامدیه» ( که خوشی و فلسفه می بخشد) در آنجاست. تالار زرین ربانی در آنجاست.ولی تنها آنان که در دریای« آرا » و « نیا » را به واسطه ی زندگانی پرهیز کارانه ی یک طالب علوم دینی در جهان برهمایی پیدا کنند فقط آنان ، آن جهان برهمایی می توانند داشته باشند. آنان در همه ی عوالم آزادی بیکران دارند.[۳]