سه شنبه, ۱۲ تیر, ۱۴۰۳ / 2 July, 2024
فرهنگ و تربیت ودایی
پیرامون سده ۶ ق.م. در اوج اقتدار روحانیان هندو، که برهمن (Brahmana) نامیده میشوند، نظام طبقاتی شدیدی پذیرفته شد که مدت ۲۵۰۰ سال سایه سهمگین خود را بر کشور پهناور هندوستان افکنده بود و هنوز هم بقایای آن وجود دارد. پژوهشگران طبقات اجتماعی را کاست (Caste) میخوانند که واژهای پرتغالی و به معنای نژاد است. در این نظام چهار کاست اصلی وجود داشت: ۱. برهمان (Brahmanas) طبقه روحانیان ۲. کشاتریاها (Kshatrias) طبقه شاهان، شاهزادگان و جنگاوران ۳. ویشیاها (Vaisyas) طبقه بازرگان و دهقانان ۴. شودراها (Sudras) طبقه کارگران.
معاشرت افراد یک طبقه دیگر شرعا و عرفا ممنوع بود، بخصوص طبقه اخیر که هر گونه تماس، حتی نگاه کردن افراد طبقات بالا به این گروه، گناه کبیره شمرده میشد. فروتر از این چهار طبقه، گروهی از بومیان غیرآریایی هندوستان بودند که نجسها (Untouchables) نامیده میشدند. افراد این طبقه به هیچ وجه حق نداشتند در محلههای آن طبقات چهارگانه تردد کنند و هر گاه از باب ضرورت برای حمل زباله به اماکن آنان میرفتند، موظف بودند با صدای بلند حضور خود را اعلام کنند که مبادا نگاه افراد طبقات بالا به این گروه بیفتد. در این صورت، بیننده باید با غسل خود را طاهر کند. داد و ستد نیز از راه دور، با گذاشتن پول در مکانی و تقاضای متاع با فریاد و اختفای کامل انجام میگرفت. گوش دادن به تلاوت کتابهای مقدس نیز بر آنان حرام بود و اگر فردی از ایشان در این مورد استراق سمع میکرد، برای مجازات، سرب مذاب در گوش او میریختند. عجیبتر اینکه افراد طبقه نجسها به این وضع خو گرفته، آن را حق میپنداشتند و باور داشتند که این تیرهبختی زاییده بدکرداری آنان در زندگانی پیشین است که از طریق تناسخ آن را دریافت کردهاند. هر گونه اقدامی برای کم کردن فاصله طبقات چهارگانه (و حدود ۲۰۰۰ طبقه فرعی که بتدریج در ضمن آن چهار طبقه پدید آمد) و دفاع از نجسها، خلاف شرع و غیرمقبول بود. البته این سنت اجتماعی در سال ۱۹۵۵ رسما لغو شد و تنها جلوههایی از آن باقی است. رود خروشان و پر برکت گنگ به معنای تندرو که در بخش بزرگی از هندوستان جریان دارد، از تقدس بالایی برخوردار است و غسل کردن در آن، بخصوص در شهر بنارس (Benares)، عبادتی مهم شمرده میشود. نیلوفر (Padma) نیز بسیار مقدس است. قربانی و بویژه قربانی اسب (medha - Asva) که قبلا به عنوان یک عمل عبادی میان آنان معمول بود، بعدا به منظور برآورده شدن حاجات انجام میگرفت.
اهیمسا (hinsa - A) به معنای پرهیز از آزار جانداران اصل مهمی است که در زمانهای بعد، تحت تعالیم مهاویرا مورد توجه قرار گرفت و تاکنون بشدت رعایت میشود. این آموزه خوردن گوشت حیوانات را عملی غیراخلاقی میداند و این مسئله اثر عجیبی بر شیوه زندگی هندوان باقی گذاشته است. هندوان جسد مردگان خود را میسوزانند و خاکستر آن را بر روی گنگ بر باد میدهند. قبلا سنت مذهبی این بود که هنگام سوزاندن جسد مرد متوفی، همسر وی نیز به نشانه وفاداری میان تودههای هیزم میخوابید و همراه شوهر میسوخت و برای تشویق زنان به این امر به وی لقب ستی (Sati) به معنای بانوی وفادار و بافضیلت عطا میشد (این واژه سانسکریت در فارسی و عربی برای تجلیل از بانوان بسیار برجسته به کار میرود). اگر احیانا زنی تاب و تحمل این فداکاری را در خود نمییافت، پس از مرگ شوهر موی سر خود را میتراشید و جلای وطن میکرد. زنده سوزاندن زوجه را انگلیسیها پس از استعمار هندوستان در سال ۱۸۲۹ م. ممنوع کردند و از این منع کمتر تخلف شده است. صائب تبریزی در اشاره به این سنت میگوید: چون زن هندو کسی در عاشقی مردانه نیست سوختن بر شمع خفته کار هر پروانه نیست.
مسعود پزشکیان سعید جلیلی انتخابات ریاست جمهوری انتخابات انتخابات ریاست جمهوری 1403 پزشکیان ایران جلیلی انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۳ مناظره مجلس شورای اسلامی
آتش سوزی تهران قتل هواشناسی خانواده آموزش و پرورش شهرداری تهران سازمان هواشناسی سلامت پلیس محیط زیست وزارت آموزش و پرورش
دولت سیزدهم خودرو همراه اول قیمت دلار قیمت طلا بازار سرمایه قیمت خودرو بازار خودرو دلار حقوق بازنشستگان بورس قیمت سکه
چکامه چمن ماه بازیگر علیرضا قربانی سینما دفاع مقدس سینمای ایران کنسرت روز مباهله ماه محرم تلویزیون رسانه ملی کتاب
دانشگاه تهران دانش بنیان ماهواره دانشگاه آزاد اسلامی باتری وزیر علوم
رژیم صهیونیستی روسیه آمریکا اسرائیل غزه فلسطین ترکیه جو بایدن جنگ غزه دونالد ترامپ لبنان چین
یورو 2024 پرسپولیس استقلال فوتبال فرانسه باشگاه استقلال لیگ برتر باشگاه پرسپولیس نقل و انتقالات علیرضا بیرانوند بازی لیگ برتر ایران
نمایشگاه الکامپ سامسونگ شیائومی هوش مصنوعی ربات اپل ایرانسل گوگل وزیر ارتباطات عیسی زارع پور
دیابت ورزش عینک آفتابی آلزایمر قند خون عشق بارداری