فرمان های سازمان تربیت بدنی

سازمان تربیت بدنی به عنوان متولی ورزش كشور, اهداف ارزشمندی را در سر می پروراند كه اگر بتواند به آنها دست یابد, باید گفت این پدیده اجتماعی ضمن جدی گرفته شدن, ارج و قرب بیشتری در مجامع تأثیرگذار داخلی پیدا خواهد كرد

سازمان تربیت بدنی به عنوان متولی ورزش كشور، اهداف ارزشمندی را در سر می پروراند كه اگر بتواند به آنها دست یابد، باید گفت این پدیده اجتماعی ضمن جدی گرفته شدن، ارج و قرب بیشتری در مجامع تأثیرگذار داخلی پیدا خواهد كرد.

هدف گذاری سازمان برای بازی های آسیایی ،۲۰۱۰ حضور در رتبه چهارم جدول مجموع مدال ها و تثبیت این جایگاه در دوره های آینده است. به همین منظور قرار است توجه بیشتری به ۷ رشته كه ۷۵۰ مدال در آنها توزیع می شود، (۲۵۰ مدال طلا، نقره و برنز) مبذول شود.این امر مستلزم بسترسازی برای رشد كمی و كیفی رشته های موردنظر می باشد و فدراسیون های ذیربط باید حركتی بنیادین و انقلابی را شروع كنند.

حالا كه سازمان تربیت بدنی به مدد افزایش بودجه خود، فدراسیون های زیرمجموعه را از نظر مسایل مالی به طور نسبی مستغنی كرده است، انتظار می رود ر ؤسای فدراسیون ها نیز در برآورده شدن خواست مقام فوق خود كوشا و ساعی باشند. رسیدن به رتبه چهارمی بازی های آسیایی ۲۰۱۰ یعنی كسب حداقل ۲۰ مدال طلا كه این مهم با توجه به جمعیت كشور، تنوع رشته های فعال در داخل و حركت ورزش به سوی تقویت ورزش های انفرادی و پایه، اصلاً كار سخت و بعیدی نیست.

البته اولین لازمه رسیدن به چنین سطحی از مدال آوری، گسترش اماكن ورزشی است. این شاخصه در حال حاضر سرانه نیم متر مربع برای هر ایرانی ارزیابی شده كه در مقام مقایسه با كشورهای توسعه یافته در امر ورزش یك پنجم استانداردجهانی است. پس به این نتیجه می رسیم كه دولت و مجلس باید در وهله نخست برای توسعه اماكن ورزشی آستین همت بالا بزنند و با حمایت های همه جانبه خود، بخش سخت افزاری ورزش را برای بهره وری هرچه بیشتر بخش نرم افزاری آماده سازند.

وقتی مصوباتی به منظور افزایش بودجه عمرانی سازمان تربیت بدنی آماده شد، دولت باید برای اجرایی شدن موارد تصویبی، ردیف بودجه خاص لحاظ كند. ذكر این نكته الزامی است كه توسعه فرهنگی در سایه اهمیت قایل شدن برای هنجارهای اجتماعی و امور تمام شمول مردم حاصل می آید و به تعبیری پرداختن به مقوله ورزش، آسان ترین راه برای رسیدن به برخی آرمان ها و سطح انتظارات محسوب می شود.

در مرهله بعد، وقتی دست سازمان برای توسعه مراكز ورزش باز باشد، می تواند از فدراسیون ها، برنامه مدت دار و سطح بندی شده طلب كند و در انتظار تحقق خواسته هایش باشد. فدراسیون ها نیز وظیفه فعال كردن هیأت های شهرستان ها را دارند تا با شناسایی استعدادها و پرورش آنها، دایره انتخاب را برای سلیقه مربیان ملی و باشگاهی وسیع تر سازند. مجموعه های ورزشی باید تحت نظر مربیان رسمی و معرفی شده توسط مراجع ذیصلاح اداره شوند و تا سرحد امكان در ارایه سرویس به علاقه مندان، هزینه های منطقی و قابل قبولی را طلب كنند.

مربیان تیم های ملی نیز باید مدام خود و یا نمایندگان مورد وثوقشان، در جست و جوی كشف پدیده ها در تلاش باشند تا موفقیت های آتی، راحت تر و به كرات حاصل شود. موفقیت به نوبه خود، شادابی عمومی و احساس رضایت از وضعیت موجود را دربر دارد. حالا كه فكر های خوبی از جانب متولیان ورزش كشور ارایه شده و اراده استواری برای تغییر جایگاه ورزش در اجتماع حاكم گردیده، بر تمام آحاد جامعه ورزش تكلیف است كه سهم خود را در راه رسیدن به آرمان ها، تمام و كمال ایفا كنند.

طرح جامع ورزش كه در دوره ریاست قبلی سازمان تربیت بدنی با صرف هزینه های هنگفت محدود به یك جزوه چندصد صفحه ای شد و به بایگانی امور تحقیقاتی سازمان پیوست، حالا در شكلی جدید و فارغ از تئوری ها و دست نوشته ها، قرار است به فعلیت برسد تا به رنكینگ ورزش ایران در جمع حرفه ای های جهان بهبود بخشد. پس از فرصتی كه پیش آمده، باید نهایت استفاده را برد و شعارها را به مرحله عمل درآورد.

حالا كه دولتمردان و مسئولان مملكتی سرلوحه برنامه های خود را توجه به پتانسیل جوانان و بهره گیری از توانایی های ایشان قرار داده اند، بجا است كه برخی واقعیت های نادیده گرفته شده مورد بازبینی و بذل توجه قرار گیرند تا این بار راه پیش رو را با موفقیت سپری كنیم.

یكی از این واقعیات انكارناپذیر، نقش ورزش در جزء جزء امور مردم و تأثیرگذاری آن در پیشبرد اهداف كلان سیاسی، اقتصادی و اجتماعی است كه اگر درست و منصفانه در مورد این پدیده تفكر شود، مطمئناً ثمرات جالب توجه و اعجاب انگیزش شامل حال همه شده و بسیاری از آرمان ها را به منصه ظهور می رساند.