پایان تحمل تهران در برابر اشتباهات مسئولان شهری خطای دیگری در راه است؟!

در دوران شهرداران پس از دفاع مقدس، اشتباهات فراوانی به وقوع پیوست که زندگی را در پایتخت خیلی دشوار کرد. با آغاز موج آپارتمان سازی در تهران که از اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ شروع شد، فروش آسمان به منبع درآمد شهرداری تبدیل شد بی آنکه به عاقبت چنین کارهایی اندیشیده شود.
بنای ساختمان های تو در تو و مشرف به هم، آسایش و آرامش را از شهروندان مسلمان و باغیرت گرفت واکنون مجبورند در فضایی که چهار دیواری اختیاری نیست و با چند لایه از پرده های ضخیم استتار شده، زندگی کنند. مسئولان شهری و برج سازان زراندوز یک لحظه هم فکر نکردند که اینجا یک کشور غیر اسلامی نیست که زنها و مردها، برهنه از خانه خارج شوند یا به حیاط ساختمان هایی بیایند که از پنجره آپارتمان های مشرف به وضوح دیده می شود . بلکه اینجا عفاف و غیرت، از مولفه های اساسی زندگی است. آپارتمان های مشرف به هم با دیوارهای نازک، جای خانه های دیوار بلند و پهن را گرفت و زن های تهرانی از دیدن آفتاب محروم شدند و مردها هم برای اینکه چشمشان به آپارتمان مقابل نیفتد، پنجره را فراموش کردند و در پس پرده های چند لایه ، روزگار گذراندند. حیاط خانه ها، ساختمان شد و حالا در سوگ آن فضای راحت، پارک بانوان ساخته اند تا زنها دمی آفتاب بگیرند، اگر بلوتوث های نامحرمان اجازه دهد.
بهانه این همه تو در توسازی هم کمبود مسکن و افزایش جمعیت بود، حال آن که با گسترش امکانات در شهرستان ها و جلوگیری از موج مهاجرت می شد جلوی رشد جمعیت تهران را گرفت اما آنها که شهرداران انتصابی را منتصب کردند این مسئله را مدنظر قرار ندادند. شهر را گسترش دادند و گران کردند و تحویل بعدی ها دادند.
اکنون تهران با ۲۰۰ هزار واحد مسکونی خالی روبرو است اما قیمت آپارتمان در آن بالا است. چون آپارتمان ها برای مردم ساخته نشد بلکه برای درآمدزایی شهرداری و سودجویی صاحبانشان احداث شد.
فروش تراکم ۱۰۰ درصدی به ضرب جریمه، که در نهایت از جیب خریدار تامین می شد بلای دیگری ایجاد کرد به نام کمبود پارکینگ. اکنون در بسیاری از ساختمان ها، فضای کافی برای خودروها وجود ندارد و خودروها مهمان خیابان هایند. حالا شهرداری به فکر افتاده که پارکینگ عمومی بسازد حال آن که اگر آن روز، همه چیز فدای درآمد بیشتر شهرداری نمی شد، امروز نیازی به هزینه های میلیاردی برای احداث پارکینگ عمومی نبود.
در محله های مسکونی تنها در زمان شهردار سابق بود که جلوی بریز و بپاش ها و طرح های پرضرر گرفته و فروش شهر و آسمان متوقف شد. چند بشکه کار پل های عریض و طویل و هزینه بر را انجام داد و مدیریت بهینه معنا پیدا کرد. حالا هم شهرداری فعلی سخن از خیابان دو طبقه به میان می آورد. خوب یا بد آن را کارشناسان باید بگویند اما نگرانی از بابت اینکه، خطایی دیگر در شرف تکوین باشد، وجود دارد.
آخر ،شهردار محترم تهران گفته است که کارها در دستگاه تحت امرش، نباید براساس سعی و خطا باشد. آری زمان سعی و آزمون و خطا در بسیاری از حوزه های شهری به پایان رسیده اما چه تضمینی وجود دارد که برخی طرح های در حال اجرای کنونی، خطا نباشد.
کیان خشایار

منبع : روزنامه کیهان