غدیریّه‏

پیام نور به لب‌های پیک وحی خداست
بخوان سرود ولایت! که عید اهل ولاست‏
بیا شراب طهور از خم غدیر بزن‏
خدا گواست که ساقی این شراب خداست!
غدیر بر همه حق‌باوران، تجلی حق
غدیر بر همه گم گشتگان، چراغ هداست‏
غدیر حاصل تبلیغ انبیا همه عمر
غدیر میوه توحید اولیا همه جاست‏
غدیر آینه «لا اله الا هو»
غدیر آیت «سبحان ربی الاعلی» ست‏
غدیر هدیه نور از خدا به پیغمبر
غدیر نقش ولای علی به سینه ماست
غدیر با همگان همسخن، ولی خاموش
غدیر با همه کس آشنا، ولی تنهاست
غدیر صفحه تاریخ «والا من والاه»
غدیر آیه توبیخ «عاد من عادا» ست‏
هنوز از دل تفتیده غدیر بلند
صدای مدح علی با نوای روح فزاست‏
هنوز لاله «اکملت دینکم» روید
هنوز طوطی «اتممت نعمتی» گویاست
هنوز خواجه لولاک را نداست بلند:
که هر که را که پیمبر منم، علی مولاست‏
علی بود پدر امت و برادر من
علی سفیر خدا و علی امیر شماست‏
علیست حج و علی کعبه و علی زمزم‏
علی صفا و علی مروه و علی مسعاست‏
علی صراط و علی محشر و علی میزان
علی بهشت و علی کوثر و علی طوباست‏
علی حقیقت توحید بر زبان کلیم‏
علی تجلی طور و علی ید بیضاست‏
علیست حق و، حقیقت به دور او گردد
علیست عدل و، عدالت به خط او پویاست
علی محمد و فرقان و نور و کوثر، قدر
علی مزمل و یاسین و یوسف و طاهاست
علی به قول محمد: در مدینه علم
ز در درآی که راه خطا همیشه خطاست‏
حدیث منزله را از نبی بگیر و به خلق
بگو مخالف هارون مخالف موسی است‏
کسی که جای نبی خفت، جانشین نبی است
نه آن که راحتی جان خویش را می‏خواست
کسی که بت شکند بر فراز دوش نبی
برای حفظ خلافت ز هر کسی اولاست‏
گواه من به خلافت همان وجود علیست
که آفتاب به تأیید آفتاب گواست
به دیدگان خدابین مرتضی سوگند!
کسی که غیر علی دید، دیده‏اش اعماست
ثواب نیست، ثوابی که بی ولای علیست
نماز نیست، نمازی که بی علی برپاست‏
به صد هزار زبان، روح مصطفی گوید:
که ‏ای تمامی امت، علی امام شماست!
من و جدا شدن از مرتضی! خدا نکند!
که هر که گشت جدا از علی، جدا ز خداست‏
مگر نگفت نبی: با هم اند حق و علی
اگر علی نبود در میانه، حق تنهاست‏
تمام قرآن در حمد و، حمد «بسم الله»
تمام بسمله در «با»، علی چو نقطه باست‏
الا کسی که تو را از علی جدا کردند!
پناهگاه تو در آفتاب حشر کجاست ؟
مرا به روز قیامت به خلد کاری نیست
بهشت من همه در صورت علی پیداست
علی ولی خدا بود پیش از آنکه خدای
به حرف «کن» همه کائنات را آراست‏
خدا برای علی خلق کرد عالم را
چنان که خلقت او را برای خود می‏خواست
تمام عالم ایجاد بی وجود علی
بسان کشتی بی ناخدای، در دریاست
اگر قصیده «میثم» بود صد و ده بیت
که در عدد، صد و ده نام آن ولی خداست‏
فضایلی است علی را که گفتن هر یک
نیازمند هزاران قصیده غرّاست‏

"غلامرضا سازگار"

منبع : تبیان