ائتلاف فکری نه سیاسی

این روز ها به اندازه ای درباره سده مشروطه نوشته اند كه هر حرف و سخنی مكرر و ملال آور می نماید. اما استقبال دیروز نخبگان و جوانان و مردم تهران و شهرستانكه از راه دور به دارآباد آمده بودند از همایش اصلاح طلبان برای سده مشروطه چنان بود كه صاحب سخن را بر سر ذوق آورد. در اوج گرمای تهران بر بام این شهر و در میانه تعطیلات دانشكده ها و مدرسه ها دو سالن كامل با ظرفیت بیش از ۶۰۰ نفر از خیل مشتاقانی پر شد كه نه آمده بودند در میتینگی سیاسی شعار دهند و نه می خواستند مطالبه ای اقتصادی را طلب كنند. موضوع بحث موضوع روز نبود، موضوعی تاریخی بود و پذیرایی از مهمانان در حداقل سطح خود در مقایسه با همایش های دولتی قرار داشت. همه مقامات شركت كننده در همایش دیروز نیز در زمره مقامات سابق كشور بودند كه تقدیم نامه و عریضه ای به آنها نیز در بسته ای را به روی كسی نمی گشود. با وجود این مخاطبان اصلاح طلبان دوباره به دعوت آنها پاسخ گفته بودند و گرد آمده بودند تا سخن ایشان را بشنوند، در حرف هایشان تامل كنند و مناقشه.حرف های اصلاح طلبان مدت ها است كه تكراری شده.اصلاح طلبان پس از شكست سیاسی در عسرت فكری افتاده اند.دیروز مردم آمده بودند تا از زبان اصلاح طلبان حرف تازه بشنوند درباره یك ماجرای كهنه.مشروطه ناتمام كه هنوز در پی گمشده های چهارگانه آن:عدالت،آزادی،قانون و پیشرفت می گردیم .مردم دیروز دوباره به حرف های اصلاح طلبان گوش كردند. آنها نمی خواستند به كسی رای دهند یا رای كسی را سلب كنند. می خواستند آگاهانه انتخاب كنند و تبار خویش را بشناسند. اگر جلسه دیروز را جلسه تبار شناسی اصلاح طلبان بنامیم بی راه نگفته ایم.در جلسه دیروز می شد به راحتی سنت ها را ردیابی كرد: سنت آخوند خراسانی، سنت علامه نائینی، سنت سیدین شریفین لقب احمد كسروی برای آقایان طباطبایی و بهبهانی و سنت روشنفكران و روزنامه نویسان صدر مشروطه. تاكنون اصلاح طلبان از ائتلاف بسیار دم زده اند اما ائتلاف حقیقی آنان نه ائتلاف بر سر فهرست های انتخاباتی كه ائتلاف بر سر مبانی فكری است. اگر مبانی فكری و تبار نظری اصلاحات تعریف شد نه راست روی و نه چپ روی رخ نخواهد داد.
شعف و شادی ناشی از تكثر و كثرت حاضران جلسه چنان بود كه هنوز جلسه به نیمه نرسیده به احمد بورقانی گفتم: چه خوب می توان به جای ائتلاف های سیاسی این ائتلاف فكری را ادامه داد. بورقانی البته آنقدر خسته بود و زحمت كشیده بود كه با نگاه غضب آلود و دشنام شیرینی به خود دور شد اما من هنوز امیدوارم این راه ادامه داشته باشد، شاید تا فردا نظر احمد بورقانی هم برگردد.
محمد قوچانی

منبع : روزنامه شرق