جوانان ایرانی منادی بیداری درجهان

نوام چامسكی در كتاب «كنترل رسانه ها» دو تعریف از دموكراسی آورده است كه درعین تفاوت بسیار جالب است. «یك مفهوم از دموكراسی این است كه اعضای جامعه دموكراتیك بتوانند درامور جامعه و برتصمیماتی كه برجامعه تاثیر می گذارد به نحوی قابل قبول و معناداری مشاركت داشته باشند و مفهوم دیگر دموكراسی این كه مردم باید از اداره امور منع شوند، راه های كسب اطلاعات محدود و به شدت تحت كنترل باشد.»
مفهوم اول قابل قبول است ولی مفهوم دوم یعنی مردمی كه تماشاگر دموكراسی باشند عجیب و غریب به نظر می آید و باید گفت كه معنای دوم دموكراسی معنای متداول درجهان امروز است.
نوام چامسكی برای مردمی كه تماشاگر دموكراسی هستند، اصطلاح دموكراسی تماشاگر را به كار می برد. این اصطلاح از مفهوم فوق كمی گسترده تر است. با دقت درسیاست آمریكا متوجه می شوید كه آنها این اصطلاح را به صورت عملی دررفتار خود به كار می برند.
چامسكی می گوید:«نظریه دموكراسی تماشاگر بسیار شبیه افكار لنین است كه می گفت پیشگامان نخبه و روشنفكران انقلابی از قدرت انقلابیون عادی برای رسیدن به قدرت حكومتی بهره می برند و بعد این جماعت احمق را به سوی آینده ای كه قادر به درك و تصور آن نیستند هدایت می كنند.»
بنابراین تعریف، همان عامه مردم هستند كه از بیرون دموكراسی را تماشا می كنند و قدرت هیچ نوع ابراز عقیده ای ندارند و براساس كتاب «كنترل رسانه ها»ی او، آنهایی كه تماشاگر هستند باید به صورت جدا از هم سرگرم شوند تا متخصصان بتواند این جماعت احمق را هدایت كنند و نگذارند آنها متحد و هم فكر شوند تا به قدرت قانونی برسند.
او اسم این تماشاگران دموكراسی را «گله رمیده» می گذارد و دربیان خصوصیت آنها این چنین آورده است: هرگاه كه آنها با هم متحد شوند یك خطر بزرگ برای دموكراسی تماشاگر به حساب می آیند، چون منافع خود وعامه را درك نمی كنند و بدون آینده نگری تصمیم می گیرند. آنها تنها زمانی باید به صحنه بیایند كه متخصصان به آنها نیاز داشته باشند، یعنی كسی را كه متخصصان معین كرده اند به عنوان رهبر انتخاب كنند یا از سیاست جامعه متخصص حمایت كنند كه دراصل نوعی ظاهرسازی زیركانه برای گسترش این نوع از دموكراسی است.
براین اساس هركجا كه به آن عمل نشود منافع آمریكا به خطر می افتد و به اصطلاح تروریست ها فعال می شوند. دراین حالت كه استفاده از قوه قهریه یعنی جنگ برای آمریكایی ها جایزه می شود، ولی استفاده از این قوه هم مشروط به پیروزی ۱۰۰ درصد است و دراین زمان است كه تماشاگران دموكراسی به صحنه آورده می شوند تا از سیاست جامعه متخصص حمایت كنند و درظاهر به كارشان وجهه قانونی بدهند.
نكته آخر اینكه تماشاگران دموكراسی بعد از رشد جوانان ایرانی درجهان از خواب غفلت بیدار شده اند و با تنفر به بلاهایی كه آمریكا بر سرشان آورده است نگاه می كنند ولی باز سیاستمداران آمریكا بدون توجه به این واقعیت به فكر اجرای دموكراسی تماشاگر برای دیگر كشورهای جهان هستند؟!
محمد حسین هادوی

منبع : مطالب ارسال شده