لبنان در متن یک موقعیت انقلابی

«ما قوی تر از گرسنگی و قدرتمندتر از ناامیدی هستیم». این سخنان فرازی از پیام تلویزیونی سیدحسن نصرالله رهبر حزب الله لبنان خطاب به انبوه متحصنین و تظاهركنندگانی بود كه پنج شنبه شب در خیابان های بیروت حضور یافته بودند و حضور اعتراض آمیز آنها بیش از یك هفته است كه به طور مداوم ادامه داشته و آنگونه كه در نظرها و بیانیه های ایشان اعلام گردیده، این حضور اعتراض آمیز قرار است كه تا سرنگونی دولت دست نشانده سنیوره (كه مورد حمایت صریح امپریالیزم غرب و رژیم صهیونیستی است) ادامه یابد.
آنچه امروز در لبنان می گذرد اگر از منظر جامعه شناسی سیاسی مورد توجه قرار گیرد، به روشنی حكایتگر ظهور یك «موقعیت انقلابی» در این كشور است. به عبارت دیگر مردم لبنان به رهبری حزب الله به میدان آمده اند تا شگفتی های تابستان امسال ( یعنی پیروزی حزب الله در مقاومت ۳۳ روزه) را در آخرین روزهای سال جاری میلادی تكمیل نمایند و این چیزی نیست مگر شگل گیری یك انقلاب مردمی ضدصهیونیستی و دارای پتانسیل بی سابقه رادیكالیسم ضدامپریالیستی به رهبری حزب الله در لبنان.
البته تجربه های تاریخی و بررسی های تحلیلی و تئوریك نشان داده اند كه ظهور «موقعیت انقلابی» در یك جامعه اگرچه عموما منجر به شكل گیری امواج انقلابی می گردد، اما اگر بخواهیم واقع بینانه نگاه كنیم باید در نظر بگیریم كه هر موقعیت انقلابی ای حتما و لزوما به یك «انقلاب پیروز» منتهی نمی شود و گاه ممكن است كه موقعیت های انقلابی عقیم گردیده و انرژی بالقوه انقلابی مسیری دیگر برای تخلیه و ظهور طی نماید.
آنچه كه امروز و در شرایط كنونی حتمی و قطعی به نظر می رسد شكل گیری یك موقعیت انقلابی در معنای دقیق تئوریك آن در لبنان است. «موقعیت انقلابی» ای كه بی تردید تا حد زیادی مدیون پیروزی مقاومت حزب الله بر ارتش صهیونیستی و ارتقای عمومی روحیه مردمی در لبنان و نیز تعمیق نفوذ حزب الله در این كشور بوده است. به نظر می رسد رهبری بسیار هوشمند و با درایت حزب الله با آوردن انبوهی از مردم به خیابان ها و سازماندهی منسجم و فعال آنها و نیز تعیین اهداف مرحله ای برای روند مبارزه به درستی می كوشد تا به زایش یك انقلاب پیروز از دل «موقعیت انقلابی» كنونی كمك نماید، به ویژه هوشمندی سیدحسن نصرالله در پیگیری سیاست عدم برخورد خشونت آمیز در مقطع كنونی توانسته است از هرز رفتن استعداد انقلابی جنبش مردمی در منجلاب «جنگ داخلی» (كه به راه انداختن آن به ویژه حول ستیزهای طائفه ای و یا جنگ مابین شیعه و سنی در داخل لبنان از اهداف و خواست های مهم استكبار غرب و رژیم صهیونیستی به عنوان آلترناتیوی دربرابر انقلاب پیروزمند در شرایط كنونی لبنان است) جلوگیری نماید.
به نظر می رسد هرچه كه زمان بگذرد و حضور مردمی در خیابان های بیروت تداوم یابد، موقعیت انقلابی كنونی بیش از پیش در هیات یك «انقلاب مردمی» ظاهر می گردد و به نقطه بازگشت ناپذیر خود می رسد. در چنین شرایطی بی تردید دیگر هیچ نیروی نظامی ای در لبنان قادر به سركوب جریان انقلابی نخواهد بود و هر نوع دخالت مستقیم استكبار غرب و یا رژیم صهیونیستی فضای كلی خاورمیانه را آنچنان ملتهب و متزلزل و انفجاری خواهد ساخت كه جرج بوش و دیگر سران دول امپریالیست توان فكر كردن به آن را هم در خود نمی بینند.
از آنچه كه تاكنون در لبنان و به ویژه در دو هفته اخیر روی داده است به نظر می رسد كه موقعیت انقلابی تدریجا و در یك سیر چند روزه روندی توام با بالندگی را طی كرده است و لبنان به راستی در آستانه یك انقلاب مردمی با محوریت حزب الله قرار گرفته است. اگر این روند تداوم و تعمیق یابد و حزب الله موفق به سرنگونی دولت سنیوره گردد، یك انفجار و انقلاب بی سابقه در خاورمیانه اوایل قرن بیست و یكم رخ خواهد داد كه ابعاد بی سابقه تاثیرگذاری آن نه فقط كل منطقه بلكه اقصی نقاط جغرافیای سیاسی این سیاره از شمال آفریقا تا قلب امریكای جنوبی را تحت تاثیر خود قرار خواهد داد و ضمن ایجاد فضایی مناسب برای شكل گیری هژمونی ایران اسلامی و انقلاب اسلامی و اندیشه انقلابی شیعی در كل خاورمیانه، به سرعت و نیز به صورتی جدی چارچوب كلی توازن قوا حتی در مقیاس جهانی علیه امپریالیسم نئولیبرال و به ویژه امپریالیسم امریكا را آنچنان دگرگون خواهد ساخت كه ابعاد آن شاید فقط با ظهور انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۹۷۹ م قابل مقایسه باشد و بی تردید فصل تازه ای را در نسبت مابین نیروهای انقلاب و ضدانقلاب و اسلام و كفر مدرن در مقیاس جهانی تاسیس خواهد كرد كه باید درباره آثار و وجوه استثنایی و بسیار مبارك آن ان شاءالله پس از پیروزی انقلاب لبنان سخن بگوییم. برای پیروزی حزب الله در لبنان دعا كنیم.
شهریار زرشناس

منبع : روزنامه جوان