در مقابل هولیگا نیسم چه باید کرد؟جنگ بی پایان

محل استقرار صدها نفر از طرفداران جناح راست گرای افراطی فرانسه كه باشگاه ناامیدانه سعی می كند تا آنها را از خود جدا كند. سرفرماندهی پلیس پاریس اوضاع را این چنین ارزیابی می كند: «در طول مسابقات خانگی پاریس، در این قسمت از ورزشگاه سلام های نازی لمری كاملاً بدیهی است. با این حال این افراد شناسایی شده اند و اغلب می توان آنها را در راهپیمایی های جنبش ملی (FN كه ژان ماری لوپن آن را رهبری می كند) در یادبود ژان دارك در اول ماه مه یا در جشن سفید - آبی - قرمز، پیدا كرد اما هنوز دلیل اصلی پیدایش و حضور این پدیده در ورزشگاه ها مشخص نیست.»
اگر فرض كنیم ضمانت اجرایی قوانین جدید تنها با قلع و قمع كردن تندروها در پارك دوپرنس یا هر ورزشگاه دیگری در فرانسه محقق می شود تمامی طرفداران فوتبال فرانسه هستند كه باید تاوان آن را پس بدهند. حالا سؤال اینجاست كه كشور ۵ ضلعی اروپا برای مبارزه با پدیده هولیگا نیسم راه همسایه شمالی، انگلیس را در پیش بگیرد یا از اسپانیایی ها تبعیت كند؟
بریتانیای كبیر؛ شرایط
اضطراری همیشگی
فرهنگ لغات Webster كه جهت روشن كردن معنی كلمه «Hooligan» می نویسد: «طرفدار فوتبال به شدت خشن» كه از نام پاتریك هولیگان جوان یاغی گرفته شده كه در اواخر قرن نوزدهم در اطراف شهر ساوت وارك (جنوب لندن) موجی از وحشت به راه انداخته بود.
با وجود اینكه انگلیس مهد ورزش فوتبال محسوب می شود اما مقامات بریتانیایی برای مدت مدیدی در مقابل تحركات و آشوب های خشونت آمیز عده قلیلی از طرفداران فوتبال، كاملاً عاجز بوده اند. اما در تابستان ،۲۰۰۰ دولت تونی بلر كه از صحنه بازگردانده شدن تعداد كثیری از هواداران انگلیسی توسط پلیس بلژیك در هنگام برگزاری جام ملت های اروپا، شوكه شده بود تصمیم به تصویب سریع تدابیری جدی در قالب قوانین حكومتی علیه هولیگان ها گرفت. در بطن این قوانین، ۲ تدبیر اندیشیده شده بود. اول ایجاد بانك اطلاعاتی كه مشخصات كامل هر هولیگانی در آن موجود و توسط نیروهای پلیس تمامی كشورهای دنیا قابل دسترسی است و دوم ممانعت از سفر این دسته از هواداران به خارج از كشور حتی اگر پیش از آن هم محكومیت قضایی نداشته باشند.
با تمام این احوال هنوز هم در هر مسابقه بین المللی كه تیم ملی انگلیس در آن حضور دارد نیروهای پلیس ملزم به حضور در فرودگاه های كشور مربوطه هستند تا بتوانند به بهترین نحو موج هواداران بریتانیایی را كنترل كنند.
اما به نظر می رسد قوانین ضد هولیگانی در حال ثمر دادن است. آخرین آمار منتشره از سوی وزارت كشور انگلیس نشان می دهد كه طی فصل اخیر ۳۹۸۲ مورد بازداشت توسط نیروهای پلیس در مقایسه با ۴۴۱۳ مورد سال قبل از آن صورت گرفته كه نشان از كاهش ۱۰ درصدی این آمار است. امروزه ۲۵۹۶ نفر حق شركت در بازیهای تیم ملی انگلیس چه در داخل و چه در خارج از كشور را ندارند كه در واقع آمار این ممنوعیت های اعمال شده نیز با افزایش ۴۵ درصدی روبرو بوده است. دیوید سوئیفت رییس اتحادیه مأموران پلیس معتقد است: «تدابیر ضد هولیگانی خوب كار می كنند و جدیت در اعمال كنترل ها بدون شك ثمر خواهد داد.» اما شنیدن خاطرات یك هولیگان قدیمی خالی از لطف نیست. اندی نیكولس كه حالا خود را بازنشسته (!) می داند در مصاحبه با بی بی سی می گوید: «هر مسابقه یی كه در اورتون برگزار می شود من باید حداقل فاصله یی هفت كیلومتری با ورزشگاه داشته باشم و خود را به پایگاه پلیس معرفی كنم. هر وقت هم كه انگلیس در خارج از كشور بازی دارد باید پاسپورت خود را تحویل مقامات امنیتی بدهم. در مورد آنچه به من مربوط می شود فكر می كنم عالی عمل شده است.» البته با وجود اتخاد تمامی این تدابیر پلیس بریتانیا در هنگام برگزاری هر مسابقه فوتبال، در حالت آماده باش به سر می برد. برای مثال در ۲۷ اكتبر گذشته و طی دیدارهای لیورپول - میلوال و چلسی - وستهام نیروهای پلیس روز پرمشغله یی را پشت سر گذاشتند. ده ها نفر بازداشت شدند و تعداد زیادی سلاح سرد ضبط و علاوه بر آشوب های داخل ورزشگاه ها، دو هوادار نیز به شدت مجروح شدند.
به قول سخنگوی وزارت كشور انگلیس: «هولیگا نیسم از بین نرفته، بلكه قوانین فقط آن را محدود كرده است. اما هنوز مشكل بزرگی برای فوتبال انگلیس محسوب می شود. امروزه اكثر بازیها در فضایی مطلوب برگزار می شود. اما هنوز تعداد اندكی هستند كه تمایل دارند رعب و وحشت را بر ورزشگاه ها حاكم كند.» اما فدراسیون فوتبال انگلیس اوضاع را چنین استنباط می كند: «مبارزه ما علیه هولیگا نیسم ادامه دارد. طی ۱۰ سال گذشته خشونت رایج در ورزشگاه ها به شدت كاهش یافته است. به نظر می رسد رسانه ها تمایل دارند بیش از حد به رخدادهایی كه خوشبختانه تحت كنترل درآمده اند، اهمیت بدهند.»
اسپانیا؛ فرمانروایی مطلق
در اسپانیاSocio ها (طرفداران) فرمانروایی می كنند. اكثر باشگاه های فوتبال در اسپانیا مالك ورزشگاه های شان هستند و بدین ترتیب همگان نگاهی نوازش گرانه به هواداران دارند. در رئال مادرید، بارسلونا و اتلتیكومادرید كه البته سرشناس ترین ها هستند، هواداران در واقع شركای صاحبان باشگاه محسوب می شوند. این واقعیت توسط رییس قدرتمند و صاحب نفوذ رئال مادرید، فلورنتینو پرز چنین بیان می شود: «باشگاه به طور كامل به هوادارانش تعلق دارد.» و البته خود را تنها «سخنگوی» آنها می داند. البته این اظهارات تكراری نتیجه بسیار خوبی در جهت تكمیل پروژه عوام فریبی او داشته است. به خصوص اینكه او خود را به عنوان مدیری معرفی كرده كه تمایل فراوانی به خصوصی سازی باشگاه و خرید بازیكنان سرشناس خارجی (زیدان، فیگو، رونالدو، بكام، اوون و...) داشته است كه البته تمامی این تلاش ها منعكس كننده واقعیت درونی باشگاه است. طرفدارانی كه سرنوشت صندوق آرای انتخاب ریاست باشگاه در دست آنهاست، باید هم اینچنین مورد لطف و عنایت قرار بگیرند.
بنابراین به هیچ وجه تعجب برانگیز نخواهد بود اگر بدانیم Hinchas (طرفداران) های آشوب طلب هیچگاه به نظم فراخوانده نمی شوند. طی دو سال گذشته اسپانیا شهرت خود «پسر سر به زیر فوتبال» را از دست داده و به همین دلیل كمیسیون ورزشی ضد خشونت دولت این كشور پی در پی، تحركات خشونت آمیز و شعارهای نژادپرستانه را مجازات و «سستی» باشگاه ها در مقابل تنش های مختلف را محكوم می كند. به همین علت «بوآكسوس نوئیس» های هواداران بارسلونا، «اولترآ» های طرفدار رئال و «ریازورهای آبی» هوادار دپورتیوو لاكرونیا به قانون شكنی های خود (خشونت های متعدد، پرتاب مواد منفجره و...) در كمال آرامش خاطر ادامه می دهند. هرگاه هم كه صدای اعتراض فدراسیون یا كمیسیون ضد خشونت بلند می شود، باشگاه ها خود را به ناشنوایی می زنند و قول اتخاذ تدابیری را می دهند كه البته هیچ گاه اجرا نمی شوند. در رئال مادرید سخت ترین مجازاتی كه علیه اولترآها اتخاذ شد، نصب حصار دورتادور سكوهای محل استقرار آنها بود اما دیدار ۱۷ نوامبر گذشته در استادیوم سانتیاگو برنابئو كه میان تیم های ملی انگلیس و اسپانیا، برگزار شد اوضاع را كاملاً دگرگون كرد. در آن روز بازیكنان سیاهپوست تیم انگلیس با شعارها، توهین ها و حركات نژادپرستانه متعددی از سوی ده ها تن از هواداران به وجد آمده اسپانیایی رودررو شدند. اما این بار مطبوعات ورزشی كشور همچون ماركا، آس یا دیاریواسپورت كه اغلب توجهی به این موضوع نداشتند، زنگ های خطر را به صدا درآوردند. البته یك اتفاق نادر دیگر هم درپی حوادث آن روز افتاد. در كشوری كه سیاستمداران ترجیح می دهند از روی محافظه كاری، اظهار نظری در مورد ورزش سلطنتی كشور انجام ندهند، نخست وزیر «خوزه لوئیز زاپاترو» خیلی سریع اطلاعیه تسكین بخشی را در محكومیت حركات نژادپرستانه صادر كرد و رفتار هواداران آشوب طلب را «رقت انگیز و اسفناك» تلقی كرد.

منبع : خبرگزاری ایپنا