بزرگ زاده شهدادی

● لیبراسیون روزنامه ارگان حزب سوسیالیست فرانسه
لیبراسیون (Liberation) كه علامت اختصاری آن Libe است یكی از روزنامه های معروف فرانسه است كه پس از خیزش جنبش های معترض از سال ۱۹۶۸ در پاریس به وسیله ژان پل سارتر، پی یر ویكتور معروف به بنی لوی و سرژ ژولی تاسیس شد.
لیبراسیون یكی از چهار روزنامه بزرگ ملی و پرمحتوای فرانسه است كه در قطع كوچك در پاریس منتشر می شود و حاوی مطالب سیاسی، اقتصادی و اجتماعی است و برای اخبار روز اهمیت بسیاری قائل است به طوری كه چند صفحه اول خود را به اینگونه وقایع اختصاص می دهد. خوانندگان این مجله بیشتر از قشر جوان، طبقه مرفه جامعه و نیز روشنفكران چپ گرا هستند.
روزنامه لیبراسیون ادعا می كند مستقل است و به هیچ گروهی وابسته نیست و از هیچ گروهی نیز حمایت نمی كند اما در واقع این روزنامه ارگان حزب سوسیالیست فرانسه است و از نظر موضع گیری سیاسی وابسته به جناح چپ و ترقی خواه است. ماهیت چپ گرای این روزنامه اقتضا می كند كه برای انتقاد از دولت شیراك، دنباله رو خط احزاب چپ باشد.
تیراژ این روزنامه در حدود ۲۳۰ هزار نسخه در روز است و منابع خبری آن را خبرگزاری فرانسه، صدای آزاد رادیو ایران و سایر رسانه های خبری جهانی تشكیل می دهد و به نظر می رسد با خبرگزاری رویترز همكاری نزدیكی داشته باشد.
مطالب روزنامه لیبراسیون به طور عمده به صورت كوتاه و به تناسب موضع گیری های مقامات دولت فرانسه نسبت به مسائل مهم جهانی به تحریر درمی آیند به همین دلیل اتخاذ موضع منفی در قبال سیاست های آمریكا و بررسی انتقادآمیز و خط مشی های منفی، امری بدیهی است. این نشریه از تمامیت ارضی رژیم اشغالگر قدس نیز حمایت می كند و بسیاری از مسئولین و كاركنان آن را یهودیان تشكیل می دهند.
لیبراسیون اولین روزنامه فرانسوی است كه پایگاه اینترنتی خود را (www.liberation.fr) ایجاد كرد. مالكیت این روزنامه را ادوارد دو روسشیلد (Edouard de Rothschild) در دست دارد. وی در ماه آوریل ۲۰۰۶ با یك سرمایه گذاری ۲۰ میلیون یورویی برای توسعه این روزنامه ۸۷/۳۸ درصد از سهام لیبراسیون را به دست آورد و سهامدار عمده این روزنامه شد. كاركنان روزنامه لیبراسیون نیز بخشی از سهام این روزنامه را در اختیار دارند. روزنامه لیبراسیون حدود ۳۵۰ كارمند اعم از روزنامه نگار، بخش فنی و اداری دارد و سردبیر كنونی آن آنتونیو دو گامار (Antoine de Gaudemar) است.
● تاریخچه
لیبراسیون در اصل نام دو روزنامه سری سازمان مقاومت به نام های لیبراسیون نورث (چاپ شمال، فرانسه اشغالی) و لیبراسیون ساوت (چاپ جنوب، فرانسه ویشی) بود كه برای اولین بار در جولای ۱۹۴۱منتشر شدند.
● تاسیس روزنامه لیبراسیون به وسیله ژان پل سارتر
▪ دوره اول(۱۹۸۱ - ۱۹۷۳)
روزنامه لیبراسیون كنونی به وسیله ژان پل سارتر در سوم فوریه ۱۹۷۳تاسیس شد. سارتر تا ۲۴ مه ۱۹۷۴ سردبیر روزنامه لیبراسیون بود.
در ابتدای تاسیس این روزنامه، سلسله مراتبی در آن وجود نداشت و همه كاركنان از سردبیر گرفته تا دربان روزنامه به طور یكسان حقوق دریافت می كردند اما بعداً تشكیلات آن به صورت سازمان های متعارف دیگر درآمد. اوایل دهه ۱۹۸۰ این روزنامه شروع به گرفتن آگهی كرد و به سازمان های خارجی اجازه داد تا در مالكیت آن سهیم شوند، كاری كه قبلاً به شدت از آن خودداری می كرد. با این حال لیبراسیون از نظر موضع گیری سیاسی همچنان میانه رو چپ باقی ماند.
▪ دوره دوم (۱۹۸۱ تاكنون)
انتشار لیبراسیون درفوریه ۱۹۸۱ در جریان چند بحران به وجود آمده به طور موقت متوقف شد ولی مجدداً در ۱۳ مه با شكلی نو و سردبیری جدید به نام سرژ ژولی(Serge Juli) به چاپ رسید. لیبراسیون به صراحت خط فكری خود را ترقی خواه اعلام می كند و به طور كلی به دنبال آرمان هایی مانند حقوق كارگران، فمینیسم و مبارزه با نژادپرستی است. براساس نظرات سرژ ژولی لیبراسیون روزنامه ای مبارز و سرسخت است كه از هیچ حزب سیاسی خاصی طرفداری نمی كند، به عنوان یك ضدقدرت عمل می كند و به طور كلی دارای روابط خوبی با مسئولین جناح چپ یا جناح راست نیست. طبق نظرات ژان میشل هلویك، معاون سردبیر لیبراسیون، از ابتدای ایجاد احزاب سیاسی در سال ۱۹۶۸ و طبیعتاً جناح چپ، لیبراسیون به وابستگی یا عضویت در هیچ یك از این احزاب فكر نمی كرد و نمی كند. به هر حال صفحات بیان عقاید (rebondes) در روزنامه لیبراسیون نظرات و دیدگاه های سیاسی مختلف را منتشر می سازد.
لیبراسیون به خاطر ارائه برخی نقطه نظرات مخالف درباره رویدادهای فرهنگی و اجتماعی معروف شده است. به طور مثال علاوه بر ارائه گزارش درباره جرایم و وقایع دیگر، جریان محاكمات آنها را نیز هر روز منتشر می سازد و بینش انسانی تری را از جرایم پیش پا افتاده به وجود می آورد. همانگونه كه سرژ اشاره می كند، لیبراسیون با ایجاد تلفیقی میان مسائل ضدفرهنگ و اصلاح طلبی سیاسی، تعادل خود را برقرار می سازد. اما منتقدان چنین اظهار می دارند كه با این وجود اصلاح طلبی لیبراسیون از دهه ۱۹۷۰ كاهش یافته است. اكنون لیبراسیون دیگر یك روزنامه واقعی جناح چپ به شمار نمی آید. تصمیم سردبیر در سال ۲۰۰۵ برای حمایت از قانون اساسی اروپا از طرف بسیاری از خوانندگان این روزنامه مورد انتقاد قرار گرفت و آنها تصمیم گرفتند به این قانون اساسی رای نه بدهند چراكه این قانون را بسیار لیبرال و فاقد نظرات اجتماعی ضروری برای ایجاد یك ملت اروپایی قوی می دانستند.
اواخر سال ۲۰۰۵ كاركنان لیبراسیون در اعتراض به برنامه ای كه براساس آن ادوارد اتین دو روسشیلد، مالك ۳۷ درصد از سهام روزنامه می شد، اعتصاب كردند. در ۱۳ نوامبر ۲۰۰۶ این روزنامه درگیر بحران تازه ای شد و سرژ ژولی سردبیر روزنامه به عنوان یكی از سردمداران «شورش دانشجویی پاریس» در سال ۱۹۶۸ به خاطر واگذاری مسئولیت خود به ادوارد دو روسشیلد، سهامدار اصلی، زیر سئوال رفت.
آنها از اینكه این امر موجب می شود تا این روزنامه تجاری شده و به حیثیت جناح چپ لطمه وارد شود، ابراز نگرانی كردند. همچنین كاركنان این روزنامه در ۲۱ نوامبر سال ۲۰۰۶ پس از اعلام طرح مدیریت برای حذف ۵۲ شغل در این روزنامه در جریان یك جلسه عمومی تصمیم به اعتصاب گرفتند. به همین دلیل روزنامه لیبراسیون روز ۲۲ و۲۳ نوامبر ۲۰۰۶ منتشر نشد كه این تعطیلی در تاریخ این روزنامه بی سابقه است، در این جریان سایت اینترنتی روزنامه نیز تعطیل شد.
مهمترین نویسندگان و مفسران روزنامه لیبراسیون عبارتند از: ژوزه خوزه گارسون، دومینیك میستر، اریك لاندال، رونیك بدوكار، سارز سالاندون، میشل فر، مارك كراوتز، برتران ژیر، پاتریك سابانیه و ژان پی یر پرن.
ژان پی یر پرن از خبرنگارانی است كه چندین بار به ایران سفر كرده و مقالات و گزارش های بسیاری در مورد ایران در این روزنامه به چاپ رسانده است. میشل فوكو، خانم كلربری یر و پی یر بلانشه نیز از خبرنگاران قدیمی روزنامه لیبراسیون در ایران بودند كه در سال ۱۹۷۹ كتابی به نام «ایران انقلاب برای خدا» را به چاپ رساندند. در این كتاب آنها با دیدی مثبت به تحلیل انقلاب اسلامی ایران و دلایل وقوع آن پرداخته اند. به طور كلی روزنامه لیبراسیون در رابطه با ایران تمام اخبار حتی جزیی ترین آنها را منتشر می نماید و به سیاست دولت فرانسه در جهت ایجاد روابط بهتر با ایران انتقاد می كند.

منبع : روزنامه شرق