آقای رئیس‌جمهور بفرمایید من چه کنم؟

می‌دانم که این روزها سخت گرفتارید ولی طبق فرمایش خودتان، هم خودتان و هم کلیه خدمتگزاران دولت را مکلف به انجام وظیفه تا آخرین دقایق کاری براساس مهرورزی و عدالت‌پروری دانسته‌اید، به همین خاطر اینجانب تصدیع اوقات کرده و عرایضم را به‌عنوان نامه سرگشاده خدمتتان تقدیم می‌دارم. ذکر این نکته نیز ضروری است که تمامی مراحل سلسله مراتب نامه‌نگاری، پیگیری از طریق مبادی ذی‌ربط انجام شده ولی چون تاکنون نتیجه‌ای نگرفتیم به ناچار از این طریق اقدام شد که امید است این بار نتیجه بگیریم.
جناب آقای رئیس‌جمهور سال ۸۵ به منظور احداث کارخانه فرآوری سرب و روی در زمین خریداری شده در شهرک تخصصی روی شهرستان زنجان عملیات اجرایی آغاز و در کمترین زمان ممکن در مدت ۲۱ ماه نسبت به احداث کارخانه با هزینه‌ای بالغ بر ۱۰۰ میلیارد ریال اقدام شد و بنا به تشویق مسوولان استان مبلغ ۳۰ میلیارد آن از طریق بانک ویژه بنگاه‌های زودبازده وام اخذ شد و از ۹ ماه قبل از اتمام پروژه تقاضای مواد اولیه که در اختیار شرکت تهیه و تولید مواد معدنی (شرکتی دولتی است را) کردیم که این تقاضا به دفعات به شرکت مذکور- مسوولان استان - (استانداری سازمان صنایع و معادن و ...) اعلام شد. ولی اقدامی صورت نگرفت. کارخانه به اتمام رسید و برای راه‌اندازی مجددا درخواست خود را تکرار کردیم ولی باز نتیجه‌ای حاصل نشد تا هنگام سفر دوم حضرت‌عالی به استان زنجان، مسوولان استان درخواست کردند که کارخانه احداث شده به هنگام سفر حضرت‌عالی افتتاح و راه‌اندازی شود، چون مسوولان استان اذعان می‌داشتند که کارخانه فوق در نوع خود بسیار پروژه عظیم و در حدی است که توسط مقامات بلندپایه افتتاح شود، ما اعلام آمادگی کردیم و باز درخواست خود را برای دریافت مواد اولیه مطرح کرده ولی باز نتیجه‌ای حاصل نشد تا اینکه در تشریف‌فرمایی حضرت‌عالی و همزمان بودن سفر چند تن از مقامات خارجی به ایران و مشغله مقام عالی وزارت صنایع و معادن، سرانجام کارخانه بدون مواد اولیه توسط معاون محترم وزارت صنایع و معادن جناب آقای سمیعی‌نژاد افتتاح شد و در همانجا نیز مشکلات موجود به سمع و نظر ایشان رسید و تاکیدا نامه‌ای هم که برای وزیر محترم مبنی ‌بر درخواست مساعدت جهت تامین مواد اولیه شده بود تقدیم ایشان شد ولی باز نتیجه‌ای حاصل نشد. جناب‌آقای رئیس‌جمهور تنها جوابی که شرکت تهیه و تولید در قبال این‌همه مکاتبه و پیگیری داده است، این است که چون شرکت معادن سرمک که مدیرعامل آن یکی از سهامداران کارخانه احداث شده در زنجان (کانه‌آرایی آریا) است، بابت خرید خاک در سال ۸۵ اختلاف حسابی با شرکت تهیه و تولید دارد، بنابراین تا حل مشکل این اختلاف حساب به کارخانه احداث شده نیز خاک داده نمی‌شود. در حالی که این شرکت دارای شخصیت حقوقی مستقل بوده و طرح بدهی شرکت معادن سرمک صرفا به خاطر سهامدار بودن یکی از اعضای آن در شرکت دلیل منطقی برای تعطیلی کارخانه‌ای با ظرفیت تولید ۱۵۰ هزار تن در سال و ایجاد اشتغال برای حداقل ۹۰ نفر نیروی انسانی نمی‌تواند باشد. جهت مزید استحضار حضرت‌عالی به علت نبود مواد اولیه این کارخانه، شروع نکرده، تعطیل شد و به ناچار نسبت به تعدیل نیروی انسانی اقدام کردیم. همچنین ۷ ماه اقساط وام دریافت شده به تاخیر افتاده است. در حالی‌که در صورت داشتن مواد اولیه می‌توانستیم:
۱) کارخانه را فعال و زمینه ایجاد اشتغال برای حداقل ۹۰ نفر را ایجاد کنیم.
۲) با فعال‌سازی کارخانه قادر بودیم کنستانتره مورد نیاز واحدهای متقاضی را تامین کنیم. که در این صورت واحدهای متقاضی نیز به علت نداشتن مواد تعطیل نمی‌شدند.
۳) قادر بودیم با کار کردن و ایجاد درآمد، ضمن تامین هزینه‌های جاری، اقساط عقب‌افتاده را که در تعهد شرکت است، پرداخت کنیم.
۴) با فعال شدن کارخانه، از فرسودگی و استهلاک ماشین‌آلات و دستگاه‌های نصب شده که سرمایه‌های ملی مملکت هستند، جلوگیری می‌شد و به‌ عبارتی، این کارخانه و کارخانه‌های مشابه به‌عنوان سرمایه‌های ملی تلقی می‌شوند و راکد ماندن آنها به‌گونه‌ای ضربه به سرمایه‌های ملی است.
۵) با فعال شدن کارخانه انگیزه سرمایه‌گذاران دوچندان شده و موجب می‌شد که سرمایه‌های خود را صرفا در جهت تولید و ایجاد اشتغال صرف کنند. همان‌گونه که سرمایه‌گذاران این کارخانه انجام داده‌اند و تمام توان خود را در جهت ایجاد واحدی تولیدی و ایجاد اشتغال گذاشته و ماحصل علم و اطلاعات و تجارب خود را مصروف داشته تا بتوانند دین خود را به جامعه ادا کنند. ولی حالا در چرخه‌ای گرفتار شده‌اند که به راحتی می‌توان آن را برطرف کرد ولی چرا حل نشده، برای اینجانب نیز جای سوال است.
جناب آقای رئیس‌جمهور به پیوست بخشی از مکاتبات صورت گرفته را صرفا جهت استحضار اعلام داشته تا حضرت‌عالی این حق را به اینجانب بدهید که چرا ناگزیر به نوشتن نامه سرگشاده شدم. ما در شرایطی که برای جذب سرمایه‌گذاران مختلف از جمله ایرانیان خارج از کشور اقدام کرده و آنان را نسبت به امر سرمایه‌گذاری تشویق و ترغیب می‌کنیم، چرا سرمایه‌گذاران داخلی را که بدون منت، خود مبادرت به اتمام سرمایه‌گذاری کرده، اینچنین مورد بی‌مهری قرار می‌دهیم. آیا آنان نمی‌توانستند همین مبلغ هزینه شده برای احداث کارخانه را که رقمی بالغ بر ۱۰۰میلیارد است در بانک گذاشته و سود آن را بدون دردسر دریافت و زندگی آرام و بی‌دغدغه داشته باشند یا اینکه این سرمایه را در جاهایی سرمایه‌گذاری کنند که سود سریع و بدون دردسر داشته باشد؟
جناب آقای رئیس‌جمهور خیلی وقتتان را نگیرم، تقاضای خود را بار دیگر به شرح ذیل از جنابعالی اعلام می‌دارم:
۱) دستور فرمایید بدون در نظر گرفتن مساله شرکت معادن سرمک، مواد اولیه متناسب با ظرفیت کارخانه (۱۵۰ هزارتن) در اختیار شرکت قرار گیرد تا ضمن ایجاد اشتغال چند ۱۰ نفر نیروی انسانی، با ایجاد درآمد، نسبت به پرداخت اقساط عقب‌افتاده هم اقدام شود.
۲) با توجه به تاخیر در پرداخت اقساط وام دریافتی دستور فرمایید که پرداخت این اقساط حداقل به مدت ۲ سال به تعویق افتاده تا بتوانیم زیان‌های حاصل از تعطیلی کارخانه به علت نداشتن مواد اولیه را جبران کنیم. جناب آقای رئیس‌جمهور ما نیز تعهد می‌کنیم با دستور مساعدت حضرت‌عالی در حل مشکلات فوق‌الذکر، یک واحد تولیدی نمونه ایجاد و باعث سربلندی باشیم.
زیرا ما به خودمان و توان‌مان در امر تولید ایمان داشته و عملکردمان معرف‌مان است. در پایان ضمن تشکر از وقتی که جهت مطالعه این مطلب که به‌طور بسیار مختصر و گذرا تقدیم شد، می‌گذارید، نهایت سپاس را دارم و امیدوارم که از نتایج دستور صریحی که می‌فرمایید، بهره‌مند شویم.

سید جواد مدنی
مدیرعامل شرکت کانه‌آرایی آریا

منبع : روزنامه اعتماد ملی