رکورد دار تداوم در مربیگری

● حسین فکری
در مورد حسین فکری، قبلاً در بحث مردان نامدار تاریخ فوتبال ملی نوشتیم اما بد نیست مروری بر عملکرد فنی او در دوران حضور در تیم ملی فوتبال هم داشته باشیم. حسین فکری متولد سال ۱۳۰۲ و متوفی به سال ۱۳۸۲ است و بیشترین دوره مربیگری را در ایران طی کرد. او از حدود سال ۱۳۳۵ تا سال ۱۳۷۸ در ایران فعالیت مربیگری داشت.
▪ دوران بازی
حسین فکری، در باشگاه هایی مثل تهران جوان و دارایی حاضر بوده است. او سال ها بازیکن تیم دارایی و همبازی نفراتی مثل حسینعلی مبشر بود. بعد از پایان دوران بازی، تهران جوان تاسیس شد و او مربیگری تیم فوتبال تهران جوان را برعهده گرفت. حسین فکری، در سال ۱۹۵۱ بازیکن تیم ملی در بازی های آسیایی دهلی نو بود و در عرصه این رقابت ها دو سه بازی بسیار خوب را برابر حریفان ایران در عرصه این رقابت ها انجام داد.
▪ آغاز مربیگری
فکری، کار را از تهران جوان شروع کرد و سپس مربیگری دارایی را بر عهده گرفت.
در سال ۱۳۴۰، وقتی حسین سرودی رئیس فدراسیون فوتبال شد، از حضور حسین فکری به عنوان سرمربی تیم ملی استفاده کرد. یک سال بعد در فدراسیون فوتبال حسینعلی مبشر جای سرودی را گرفت. مبشر از دوستان قدیمی فکری بود و با اینکه علاقه زیادی به استفاده از مربیان خارجی داشت اما فکری را در مسوولیت خود ابقا کرد.
▪ اولین افتخار ملی با فکری
اعتماد مبشر به فکری نتیجه بخش شد و فوتبال ایران برای اولین بار به المپیک صعود کرد. در سال ۱۹۶۴ تیم ملی فوتبال ایران به دنبال کسب موفقیت برابر تیم های ملی هندوستان، پاکستان و عراق به المپیک صعود کرد تا اسم فکری رسماً به عنوان اولین افتخار آفرین فوتبال ملی ثبت شود. فکری در سال ۱۳۴۴ هم تیم ملی را در اولین دوره مسابقات فوتبال جام عمران منطقه یی به عنوان قهرمانی رساند.
▪ شریک مربی خارجی
بالاخره علاقه مبشر به خارجی ها کار دست فکری داد. در سال ۱۳۴۵ یک مربی مجاری یعنی گئورگی سوچ به ایران آمد و هدایت تیم ملی را به دست گرفت و حسین فکری از آن پس تنها به کمک پرداخت. در بازی های آسیایی ۱۹۶۶ بانکوک همکاری سوچ و حسین فکری، ایران را قهرمان رقابت ها کرد.
▪ ادامه کار به تنهایی
در سال ۱۳۴۶ حسین سرودی بار دیگر سرپرست فدراسیون فوتبال شد. او که به حسین فکری علاقه مند بود، بار دیگر از وجود او در تیم ملی فوتبال به عنوان سرمربی بهره برد و حسین فکری کار خودش را برای شرکت در جام عمران منطقه یی آغاز کرد تا اینکه مصطفی مکری به جای سرودی رئیس فدراسیون فوتبال شد و به همین دلیل پایان کار فکری در تیم ملی اتفاق افتاد. سال ۱۳۴۶،
▪ کار باشگاهی
از آن پس، فکری فقط در عرصه باشگاهی کار کرد. کار در تیم های عقاب، تهران جوان، پرسپولیس و تراکتور سازی فعالیت های او در سال های قبل از انقلاب بود و بعد از انقلاب هم کار در تیم هایی مثل پیام گچ مشهد، ماشین سازی تبریز، مرصاد شیراز، آدینس و ابومسلم مشهد و... را هم تجربه کرد.
▪ عناوین متفرقه
بعد از انقلاب، سابقه مخالفت او با مردان رژیم گذشته باعث شد که مدت کوتاهی را به عنوان سرپرست ورزش ایران انجام وظیفه کند. فکری بعد از انقلاب هم در کارش آدم موفقی بود، آنقدر که تا سال ۱۳۷۸ یعنی آخرین سال مربیگری اش همیشه تیم های تحت امر خود را به مقام های شایسته و قابل قبول رساند.

منبع : روزنامه اعتماد