نوعی نگاه به NLP

مردی در یک فروشگاه زنی را مشاهده کرد، با دختر کوچولوی سه ساله ای که در سبدش بود. همانطوری که آنها از قسمت کلوچه و بیسکویت می گذشتند، دختر کوچولو تقاضای بیسکویت کرد و مادرش به او پاسخ منفی داد.
دختر کوچولو شروع به نق زدن و گریه و زاری کرد و مادرش با آرامی گفت : "ببین مونیکا، ما هنوز نصف غرفه ها را رد کرده ایم، ناراحت نشو، زیاد طول نمی کشه." زود به قسمت شکلات ها رسیدند و دختر کوچولو برای شکلات فریاد برآورد.
مادرش گفت : "ببین، ببین مونیکا، ناراحت نشو، فقط دو قسمت دیگر مانده و ما زود به صندوق می رسیم. موقعی که آنها به صندوق رسیدند، دختر کوچولو درخواست آدامس کرد و چون دید، مادرش هیچ چیز برایش نخرید، با صدای بلند شروع به گریه کرد. مادرش صبورانه گفت : "ببین مونیکا، ما ظرف پنج دقیقه از صندوق می گذریم و می تونی به خونه بری و خواب خوشی داشته باشی."
مرد دنبال آنها رفت و موقعی که آنها بیرون رفتند، جلوی آن زن را گرفت و با حالت عصبانی به او گفت : "من نتوانستم تحمل کنم و ببینم که شما چگونه خونسردانه با این مونیکا کوچولو رفتار می کنید."
مادر گفت : "مونیکا من هستم ... نام دختر کوچولوی من تامی است."
● کفش و جوراب
بچه ای ده ساله با پای برهنه جلو یک کفش فروشی در پیاده رو ایستاده بود و در حالیکه به ویترین مغازه خیره شده بود، از سرما می لرزید. خانمی به اون بچه رسید و گفت : "کوچولوی من چرا اینگونه و مشتاقانه به پنجره می نگری؟"
بچه پاسخ داد : "من داشتم از خدا تقاضا می کردم که یک جفت کفش به من بدهد."
خانم دست بچه را گرفت و او را به فروشگاه برد و از فروشنده تقاضا کرد تعدادی کفش و جوراب بیاورد. از فروشنده پرسید که میتونه برایش یک لگن و حوله بیاورد. فروشنده نیز چنین کرد. خانم او را به پشت مغازه برد و دستکش های خود را درآورده، پاهای کوچک پسرک را شست و با حوله خشک کرد.
در این موقع فروشنده جوراب را آورد و او آنها را به پای پسرک کرد. همچنین یک جفت کفش نیز برای او خرید. او دستی به پشت سر پسرک کشید و گفت : "شک نکن پسرکم، حالا احساس خوبی داری؟"
موقعی که خانم خواست برود، پسرک متحیر او را با دست بغل کرد و در حالیکه اشک در چشمانش حلقه زده بود و به صورت آن زن نگاه می کرد، به او پاسخ داد : "آیا شما همسر خدا هستید؟"
● سرباز
این داستان در مورد سربازی است که از جنگ ویتنام به خانه برمی گشت. او از سانفرانسیسکو به خانه زنگ زد : "مامان، بابا من دارم میآم خونه، ولی یه خواهش دارم : من دوستی دارم که می خواهم او را با خودم بیاورم."
و آنها پاسخ دادند : "از ملاقاتش خوشحال می شیم."
پسر ادامه داد : "یه چیزی هست که باید بدونید. او در جنگ به وضع ناجوری آسیب دیده است. او در منطقه پر از مین قدم می زد و یک بازو و پای خود را از دست داده است. او جایی برای رفتن ندارد و من می خواهم که او با ما زندگی کند."
"ما متأسفیم پسر. شاید بتونیم کمکش کنیم که جایی برای زندگی کردن پیدا کند."
"نه مامان و بابا، من می خوام او با ما زندگی کند."
پدرش گفت : "پسرم تو نمی فهمی چه می‌خواهی، تحمل شخصی ناقص برای ما بسیار مشکل و دردسر آفرین است. ما زندگی خودمان را می کنیم و نمی توانیم اجازه بدیم شخصی مثل این زندگی ما را تحت تأثیر قرار دهد. من فکر کنم که بهتر، تو تنها بیایی خونه و این دوست را فراموش کنی، او راهی برای زندگی خود پیدا خواهد کرد."در آن لحظه پسر تلفن را قطع کرد و والدینش چیز دیگری نشنیدند.
چند روز بعد آنها تلفنی از پلیس سانفرانسیسکو داشتند. پسرشان پس از سقوط از یک ساختمان مرده بود. پلیس اعتقاد به خودکشی داشت. والدین ناراحت و اندوهگین به سانفرانسیسکو شهر مورگیو رفتند تا جسد پسرشان را شناسایی کنند. آنها وی را تشخیص دادند با یک پا و یک دست.

منبع : اینترنت
مترجم : محمدرضا خلیلی مقدم
کارشناس ارشد هوش مصنوعی کامپیوتر

منبع : مجله الکترونیکی هوم