تبعید Izgnanie

▪ کارگردان: اندری زویاگینتسف.
▪ فیلمنامه: آرتیوم ملکومیان، اولگ نگین و اندری زویاگینتسف بر اساس کتاب موضوع خنده دار نوشته ویلیام سارویان.
▪ موسیقی: آندری درگاچیف، آروو پرات.
▪ مدیر فیلمبرداری: میخاییل کریچمان.
▪ تدوین: آنا ماس.
▪ طراح صحنه: آندری پونکراتوف.
▪ بازیگران: کنستانتین لاوروننکو[الکس]، ماریا بونه ویه[ورا]، الکساندر بالیوف[مارک]، ماکسیم شیبائف[کیر]، کاتیا کولکینا[اوا].
▪ ١٥٠ و ١٥٧ دقیقه.
▪ محصول ٢٠٠٧ روسیه.
▪ نام دیگر: The Banishment. برنده جایزه بهترین بازیگر/لاوروننکو و نامزد نخل طلا از جشنواره کن، نامزد جایزه بزرگ جشنواره سینمای جوان اروپای شرقی و Cottbus، نامزد جایزه بهترین فیلمبرداری از مراسم فیلم اروپایی، برنده جایزه فدراسیون باشگاه های فیلم از جشنواره مسکو.
▪ ژانر: درام.
الکس با همسرش ورا و فرزندانش اوا و کیر به خانه پدری اش در روستا می رود. یک شب اوا به الکس می گوید که حامله است و بچه به وی تعلق ندارد. الکس ابتدا با برادر خلافکارش مارک تماس می گیرد. مارک به او می گوید که یا اوا را از میان بردارد و یا او را ببخشد.
الکس راه سومی را انتخاب می کند. او از مارک می خواهد تا کسانی را برای انجام عمل سقط جنین به او معرفی کنند. کاری که پیامدی بسیار شوم برای همه آنها به دنبال خواهد داشت...
● چرا باید دید؟
آندری زویاگینتسف ٤٣ ساله تاکنون فقط دو فیلم ساخته، اما همان فیلم اولش به نام بازگشت کافی بود تا نام او را در جهان بلند آوازه کند. بازگشت برنده شیر طلای جشنواره ونیز و ٢٧ جایزه بین المللی شد. نامزدی گولدن گلاب و سزار را برای وی به ارمغان آورد و مژده ظهور تارکوفسکی دیگری در سینمای روسیه را داد.
تبعید دومین فیلم چنین فیلمسازی است که بعد از نامزدی نخل طلای کن، به تازگی اقبال پخش جهانی را یافته است. فیلمی در همان سبک و سیاق و مدت نمایشی ٥٠ دقیقه طولانی تر از بازگشت که می تواند بسیاری از بینندگانش را فراری دهد.
مخصوصاً کسانی که با دیدن سکانس اول آن انتظار دیدن فیلمی راز آمیز و بیشتر جنایی را در فکر خود می پرورانند. انتظاری که هرگز به آن پاسخ شایسته ای داده نمی شود. با این حال اگر اندکی حوصله به خرج دهید، شاهد درام تکان دهنده ای خواهید بود که می تواند سوال های فلسفی-هر چند نه چندان تازه- برایتان مطرح کند.
منتقدان اروپایی ترجیح می دهند او را تارکوفسکی روستایی بنامند که دغدغه هایش به اندازه ایثار جهانی نیست. اما در مقیاسی کوچک تر به حیات، مذهب و انسان می اندیشد.
زویاگینتسف این بار داستانی از ویلیام سارویان نویسنده ارمنی را برای کار برگزیده و محل وقوع حوادث را از کالیفرنیا به روستا و شهری نامعلوم در روسیه منتقل کرده است.
او برای روایت داستان و ایده فلسفی نهفته در آن روشی را انتخاب کرده که گاه کمی کشدار و حتی نا لازم می نماید.
این که ورای درگیر با مسئله حیات نمی خواهد کودک دیگری را به دنیا آورد، پوشش غلط خیانت در زناشویی را بر تن می کند و تماشاگر را به همراه الکس سر در گم می نماید. گاه به نظر می رسد اگر شخصیت های فیلم به جای سکوت سعی در سخن گفتن در زمان و مکان درست کنند، درام به شکلی منطقی تر و کمتر فاجعه بار به آخر می رسد.
بعید نیست که تبعید به عنوان اثری که جانمایه ای به شدت دینی دارد در جشنواره فجر امسال یا تلویزیون[زیر عنوان قلابی سینمای ماورایی!!!] به نمایش در آید، با این حال اگر بازگشت را دیده اید، حتماً برای دیدار تبعید نیز مشتاق خواهید بود!

امیر عزتی

منبع : موج نو