دومین قربانی بعد از مغنیه کیست؟

شیوه و زمانی که عاملان ترور عماد مغنیه برای انجام این طرح تروریستی انتخاب کرده بودند، شایان توجه و عنایت می باشد. به دیگر سخن، با وجود آنکه اجرای طرح ترور شخصی با اهمیت و اعتبار عماد مغنیه مطمئنا نیازمند تعقیب های طولانی و نفوذ به داخل حلقه امنیتی موجود در اطراف وی می باشد؛ ولی باید این نکته را مد نظر داشت که این ترور بعد از گذشت دو هفته از صدور گزارش کمیته وینوگراد انجام شده است، گزارشی که بسیاری از افراد در فهم دقیق آن ناکام مانده اند.
از نظر عرب ها گزارش وینوگراد بی طرفانه تنظیم شده؛ زیرا بر شکست حمله نظامی صهیونیست ها علیه لبنان تاکید داشته و اثبات گفته حزب الله مبنی بر پیروزی در جنگ است؛ ولی هیچ کس به این نکته توجه نداشته که وینوگراد در گزارش خود بر ضرورت اینکه "اسرائیل" باید در برخوردش با عرب ها وحشیانه تر رفتار نماید، تاکید نموده است.
هر کس که نگاهی دقیق به مفاد گزارش وینوگراد داشته باشد، به این نتیجه می رسد که تهیه کنندگان آن دولت کنونی و دولت های دیگری که در "اسرائیل" مجال ظهور می یابند، را به حمله علیه عرب ها دعوت می کنند و از رهبران ارتش صهیونیستی که در جنگ لبنان به خاطر هراس از افزایش تلفات جانی از انجام عملیات های بیشتر خودداری کردند، انتقاد می کنند و زبان به سرزنش آنان می گشایند.
در بخشی دیگر از گزارش کمیته وینوگراد نیز از ارتش به خاطر عدم توجه به دو اصل مهم انتقاد شده است که یکی از آنها توجه به تحقق اهداف از پیش تعیین شده و تلاش برای کسب یک پیروزی آشکار و روشن بر دشمن است.
ضمنا اعضای وینوگراد در گزارش خود اعلام کردند: "جنگ لبنان نشان داد جامعه صهیونیستی هنوز آمادگی آن را ندارد تا کشته شدن شمار زیادی از سربازانش در جنگ با طرف های عربی را ببیند و همین امر باعث شده است تا اسرائیل در جنگش شکست بخورد. ضمنا عملکرد سرتاسر عیب ارتش و فرماندهان نظامی صهیونیستی نیز باعث شده است تا اسرائیل موفق به کسب پیروزی نشود. "
در گزارش وینوگراد از ارتش صهیونیستی ـ یعنی قوی ترین ارتش در منطقه خاورمیانه ـ که در مقابله با یک گروه شبه نظامی مانند حزب الله با ناکامی مواجه شد و در متوقف ساختن حملات موشکی حزب الله به مناطق شمال اسرائیل که تا آخرین روز جنگ نیز ادامه داشت، موفقیتی حاصل نکرد به شدت انتقاد شده است.
کاملا روشن است که کمیته وینوگراد به صورت غیر مستقیم خواستار آن است که ارتش صهیونیستی در آینده دست به اقدامات نظامی علیه طرف های عربی بزند؛ حتی اگر این امر با کشته شدن شمار زیادی از سربازان ارتش عبری همراه باشد. البته هنوز مشخص نیست که حکومت و ارتش با سرزنش ها و توبیخ های کمیته وینوگراد چگونه برخورد خواهد کرد؛ ولی در هر حال، تهیه کنندگان گزارش وینوگراد به صورت غیر مستقیم از ارتش خواسته اند تا در فعالیت های نظامی خود علیه عرب ها هیچ تردیدی به خرج ندهد.
نکته جالب توجه آن است که این گزارش در زمانی صادر شده است که بحث و جدل ها در مورد شکل برخورد رژیم صهیونیستی با حملات موشکی گروه های مبارز حاضر در نوار غزه در اوج خود قرار دارد و بحث ها به طور مشخص با محوریت امکان حمله گسترده زمینی به نوار غزه، اشغال مجدد کل این منطقه یا بخش هایی از آن صورت می پذیرد.
تا کنون ارتش و همچنین حکومت در مورد صدور دستور حمله گسترده زمینی به نوار غزه با تردید عمل می کنند؛ زیرا هراس آن را دارند که این اقدام به کشته شدن شمار زیادی از سربازان صهیونیست بیانجامد.
در چنین شرایطی اگر رهبران سیاسی و فرماندهان نظامی رژیم اشغالگر قدس بخواهند به توصیه های کمیته وینوگراد گوش سپارند، باید در حمله به نوار غزه هیچ تردیدی به خرج ندهند و حتی اگر ذره ای این احتمال وجود داشته باشد که این حمله به کاهش حملات موشکی مقاومت بیانجامد، "اسرائیل" باید بدان مبادرت ورزد. ضمنا باید این فرمول ـ مبادرت ورزیدن به اقدامات نظامی در صورت وجود احتمال پیروزی ـ را دولت صهیونیستی در مورد ایران، حزب الله و سوریه نیز انجام دهد.
بعد از گذشت دو هفته از صدور گزارش وینوگراد، دستور ترور عماد مغنیه صادر شد که به اعتقاد رسانه های جمعی صهیونیست در راستای تحقق اهداف از پیش تعیین شده فراوانی صورت گرفت که نهادهای امنیتی به دنبال گرفتن درس از جنگ دوم لبنان آنها را وضع و تنظیم کرده بودند.
روزنامه عبری زبان هاآرتص در شماره روز پنج شنبه (۱۴/۲/۲۰۰۸) خود به نقل از منابع امنیتی صهیونیستی اعلام کرد: ترور مغنیه تنها با هدف انتقام از شخص وی به خاطر مشارکت در برنامه ریزی و اجرای شمار زیادی از عملیات ها که صدها کشته و زخمی در صفوف نظامیان و غیرنظامیان "اسرائیلی" بر جای گذاشت، انجام نگرفت؛ بلکه این عملیات با هدف کاهش توان حزب الله در تداوم روند اجرای عملیات ها علیه "اسرائیل" صورت پذیرفت.
روزنامه مذکور در بخشی دیگر از گزارش خود در خصوص ترور عماد مغنیه نوشت: نهادهای امنیتی معتقدند که وی (مغنیه) در برنامه ریزی و اجرای شمار زیادی از عملیات های نظامی علیه "اسرائیل" سهیم بوده است.
هاآرتص افزود: "اسرائیل" نیز همچون ایالات متحده آمریکا در ترور مغنیه نقش داشت و دلیل این امر را نیز باید در نقشی جستجو کرد که وی در هماهنگی میان جنبش های مقاومت فلسطینی از جمله حماس و جهاد اسلامی ایفا می نمود.
ژنرال عوفادیا ایرلیخ صهیونیست از جمله کارشناسان مسائل امنیتی تاکید کرد: ترور مغنیه به منظور ایجاد هراس در دل کادر رهبری حزب الله و همچنین برانگیختن حس تردید و شک نسبت به یکدیگر در محافل رهبری این حزب است؛ زیرا این امکان وجود دارد که ترور مغنیه باعث ترسیم این ذهنیت در فکر رهبران حزب الله شود که این ترور در نتیجه موفقیت "اسرائیل" در نفوذ به داخل حزب و یافتن برخی مزدوران صورت گرفته باشد.
ایرلیخ در ادامه گفتگوی بامداد پنج شنبه (۱۴/۲/۲۰۰۸) خود با رادیو سراسری رژیم صهیونیستی گفت: ممکن است ترور مغنیه منجر به آن شود که حزب الله تلاش ها و تدابیر امنیتی بیشتری را برای جلوگیری از موفقیت تل آویو در اجرای عملیات های ترور علیه این حزب، به ویژه حسن نصر الله صورت دهند.
پرفسور ایال زیسر صهیونیست از کارشناسان مسئله جنگ میان حزب الله و رژیم اشغالگر قدس معتقد است ترور مغنیه با هدف تخریب چهره پیروزمندانه ای صورت گرفت که حزب الله در جنگ خود با "اسرائیل" بدان دست یافت و تل آویو نیز شکست خورده و سرافکنده از آن بیرون آمد.
وی در ادامه خاطرنشان ساخت: این عملیات نه تنها هشدار به حزب الله، بلکه هشدار به جنبش های حماس و جهاد اسلامی نیز هست که رهبران شان در سوریه به سر می برند. ضمنا انتظار می رود بعد از ترور مغنیه، رهبران دو جنبش حماس و جهاد اسلامی که در داخل سوریه به سر می برند، تلاش ها و تدابیر امنیتی بیشتری را برای حفظ جان خود به کار بندند.
ایال زیسر افزود: ترور مغنیه یک اهانت بی سابقه به سوریه بود و بعد از گذشت تقریبا یک سال از حمله جنگنده های صهیونیستی به آنچه که از آن با نام راکتورهای هسته ای مخفی دمشق نام می بردند، صورت پذیرفته است.
اوفر شیلح، تحلیلگر برجسته روزنامه "معاریو" با انتقاد شدید از اقدام رژیم صهیونیستی در ترور عماد مغنیه، تاکید کرد: انجام این ترور از تفکر بیمار "اسرائیل" نشات می گیرد، تفکری که خشونت و اقدام نظامی را به عنوان راهکار دست یابی به هدف می داند.
وی در مقاله ای که روز پنج شنبه (۱۴/۲/۲۰۰۸) به چاپ رسید، خاطرنشان ساخت: دولت به جای اینکه یک استراتژی مشخص و حکیمانه در برخورد با دشمنان داشته باشد؛ فقط به دنبال فرصت های مناسب جهت ترور دشمنان است، بدون آنکه در این میان دیگر فاکتورهای استراتژیک و راهبردی را در نظر بگیرد.
اوفر شیلح با تاکید بر شکست سیاست ترور، به ویژه در مقابله با حزب الله عنوان داشت: تل آویو در سال ۱۹۹۲ شیخ حسین موسوی، رهبر حزب الله را کشت و به جای او حسن نصر الله زمام امور را به عهده گرفت که هزار برابر خطرناک تر از موسوی است.
بن کاسبیت، برجسته ترین تحلیلگر روزنامه عبری زبان معاریو نیز در مقاله ای که بامداد روز پنج شنبه ۱۴/۲/۲۰۰۸ به چاپ رسید، تاکید کرد: "رهبران سیاسی و روسای دستگاه های امنیتی باید جهت حفظ جان خود در مقابل واکنش های حزب الله به ترور عماد مغنیه برای فرار به سمت پناهگاه ها آماده باشند. "
پایگاه اینترنتی روزنامه عبری زبان "هاآرتص" پرده از عملیات پیچیده ای برداشت که موساد در اواسط دهه نود به منظور ترور عماد مغنیه به مرحله اجرا گذاشت.
به گزارش این پایگاه، موساد برادر عماد مغنیه که یک تعمیرگاه خودرو در جنوب لبنان داشت، را ترور کرد به امید اینکه مغنیه از بیروت خارج و راهی جنوب شود؛ زیرا در جنوب کنترل و ترور او راحت تر بود، ولی بر خلاف انتظار وی در تشییع پیکر برادرش شرکت نکرد.
اگر بتوانیم پیوند و ربطی میان گزارش وینوگراد و ترور مغنیه در دمشق بیابیم، باید بگوییم که ترور مغنیه مقدمه گام های مشابه دیگری است که هدف نهایی آن، ترور رهبران گروه های مبارز فلسطینی و لبنانی می باشد؛ البته رهبران صهیونیستی بارها و در موقعیت های مختلف اعلام کردند عزم خود را برای ترور تمامی رهبران عرب (مخالف اسرائیل) جزم کرده اند.
بر اساس اطلاعاتی که در مورد تحقیقات صورت گرفته در خصوص ترور عماد مغنیه درز کرده است، نشان می دهد که نفوذ موساد در سپر امنیتی گروه های مبارز بیش از میزان مورد انتظار بوده تا جایی که این سازمان در دایره تنگ امنیتی موجود در اطراف رهبران حماس، جهاد اسلامی و سید حسن نصر الله رخنه نموده است.
شایان ذکر است اخیرا فردی که در قالب یک روحانی عراقی خود را جا زده و توانسته بود در جلسات خصوصی سید حسن نصرالله شرکت کند، بازداشت شد.
اگر آن‌چه گفتیم درست باشد، این پرسش مطرح می شود که دومین قربانی بعد از مغنیه کیست؟

نویسنده: فهمی - هویدی
منبع: سایت - مرکز اطلاع رسانی فلسطین

منبع : باشگاه اندیشه