دایی و چشمانی کاملا باز!؟

بالاخره آقای سرمربی دست به کار شد و مطبوعات و مردم را خیلی در انتظار انتخاب دستیارانش نگذاشت و نام آنها زودتر از آنچه انتظارش را داشتیم بر روی تلکس های خبری فرستاد.
هیچ شک و شبهه‌ای نیست که سرمربی تیم ملی حق دارد دستیارانش را خود انتخاب کند و بر همین اساس به انتخاب خارجی علی دایی احترام می‌گذاریم و می دانیم او نیز برای این انتخابش قطعا همه جوانب کار را سنجیده و با اطلاعات کافی و با چشمانی کاملا باز در راستای افزایش توان و دانش فنی تیم ملی وارد عمل شده است ارزش و کارایی مولر نیز به زودی مشخص خواهد شد. ولی در انتخاب مربیان وطنی همیشه وسواس های زیادی به خرج داده می شود و البته نباید این حق را از کسی سلب کرد.
محمد احمدزاده چه در نقش یک بازیکن و چه مربی، سالهاست چهره ای موجه در عرصه فوتبال ما محسوب می‌شود والبته کارنامه مربیگری‌اش بر تمام افتخارات دوران بازیگری اش می‌چربد. او از خود چهره ای قابل دفاع ساخته که نه می شود چشم بر توانایی هایش بست و نه می شود او را صاحب کرسی های قهرمانی برشمرد ولی با این وجود در اینکه فردی موثر، با روحیه، با وجدان و ساعی در زمینه کاری اش محسوب می شود، بدون شک اتفاق نظر وجود دارد.
اما آیا احمدزاده می تواند به نقطه ی اتکاء آقای سرمربی تبدیل شود؟ او همیشه از منتقدان بوده و سخت منتظریم تا آثارمنفی یا مثبت حضورش را در عرصه تیم ملی بزرگسالان ببینیم.
احمدزاده به همراه ملی پوش جوانان کشور کارنامه ای مثبت بر جای نگذاشت اما یقینا از انگیزه ای سرشار برای جبران مافات برخوردار است !
بهزاد غلامپور را خیلی ها هنوز با نگاه‌های ممتدش به چارچوب دروازه ای که با گلی از راه دور فروریخته می شناسند و شاید شاهکار او گلی بود که از کره ای ها از روی نقطه کرنر دریافت کرد. هنوز هم وقتی به آن گل می اندیشم به یکباره تزلزلی عمیق را در عمق درورازه های ملی می بینم و بحرانی که این روزها تیم ملی را دراولین نقطه آغازین دفاعی اش تهدید می کند.
تقریبا بر همگان ثابت شده دروازبانانی که امروز ادعای پوشیدن پیراهن تیم ملی را دارند هیچ یک در فرم ایده آل نیستند و هر کدام تنها سایه ای از دوران اوج خود را یدک می کشند. باید نام و اعتبار گذشته آنها را یگانه دلیل منطقی برای اعتماد ناگزیر سرمربیان تیمهای باشگاهیشان دانست که اگر جز این بود باید به سکونشینی نیز قانع می بودند. حال در این شرایط حراست از دروازه های ملی را مجسم کنید که باید به دستان این دروازبانان ناآماده سپرده شوند. آیا غلامپور در این شرایط حساس، مهره ای کارگشا خواهد بود؟ آیا او می تواند از این حارسان ملی مردانی آماده و چالاک بسازد؟
بی‌صبرانه چشم انتظار رویارویی با کویت خواهیم بود و دروازبانی که غلامپور برای حراست از مهاجمان عرب در چارچوب دروازه می گمارد.
این چند سطر انتهایی را به حساب نتیجه پایانی نگذارید که برای نتیجه گیری و نشان دادن انگشت اتهام هنوز راه زیادی باقی مانده و تیم هدایتگر آقای سرمربی نیز بزودی عیارش را معلوم خواهد کرد.
آیا آستانه تحمل اسطوره آن قدر ظرفیت دارد که با اولین زنگ خطر کویتیها نیمکتش را به بحران نزدیک نکند؟
ما همیشه دوست خواهیم داشت دستان آقای گل به خدا نزدیکتر شود و لبخند شوق بر لبانش نقش بندد.

مهدی شمشیری

منبع : خبرگزاری آفتاب