وبلاگ و ویژگی های آن

وبلاگ و وبلاگ نویسی جوانان را باید بجای تهدید، فرصتی مغتنم دانست برای مدیریت فرهنگی ـ دانشی جامعه به منظور نیل به مداری از توسعه یافتگی که جامعه دانشی یا اطلاعاتی خوانده شده؛ بنابراین، گسترش وبلاگ نویسی از طریق افزایش دسترسی آزاد، آسان و ارزان (رایگان) ، فراهم آوردن حداقل امکانات آموزش وبلاگ داری و تشویق به راه اندازی وبلاگ، باید به عنوان هدفی راهبردی تعیین شود و مورد حمایت قرار گیرد.ورود به عصر اطلاعات ما را با کشورهای پیشرفته در یک نقطه شروع یکسان قرار داده است که می تواند نویدبخش جبران عقب ماندگی باشد.
اما پیش از هر چیز با بازبینی علل و عوامل توسعه نیافتگی باید از تجربه تاریخی استفاده کرد و آزموده را نیازمود. لیکن تاکنون تمرکز بحث های آسیب شناسی توسعه نیافتگی، بیشتر بر موانع تکنولوژیک و فنی استوار بوده است تا موانع اجتماعی آن. به نظر من وبلاگ در مسیر رفع این موانع و اتخاذ راهکارهای مربوط معجزه می کند. اما مگر وبلاگ چه ویژگی هایی دارد؟ وبلاگ در درجه اول برای ما فارسی زبانان به زبان فارسی است و کار با آن مهارت خاصی نمی خواهد و البته محتوای روزمره و جذابی هم دارد، که باعث می شود فرد بطور غیرمستقیم جذب تکنولوژی شده و بطور کاربردی آموزش لازم را ببیند. وبلاگ می تواند برای عموم چنین ابزاری باشد. چون زبانش فارسی است؛ آن هم نه فارسی شامخ و فرهیخته، بلکه محاوره ای و عامیانه. محتوای این وبلاگها هم مسائل روزمره ای است که افراد با آن درگیرند. البته وبلاگهای تخصصی هم داریم، ولی اکثر آنها نیز لحنی شخصی، گرم و صمیمی دارند. در عین حال این وبلاگ ها از آنجایی که حاوی ویژگی های یک جامعه چند صدایی هستند، همراه خود روحیه نقادی و انتقادی را نیز به ارمغان می آورند. می توان در اظهارنظرهایی که بلاگرها برای هم می گذارند نقدهای فراوانی دید و دربست تحت تأثیر یک پیام قرار نگرفت.
تشویق به مشارکت ویژگی دیگر وبلاگ است. همین که دائما ایده های شما دیده می شود و به نقد کشیده می شود، شما را به مشارکت در طرح و اصلاح دیدگاه های تان و درگیری دائمی در فرایندهای اجتماعی تشویق می کند. از همه مهمتر هر وبلاگ را می توان نشانه پیدایی نوعی تشخص و فردیت دانست. در حقیقت وجود تنوع در وبلاگ ها از زاویه جامعه شناسی نشانه ای خوب و تأکیدی بر تفاوت و استقلال شخصیت ها و فردیت هاست. تمرین تساهل و مدارا نتیجه دیگر وبلاگ نویسی است. در این محیط می توان مخالفان خود را دید، با آنان به بحث و گفتگو پرداخت.
آنان درباره مطلب شما اظهار نظر و حتی آن را نقد می کنند. همچنان که شما می توانید درباره مطالب آنان آزادانه اظهارنظر و نقادی کنید. گوهر اصلی تمامی این رفتارها، به نظر من گمنامی است که در فضای سایبرنتیک به انسان اعطا می شود. به واسطه همین گمنامی است که فرد می تواند از طریق دیگر بودن (بدون اینکه مخاطرات آنها را به جان بخرد) به درک دیگری نائل گردد و در عین حال به درک خودهای متنوع خود نایل شود و از خودهای متصلب از پیش موجود محول و منتسب خود فراتر رود. به علاوه، این درک از موقعیت دیگری است که امکان شکل گیری گفتگو را فراهم می کند و گفتگو نیز به نوبه خود مسئولیت پذیری را به همراه می آورد که زمینه ساز نوعی وفاق اجتماعی و رستن از مرزهای از پیش تعیین شده در زندگی اجتماعی است. از سوی دیگر این فراروی از خود و درک دیگری به ما امکان می دهد سرمایه اجتماعی را افزایش دهیم. جامعه اطلاعاتی (یا جامعه دانشی یا جامعه دانش مبنا) بر دانش و اطلاعات استوار است و از این رو طرح های راهبردی که برای نیل بدان مطرح می شود نیز مبتنی بر مدیریت اطلاعات و دانش است.
اما منظور از مدیریت دانش چیست؟ مدیریت دانش به اجمال هنر ایجاد ارزش است از دارایی های نامرئی یا سرمایه معنوی جامعه که در سه سطح قابل طرح است: یک سطح ساختار بیرونی (به منظور کسب دانش از افراد ملل دیگر و در عین حال ارائه دانش اضافی به آنان) ، سطح دیگر ساختار درونی (به منظور ایجاد فرهنگ اشتراک دانش؛ ایجاد دریافت های تازه از دانش موجود؛ تحصیل دانش شهودی افراد، ذخیره آن، پخش آن و استفاده مجدد از آن؛اندازه گیری فرایندهای ایجاد دانش و دارایی های نامرئی یا سرمایه معنوی)و بالاخره یک سطح هم توانایی ها و استعدادهای افراد (به منظور برآوردن نیازهای اجرایی مدیریت دانش) . چنانکه ملاحظه می شود بدین ترتیب، دو گونه دانش قابل تمییز است: دانش آشکار (حصولی) و پنهان (حضوری) .
دانش آشکار را می توان دانشی توصیف کرد که در قالب کلمات و اعداد قابل بیان است و به سادگی به شکل داده های سخت، فرمول های علمی، رویه های مشخص یا اصول عام قابل مبادله و اشتراک باشد. در مقابل، دانش شهودی (که از قضا بالغ بر هفتاد درصد دانش هر سازمانی را نیز دربرمی گیرد) ، دانشی است به شدت شخصی که به سختی تن به قالب بندی می دهد. درون بینی های ذهنی، اشراقیات و شهودیات از این دست دانش محسوب می شوند.

منبع : روزنامه ابرار