خلاف مسیر آب شنا کردن

غلام پیروانی پس از پایان دادن به جدایی بسیار کوتاه مدتش از تیم فوتبال مقاومت سپاسی شیراز و مستقر شدن مجدد در این تیم تاکید کرده است که فقط به درخواست تماشاگران و ورزش دوستان استان فارس و اصرار مسوولان ورزش این استان به مقاومت بازگشته است. پیروانی در دو هفته ای که از شیراز دور بود، هدایت ابومسلم را برعهده گرفته و با این تیم قرارداد نیز بسته بود، اما با گذشت طرف مشهدی از این وضعیت و فهم و قبول حرف شیرازی ها، از جانب مدیر ابومسلم، فسخ قرارداد و بازگشت مربی زحمتکش و موفق شیرازی ها به خانه اصلی اش امکان پذیر شد. مقاومت سپاسی جایی است که پیروانی طی سال های اخیر مهره های جوان متعددی را پرورش داده و هر فصل نفرات تازه ای را جانشین بازیکنانی کرده بود که این تیم را ترک گفته و به قصد نیل به ثروت و دارایی بیشتر راهی تیم های دیگر شده بودند.
این روال در تمام سال های اخیر تکرار شده بود و پیروانی نیز راهی را برای مهار آن نیافته بود، اما مشخص بود دستمزدها و درآمدهای کمتر موجود در مقاومت در مقام مقایسه با سایر باشگاه های پایه گذار چنین وضعیتی و عامل کوچ مهره های کشف شده و پرورش یافته توسط پیروانی به تیم هایی است که چند برابر مقاومت به نفرات خود پول می دهند و طبیعی است که آنها را از این بابت راضی تر سازند.
● قول های غیرقطعی
امروز که پیروانی به مقاومت برگشته، چه تضمینی در دست است که آن روال تصحیح شده باشد؟ در پاسخ باید گفت که اصولا تضمینی برای آینده داده نشده و قرار هم نیست که سطح پرداخت دستمزدها در این تیم چندان افزایش یابد و تنها قولی که این مربی صدیق گرفته، این است که مقام های مقاومت اجازه ندهند که به جز بیک زاده و طهماسبی( که ظاهرا رفتن شان قطعی شده است) کسی از این تیم برود و بقیه ماندگار شوند. اضافه بر این پیروانی ظاهرا رضایت خریداری دو مدافع، دو مهاجم و یک هافبک جدید را از مدیران مقاومت و افزودن آنها بر نفرات فعلی گرفته است. با این حال به نظر نمی رسد که این موارد نیز قول هایی قطعی و گریزناپذیر شود،وقتی پیروانی در این مسیر جا بیفتد و در همان فضای گذشته قرار گیرد، بدیهی است که حتی در قبال عدم جذب نفرات و نیازهای فوق نیز سکوت پیشه کند و تلاشش را باز مصروف تربیت جوانانی کند که خود او و دیگران خوب می دانند در پایان هر فصل رفتنی اند و پول بیشتر سایر باشگاه ها جا و امکانی برای ابقای آنان در شیراز باقی نمی گذارد. به نظر می رسید که جدایی( ولو موقتی) پیروانی از مقاومت را مجبور به تغییر رویه اساسی در سیاست ها و روش های تیمداری اش کرده باشد.
حسن این ماجرا این بود که مقاومت می فهمید باید از این پس در ساختارهای مالی خود تجدیدنظر کند و دستمزدهای بیشتری را بپردازد و به گونه ای متفاوت عمل کند. در غیر این صورت مقاومت امکان بقا در لیگ برتر را هم نمی یافت، زیرا می دانست که دیگر پیروانی هم نیست تا تیم را به رغم تمامی کمبودهایش جمع و جور کند و باعث صعود و ابقایش شود. مرز رجعت پیروانی اکتفای مقاومت به رسم و روال سابقش و عدول نکردن از چیزهایی است که باعث جدایی این مربی از شیراز شد و او را به سمت تجربه های تازه ( در مشهد ) کشاند.
● تفاوت فراوان
همسو با رجعت پیروانی به شیراز، مدیر مقاومت نیز به آنجا رجعت کرده و بنابراین جدایی او هم دو هفته ای بیشتر به درازا نیانجامیده است، اما در شور و شوق بازگشت آنها همانطور که قبلا گفتیم این حقیقت گم شده است که مسایلی مهم و به روز نبودن ساختارهای مالی در مقاومت و تفاوت فراوان دستمزد ها در این تیم در قیاس با سایر باشگاه های سبب ساز رفتن سرمربی و مدیر باشگاه و پیش از آنها خیل نفرات تیم طی سال های اخیر شده بود و حالا که آنها و به ویژه پیروانی با عشق و فداکاری بازی می کردند، به همان میزان و شکل لزوم بازنگری در آن سیستم ها از یادها می رود و شاید دیری نپاید که مقاومت با همان شاخصه ها و روال مالی اداره شود که پیشتر می شد و پیروانی را به این باور رسانده بود که ادامه ماندن در آن، جایز نیست.
فقط یک ماه و نیم دیگر فصل جدید لیگ برتر فوتبال ایران شروع می شود و مقاومت که فصل پیش را با رتبه چهاردهم به پایان رساند، طبعا یکی از تیم های حاضر در صحنه خواهد بود و سیمای مربی دوست داشتنی و جدا نشدنی اش یک بار دیگر زینت بخش این تیم بی حاشیه و تلاشگر خواهد شد و پیروانی بازیکی دو مهره تازه و خوب برای فوتبال ما رو خواهد کرد، اما این نکته فراموش خواهد شد که خلاف جهت آب شنا کردن و پرهیز از پرداخت ارقام کلان و در عین حال تیمداری و حرکت به سمت جلو، فقط با کمک افراد فوق العاده ای مثل پیروانی حاصل خواهد آمد و اگر او نیز جذب سایر شاخصه های مالی شود ( که شد) دیگر چه راه و وسیله و مجالی برای ادامه دادن این روند باقی خواهد ماند و آیا اعلام پایان این سیستم نخواهد بود؟

منبع : روزنامه جوان