ضیافت عشق

سخن از بهترین لحظاتی است که میهمان ضیافتی آسمانی هستیم و نه از ماهی زمینی و ضیافتی خاکی. ماه و ضیافتی که توصیف آن، عقل ها را حیران و دل ها را سرگردان و بی قرار می سازد.
عظمت این ماه شریف آن قدر بالاست که باید با نهایت ادب و احترام از آن یاد کرد. امیر بیان، امیر المؤمنان علی ـ علیه السلام ـ می فرماید: «لاتَقُولُوا رَمَضَانَ فَإِنَّکُمْ لاتَدْرُونَ مَا رَمَضَانُ فَمَنْ قَالَهُ فَلْیَتَصَدَّقْ وَ لْیَصُمْ کَفَّارَةً لِقَوْلِهِ وَ لَکِنْ قُولُوا کَمَا قَالَ تَعَالَی شَهْرُ رَمَضان‏» ؛ ] هنگام تلفظ ماه رمضان[ نگویید رمضان؛ زیرا شما نمی دانید که رمضان چیست، و هر کس چنین بگوید به عنوان کفارة این سخن صدقه پرداخته و روزه بگیرد، بلکه باید به همان گونه ای که خداوند متعال فرموده، بگویید: ماه رمضان.
واقعا در وصف ماهی که سرآمد تمام ماه ها است است و روز و شبش با تمام روز و شب های دیگر فرق دارد؛ لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْر ، چه می توان گفت و نوشت. ماهی که معشوق به پذیرایی عاشقان بی قرار آمده و خاکساران کویش را به نوازش و ملاطفت می خواند. بهتر آن است که قدری از کلام رسول مهربان اسلام بنوشیم و این ماه را از سخنان دلنواز ایشان بشنویم، کلامی که امیرالمؤمنین علی ـ علیه السلام ـ می فرماید: روزی رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ برای ما سخنرانی ایراد نموده و فرمودند:
«ای مردم! همانا ماه خدا با برکت و رحمت و مغفرت روی به شما آورده است، ماهی که در پیشگاه خداوند بهترین ماه هاست و روزها و شب های آن بهترین روزها و شب هاست و ساعات آن برترین ساعت هاست. در این ماه شما به میهمانی خدا فرا خوانده و از اهل کرامت قرار داده شده‏اید. نفس های شما در آن، ستایش و خوابیدن شما، عبادت است. عمل شما در آن ماه پذیرفته و دعای شما برآورده است.
با نیت‏های راست و دل های پاک از پروردگار خود بخواهید تا شما را به روزه گرفتن آن ماه و تلاوت کتابش موفق بدارد. همانا بدبخت کسی است که در این ماه بزرگ از بخشش خداوند محروم گردد. با تشنگی و گرسنگی خود از تشنگی و گرسنگی روز قیامت یاد کنید. بر درویشان و بینوایان خود ببخشید و مال ارزانی دارید. بزرگان خود را گرامی بدارید و بر کودکان خود مهر ورزید و پیوند خویشاوندانتان را رعایت کنید و زبانهای خویش را نگهدارید و چشم و گوش از آنچه نگریستن و شنیدن آن نارواست فرو بندید. بر یتیمان مردم محبت کنید تا بر یتیمان شما محبت شود. از گناهان خود به سوی خدا توبه کنید و به هنگام نمازهایتان دست های نیاز خود را به سوی او برآورید که آن ساعات بهترین ساعت هاست. خداوند در آن ساعت به چشم رضا و مرحمت بر بندگان خود می‏نگرد و چون نیازی از او می‏خواهند برآورده می‏فرماید و چون او را ندا دهند پاسخ ایشان را می‏دهد و هر چه در آن هنگام از او مسألت دارند بر ایشان می‏بخشد. ای مردم! همانا که در گرو کردارهای خود هستید با طلب آمرزش آن بند را از خود بگسلید. پشت های شما از بار گناهانتان سنگین است، با سجده‏های طولانی خود از سنگینی آن بکاهید. و بدانید که پروردگار که یادش بلند مرتبه است به عزت خود سوگند خورده است که نمازگزاران و سجده‏کنندگان را عذاب نکند و روز رستاخیز آنان را نترساند و به دوزخ در نیاورد. ای مردم! هر کس از شما در این ماه روزه دار مؤمنی را افطار دهد در پیشگاه خداوند پاداش آزاد کردن برده‏یی برای او خواهد بود و موجب آمرزش گناهان گذشته‏اش می‏شود. گفته شد: ای رسول خدا! همه ما بر این کار توانا نیستیم. فرمود: از آتش خود را نگهدارید، هر چند با افطار دادن نیم خرمایی. از آتش خود را نگهدارید، هر چند با افطار دادن یک جرعه آب باشد.
ای مردم! هر کس در این ماه خلق خود را نیکو کند، در آن روز که پاها بر صراط می‏لغزند به آسانی از آن می‏گذرد و هر کس در این ماه از زحمت خدمتگزاران و بردگان خویش بکاهد، خداوند حسابش را بر او سبک می‏کند و هر کس در این ماه شر خود را باز دارد، خداوند خشم خود را روز دیدار از او باز می‏دارد و هر کس یتیمی را گرامی بدارد، خدایش به هنگام دیدار گرامی می‏دارد و هر کس پیوند خویشاوندی رعایت کند، خدایش روز دیدار، با رحمت خویش او را رعایت می‏فرماید و هر کس پیوند خویشاوندی را قطع کند، خدایش روز دیدار رحمت خود را از او باز می‏دارد.
هر کس در این ماه نمازی مستحبی گزارد، خداوند برای او آزادی از دوزخ را مقرر می‏فرماید و هر کس در این ماه فریضه‏یی بگزارد، خداوند پاداش هفتاد فریضه که در ماه های دیگر انجام شده باشد به او عنایت می‏کند و هر کس در آن ماه بر من درود فراوان بفرستد، خدای میزان و ترازوی او را در آن روز که ترازوها سبک است، سنگین می‏فرماید و هر کس یک آیه قرآن در این ماه بخواند برای او پاداشی همچون ختم یک قرآن در ماه های دیگر است. ای مردم! همانا درهای بهشت در این ماه گشاده است و از خدای خویش مسألت کنید که آنها را بر شما نبندد. شیطان ها در این ماه به زنجیر کشیده شده‏اند، از خدای خود بخواهید که آنان را بر شما چیره نفرماید.
امیر المؤمنین علی ـ علیه السلام ـ می‏گوید: برخاستم و گفتم: ای رسول خدا! برترین کارها در این ماه چیست؟ فرمودند: پارسایی و خودداری از ارتکاب محرمات» .
پروردگارا! عذر مرا بپذیر در کوتاهی و حیرانی توصیف مهمانی ات. ماهی که هیچ عمل کوچک و بزرگی در آن ضایع نمی شود؛ خواب روزه دارانش عبادت، نفسشان تسبیح، دعایشان مستجاب و اعمالشان مقبول است.
خوشا به حال روزه دارنی که با دهانی بسته و کامی تشنه، پیرو پیشوایان دینی خویش اند، چرا که امام صادق ـ علیه السلام ـ فرمود: «إِذَا صُمْتَ فَلْیَصُمْ سَمْعُکَ وَ بَصَرُکَ وَ شَعْرُکَ ... لایَکُونُ یَوْمُ صَوْمِکَ کَیَوْمِ فِطْرِک»‏ ؛ هنگامی که روزه ای باید گوش و چشم و مو و پوست و دیگر اعضای تو نیز روزه دار باشند، و نباید ایام روزده داری ات مانند دیگر اوقاتی باشد که روزه نیستی.
پر واضح است که رسیدن به آثار و برکات این ماه عزیز و بهره مندی از عنایت پروردگار، رای روزه دارانی حال خواهد شد که حلقة بندگی حق در گوش کرده و با تمام اعضا و جوارح از آنچه غیر رضای محبوب است امساک کنند و خودداری نمایند. به راستی روزه دار حقیقی آن است که تمام ظاهر و باطنش غرق در اطاعت شود. و افسوس و صد افسوس که ماه رمضان، با همة نور و بهجتش، رخت بندد و سفرة مهمانی محبوب جمع گردد و جان خستة روزه داران، کامی جز تشنگی و گرسنگی نجوید.
امیر مؤمنان علی ـ علیه السلام ـ در نکوهش چنین روزه ای و سرزنش چنین روزه داری می فرماید: «کَمْ مِنْ صَائِمٍ لَیْسَ لَهُ مِنْ صِیَامِهِ إِلَّا الْجُوعُ وَ الظَّمَأُ وَ کَمْ مِنْ قَائِمٍ لَیْسَ لَهُ مِنْ قِیَامِهِ إِلَّا السَّهَرُ وَ الْعَنَاءُ ...»‏ ؛ چه بسیار روزه دارای که بهرة او از روزه، جز گرسنگی و تشنگی نیست و چه بسیار عبادت کننده ای که بهرة او از عبادت جز رنج و زحمت نیست.
خوشا احوال مشتاقان در این ماه...

هادی الیاسی

منبع : خبرگزاری رسا