ادامه تزریق نقدینگی به بانک های انگلستان

یکی از اقدامات دولت های ثروتمند برای جلوگیری از سقوط بانک ها، تزریق مداوم نقدینگی به بازار پول است. آمریکا، کشورهای اروپایی و بسیاری از کشورهای جهان از مدتی قبل این روند را آغاز کرده اند و همچنان به اثربخشی آن امیدوارند. در حال حاضر فدرال رزرو (بانک مرکزی آمریکا) میزان پرداخت وام یک روزه به بانک های آمریکایی را به بیش از ۴۳۰ میلیارد دلار رسانده است. بانک های مرکزی کشورهای صنعتی امیدوارند با تزریق نقدینگی کلان به بازار پول، فعالیت بانک ها را به سطح عادی برسانند. این در حالی است که بی اعتمادی سپرده گذاران نسبت به آینده پول شان و ترس از زیان موجب کاهش فعالیت های بانک های کوچک و بزرگ در کشورهای پیشرفته شده است. برخی کارشناسان می گویند ریشه بحران را باید درون بانک ها و شکل فعالیت های آنها جست وجو کرد. بانک های غربی در یک دوره زمانی به ظاهر پررونق اقدام به پرداخت های وام مسکن بدون پشتوانه کردند. این وام ها موجب افزایش شدید بهای مسکن شد و در نهایت با ترکیدن حباب بازار مسکن، زمینه های بحران امروز به وجود آمد.
● گوردون براون نخست وزیر انگلستان:
تزریق پول به بانک های کشور موجب به جریان افتادن بازارهای مالی می شود و اقدامی ضروری است. برخلاف تصور برخی در شرایط کنونی این اقدام نه تنها ضروری بلکه مفید نیز است. کمک به بانک ها از پول مالیات دهندگان (اشاره به ملی کردن سه بانک بزرگ انگلیسی
اچ بی او اس، لویدز و رویال بنک اسکاتلند) موجب تداوم فعالیت های روزمره آنها می شود که سود آن نصیب همان مالیات دهندگان خواهد شد. ارائه بسته کمکی ۳۷ میلیارد پوندی به سه بانک بزرگ، اقدامی است که در سایر کشورهای پیشرفته نیز سابقه دارد. باید بگویم وقتی فعالیت بازارهای مالی متوقف می شود، دولت نمی تواند دست روی دست بگذارد و زیان دیدن مردم را تماشا کند. در چنین شرایطی باید وارد میدان شد و کاری انجام داد. تزریق نقدینگی به بانک ها به معنای دور ریختن پول نیست بلکه نوعی سرمایه گذاری است. دولت در یک زمان معین این دارایی های سرمایه ای را به فروش خواهد رساند و علاوه بر سیستم بانکی، مردم نیز از آن سود خواهند برد. ما یک مدل ارائه کرده ایم و معتقدیم اگر سایر کشورها نیز از این مدل پیروی کنند، بحران مالی زودتر ریشه کن خواهد شد. در حال حاضر ما نیازمند قوانین جدید و ساختار مالی جدیدی هستیم که موفقیت بانک ها و موسسات مالی را در آینده تضمین کند. مدل دولت انگلیس برای تضمین چنین آینده ای ارائه شده است.
● آنگلا مرکل صدراعظم آلمان:
امروز اقتصاد ما با وضعیت خاصی روبه روست. ما به دنبال اجرای اقداماتی جدی و موثر هستیم تا اثرات بحران مالی جهان بر اقتصاد خود را به حداقل برسانیم. ما مجموعه ای جدید از قوانین مالی را برای اقتصاد کشور تهیه و ارائه کرده ایم. این قوانین زیر نظر کارشناس مالی، پولی و اقتصادی تهیه شده اند. ما از سایر کشورهای اروپایی می خواهیم که از برنامه اصلاح قوانین مالی از جمله اصلاح قوانین صندوق بین المللی پول حمایت کنند. این قوانین دارای دو هدف مشخص هستند؛ نخست افزایش شفافیت عملکرد بانک ها و موسسات مالی و بعد افزایش اعمال کنترل بر عملکرد مقام های ارشد مالی کشورها.برای مقابله با بحران مالی کنونی و کاهش اثرات آن بر بانک ها و موسسات مالی آلمان، دولت طرح نجات ۵۰۰ میلیارد یورویی خود را ارائه کرده است. اجرای این طرح در کنار اجرای برنامه تغییر قوانین بازارهای مالی در حالی که فعالیت های بانکی کاهش یافته و بازارهای سهام اروپا شاهد روند نزولی ارزش سهام هستند، می تواند زمینه های ریشه کن شدن بحران را آماده کند.
● بن برنانک (رئیس فدرال رزرو):
حتی اگر طرح نجات دولت آمریکا موفق به تثبیت بازارهای مالی شود، بازهم بهبود سریع وضعیت اقتصادی امکان پذیر نخواهد بود. بهبود کامل وضعیت اقتصادی در کوتاه مدت اتفاق نخواهد افتاد چراکه کاهش رشد اقتصادی آمریکا مدت ها قبل از تشدید بحران در بازارهای مالی آغاز شده بود. عامل اصلی ضعف اقتصادی آمریکا تداوم بحران بازار مسکن است و این درحالی است که هزینه های مصرف کنندگان، سرمایه گذاری های شرکتی و فعالیت بازار کار به شدت کاهش یافته است. از سویی رفع انسداد بازارهای اعتبارات هم به زمان نسبتاً زیادی نیاز دارد. باید توجه داشت کاهش رشد اقتصادی جهان به معنای کاهش میزان صادرات ما خواهد بود. تنها مایه تسلی ما این است که کاهش قیمت کالاها موجب آزاد شدن بخشی از توان خرید مردم خواهد شد و احتمالاً تورم نیز دیگر افزایش نخواهد یافت. همچون تمامی بحران های گذشته، مساله اصلی از دست رفتن اعتماد سرمایه گذاران و مردم در بازارها و نهادهای مهم است. بحران زمانی پایان می یابد که پاسخ های فراگیر و همه جانبه سیاستمداران و رهبران مالی موجب بازگشت اعتماد به بازارها شده باشد.مسیر فعالیت های اقتصادی طی ماه های آینده به طور کامل بستگی به این خواهد داشت که عملکرد بازارهای مالی و اعتبارات تا چه اندازه به سطح عادی خود رسیده است. هرگونه تلاش برای نجات بازارها باید متناسب با شرایط و چالش های جدید انجام شود. من نمی خواهم بگویم که راه پیش رو به راحتی طی خواهد شد اما معتقدم درحال حاضر ما ابزارهای لازم برای جلوگیری از بروز هر فاجعه ای را در اختیار داریم.
● آلن گرینسپن (رئیس پیشین فدرال رزرو):
آهسته تر شدن روند نزولی بهای مسکن در آمریکا، نخستین نشانه مثبت بهبود شرایط در این بازار است و نهایتاً با رفع انسداد از بازارهای اعتبارات، سرمایه گذاران دوباره به فعالیت در بازار مسکن تمایل پیدا خواهند کرد. به نظر من بهبود وضعیت بازار مسکن آمریکا از نیمه اول سال ۲۰۰۹ آغاز خواهد شد. با این حال یک سوال بزرگ هنوز بی پاسخ مانده است: برای ترغیب سرمایه گذاران جهانی به فعالیت مجدد در بازار مسکن آمریکا، چه میزان وام رهنی باید وارد سیستم شود؟ جدای از این، میزان سرمایه مورد نیاز بانکی برای تثبیت سیستم مالی هم پرسشی است که هنوز بی پاسخ مانده است.
● دومینیک استراس کان (رئیس صندوق بین المللی پول):
تصور می کنم بی ثباتی مالی کنونی به بازارهای نوظهور آسیب های شدیدی وارد خواهد کرد اما یک راه حل برای جلوگیری از این امر وجود دارد. به همان اندازه که وضعیت کنونی مایوس کننده به نظر می رسد، من معتقدم راهی برای خروج از این گرفتاری مشترک وجود دارد. روش کار این است که دولت های سراسر جهان در یک مسیر گام بردارند. آنها باید هر چه سریع تر پنج کار را انجام دهند.
۱) ارائه تضمین های دولتی به سپرده های بین بانکی، بانک های کوچک و بازار پول
۲) خارج کردن دارایی های مشکل آفرین از بازار، انتشار اوراق سهام دولتی در صورت نیاز
۳) ایجاد تناسب بین سرمایه خصوصی و دولتی
۴) بستن بسیاری از راه های گریز موجود در مقررات پولی جهان
۵) در اختیار داشتن مقادیر زیادی پول تا وقتی بازارهای نوظهور تحت فشار قرار می گیرند به سرعت به کار گرفته شوند.
درحال حاضر گمان می کنم به دلیل تصمیمات گرفته شده، ما اوج بحران مالی را پشت سر گذاشته ایم اما تعیین میزان خسارت های بحران تا مدت ها امکان پذیر نخواهد بود.

علی دانیال

منبع : روزنامه سرمایه