چهارشنبه, ۱۹ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 8 May, 2024
مجله ویستا
۴دسامبر سال ۱۷۹۵ ـ زاد روز « کارلایل » و نظر او درباره تاریخنگاری
امروز زادروز « توماس کارلایل » مورخ ، نویسنده و اندیشمند بزرگ اسکاتلندی است که چهارم دسامبر سال ۱۷۹۵ به دنیا آمد و آتار متعدد از او باقی مانده است که مهمترین آنها کتاب چند جلدی « تاریخ انقلاب بزرگ فرانسه » است.
کارلایل در حرفه تاریخنگاری انقلاب کرد و تالیفاتش را بدون « فوت نت » منتشر ساخت و روشی را پایه نهاد که اینک به «تاریخنگاری ژورنالیستیک» معروف شده است.
وی معتقد بود مردمی که به یک مورخ اعتماد دارند باید حرفهای او را بپذیرند و لذا نیازی به ذکر غیر ضروری مآخذ و اصحاب قول نیست ، زیرا که مورخ قبلا درستی مطالبی را که به دست آورده آزمایش کرده است . اگر مورخ به موردی تردید دارد باید تردید خود را ذکر کند و به گردن دیگران انداختن و تکرار « موارد مورد تردید و شایعه » درست نیست. ذکر مآخذ که خود آنها هم معلوم نیست معتبر باشند باعث پیچیدگی نوشته و اطاله کلام می شود. بکار بردن همه مآخذ و رفرنس ها تنها برای یک سکالر (کار دانشگاهی ( کتاب درسی ) - مدرس و پروفسور) لازم است.
کارلایل تایید کرده است که « فرد دیگری» باید «تاریخ روز( خبر ) » را بنویسد که پژوهشگران پس از او، این « فرد دیگر » را « روزنامه نگار » نام نهادند. به این ترتیب وی راهی را گشود که به قبول این اصل انجامید که روزنامه نگار « تاریخ امروز » را می نویسد و عناصرش را به دست می دهد و تاریخنگار بعدا پس از حصول نتیجه با حوصله بیشتر و انتخاب یک روش تحقیق مطمئن و متدولوژی آن را دنبال خواهد کرد و با جمع آوری اسناد لازم، کل « رویداد » را شرح می دهد و باید « علت و یا علل » و « نتیجه و یا نتایج» را روشن سازد . بنابراین، این دو حرفه ( روزنامه نگاری و تاریخنگاری ) دارای یک قلمرو واحد هستند . کارلایل مورخ را به مثابه یک کارآگاه( پلیس ) می داند که برای « قاضی تاریخ » مدرک جمع آوری می کند و « قاضی زمان » جز نوشته و یا کتاب تاریخ کسی دیگر نمی تواند باشد و «دادرسی» همان شرح رویداد است که چرا شروع شد ، چگونه انجام گرفت و به کجا ختم شد ( نتیجه چه بود ) .
به عقیده کارلایل و پیروان نظر او ، هیچ فرد و گروه راه فرار از دست کارآگاه و قاضی تاریخ را نخواهد داشت ؛ لذا باید مراقب اعمال هر روز خود باشد . بازپرس( کارآگاه ) تاریخ با دیگر باز پرسها این فرق را دارد که هم برضد و هم در دفاع از یک رویداد و اصحاب آن ، به جمع آوری سند می پردازد.
با این استدلال ، تاریخ نگار همان روزنامه نگار است که به جای امروز در باره دیروز و دیروزهای دور تحقیق می کند و می نویسد تا تجربه گذشتگان هدر نرود و در امور جاری بکار گرفته شود و اشتباهات تکرار نگردد .
کارلایل نسبت به مورخان پیش از خود و معاصرش، به « ناراتیو - شرح نویسی» یک رویداد تاریخی توجه بیشتری دارد تا به ردیف کردن ماخذ و منابع و رفع مسئولیت کردن از خود ، و تاریخ نگاری پر از فوت نت نویسی را نوعی « رونویسی ( رونوشت برداشتن ) » خوانده است.
کارلایل در حرفه تاریخنگاری انقلاب کرد و تالیفاتش را بدون « فوت نت » منتشر ساخت و روشی را پایه نهاد که اینک به «تاریخنگاری ژورنالیستیک» معروف شده است.
وی معتقد بود مردمی که به یک مورخ اعتماد دارند باید حرفهای او را بپذیرند و لذا نیازی به ذکر غیر ضروری مآخذ و اصحاب قول نیست ، زیرا که مورخ قبلا درستی مطالبی را که به دست آورده آزمایش کرده است . اگر مورخ به موردی تردید دارد باید تردید خود را ذکر کند و به گردن دیگران انداختن و تکرار « موارد مورد تردید و شایعه » درست نیست. ذکر مآخذ که خود آنها هم معلوم نیست معتبر باشند باعث پیچیدگی نوشته و اطاله کلام می شود. بکار بردن همه مآخذ و رفرنس ها تنها برای یک سکالر (کار دانشگاهی ( کتاب درسی ) - مدرس و پروفسور) لازم است.
کارلایل تایید کرده است که « فرد دیگری» باید «تاریخ روز( خبر ) » را بنویسد که پژوهشگران پس از او، این « فرد دیگر » را « روزنامه نگار » نام نهادند. به این ترتیب وی راهی را گشود که به قبول این اصل انجامید که روزنامه نگار « تاریخ امروز » را می نویسد و عناصرش را به دست می دهد و تاریخنگار بعدا پس از حصول نتیجه با حوصله بیشتر و انتخاب یک روش تحقیق مطمئن و متدولوژی آن را دنبال خواهد کرد و با جمع آوری اسناد لازم، کل « رویداد » را شرح می دهد و باید « علت و یا علل » و « نتیجه و یا نتایج» را روشن سازد . بنابراین، این دو حرفه ( روزنامه نگاری و تاریخنگاری ) دارای یک قلمرو واحد هستند . کارلایل مورخ را به مثابه یک کارآگاه( پلیس ) می داند که برای « قاضی تاریخ » مدرک جمع آوری می کند و « قاضی زمان » جز نوشته و یا کتاب تاریخ کسی دیگر نمی تواند باشد و «دادرسی» همان شرح رویداد است که چرا شروع شد ، چگونه انجام گرفت و به کجا ختم شد ( نتیجه چه بود ) .
به عقیده کارلایل و پیروان نظر او ، هیچ فرد و گروه راه فرار از دست کارآگاه و قاضی تاریخ را نخواهد داشت ؛ لذا باید مراقب اعمال هر روز خود باشد . بازپرس( کارآگاه ) تاریخ با دیگر باز پرسها این فرق را دارد که هم برضد و هم در دفاع از یک رویداد و اصحاب آن ، به جمع آوری سند می پردازد.
با این استدلال ، تاریخ نگار همان روزنامه نگار است که به جای امروز در باره دیروز و دیروزهای دور تحقیق می کند و می نویسد تا تجربه گذشتگان هدر نرود و در امور جاری بکار گرفته شود و اشتباهات تکرار نگردد .
کارلایل نسبت به مورخان پیش از خود و معاصرش، به « ناراتیو - شرح نویسی» یک رویداد تاریخی توجه بیشتری دارد تا به ردیف کردن ماخذ و منابع و رفع مسئولیت کردن از خود ، و تاریخ نگاری پر از فوت نت نویسی را نوعی « رونویسی ( رونوشت برداشتن ) » خوانده است.
منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
ایران حماس دولت سیزدهم رافائل گروسی دولت رئیس جمهور رهبر انقلاب اصفهان مجلس شورای اسلامی شورای نگهبان مجلس زنان
تهران شهرداری تهران پلیس بارش باران قتل زلزله حجاب آموزش و پرورش قوه قضاییه فضای مجازی شهرداری وزارت بهداشت
مسکن خودرو حقوق بازنشستگان مالیات سایپا قیمت طلا قیمت دلار ایران خودرو قیمت خودرو بازار خودرو بانک مرکزی بورس
تئاتر تلویزیون نمایشگاه کتاب سینما دفاع مقدس سریال سینمای ایران موسیقی کتاب صدا و سیما
دانش بنیان اینوتکس دانشگاه آزاد اسلامی
اسرائیل رژیم صهیونیستی غزه فلسطین رفح جنگ غزه روسیه چین نوار غزه ترکیه اوکراین طوفان الاقصی
پرسپولیس فوتبال استقلال لیگ برتر ذوب آهن لیگ قهرمانان اروپا نساجی لیگ برتر فوتبال ایران بازی لیگ برتر ایران سپاهان رئال مادرید
اپل هوش مصنوعی سامسونگ ناسا آیفون گوگل مایکروسافت باتری فضا فضاپیما
بیماران خاص استرس کاهش وزن بیمه زیبایی دندانپزشکی فشار خون