این رمضان

می توان در توصیف ماه رمضان بسیار گفت و نوشت، این ماه در میان مسلمانان ماهی آشنا است و آیات و روایات پیرامونش مکرراً به سمع و نظر مردم رسیده است. پیداست که ماه رمضان تمرینی برای کسب فضایل اخلاقی و انسانی است و از آن جهت تشریح و ابلاغ شده که پیروان محمد(ص) در این ماه به خود آیند و جدی تر از هر زمان دیگر دفتر اعمال خویش را بگشایند و در محضر خدایی که با گرسنگی و تشنگی بیشتر حسش می کنند، اغلاط و خطاهایشان را تصحیح کنند.در این ماه به اراده خداوند دستان شیطان به زنجیر بسته شده تا مومنان از شر وسوسه هایش آسوده تر شده و توان چیره شدن بر بدی ها را داشته باشند.
گویند برخی در این ماه مبارک خود غل و زنجیر از دست و پای شیطان رانده شده باز می کنند تا فرصت خوبی و درستی را به راحتی از کف فروگذارند.اما اگر در رمضان پرهیزکاری ستودنی ترین اعمال است و پاداش خوبی ها افزون و بی شمار است، قطعاً مهربانی با خلایق و دست گیری از گرفتاران و گذشت از دیگران و فداکاری در حق بندگان خدا واجبی افضل و پسندیده یی ارجح است.آن کس که در خلوت معصیت خدا می کند به خویش جراحت زده است اما آنکه در حق مردم خطا و سهو و ستم می کند خداوند را به خشم و غضب می آورد.راستی اگر ماه رمضانی بیاید و برود و لحن نوشتن و گفتن و رفتار ما با دیگران به صحت و درستی و صداقت و نوازش و کرامت نزدیک نشود آیا جز این است که خسارت برده ایم و رمضان بدون باران رحمت از سرمان عبور کرده است؟فضای سیاسی جامعه بیش از حوزه های دیگر در معرض دید و قضاوت مردم است. آیا شده است که در رمضان مجادلات و دعاوی سیاسی آرام تر، مهربانانه تر و اخلاقی تر شود و ناظران از عوام و خواص شاهد تغییر محسوس در آن باشند؟
رمضان دل های ما چگونه سپری خواهد شد اگر هر کدام مان بر طبل حقانیت روش هایمان بکوبیم و در واقع فرقی میان این ماه و دیگر ماه ها نگذاریم. مسلماً مسلمانان باید در دعوای قدرتی که می کنند صحنه یی انسانی تر از دیگران به نمایش بگذارند و در رمضانشان چنان سیر و سلوک سیاسی کنند که فخر عالم شوند و دیگران به اخلاق حسنه یی که دارند بر آنان رشک برند.راستی کی، کجا و چگونه باید کرامت اخلاقی را که پیامبر اسلام(ص) پرچمش را افراشت به تصویر بکشیم و جهان را مجذوب روابط انسانی خود سازیم؟ما باید اخلاقی و انسانی تر از هر ملتی با یکدیگر رفتار کنیم و افزون بر آن با مخالفان خویش چنان کریم باشیم که تفاوت میان یک انسان متدین و متخلق با دیگران مشهود باشد.اگر در رمضان این جدیت برای پاسداشت حقوق دیگران و رأفت با خلایق نمودار نشود با کمال تاسف باید اعلام کنیم رمضان ما به هدف خود نرسیده است.در رمضان سیاست تحقیر و تمسخر و توهین و افترا و تخریب رقیب جایی ندارد و کسی که بدان دست بیازد در رمضان نیست.
اعلام مسالمت با رقیب و مهربانی و گذشت با او از نشانه های زیستن در رمضان است. حالا باید بنشینم و ببینم در ماه مبارکی که در پیش داریم طرف های سیاسی چه سان تغییر می کنند و از خویش نشانه های تأمل و دقت بروز می دهند؟ ماه مبارک اگر مستوجب تغییر نباشد و برای تغییر نیامده باشد و تغییری حاصل نکند با ماه های دیگر چه تفاوتی خواهد داشت؟ هر کس که ادعایش بیشتر است انتظار تغییر در او بیشتر است. چه اینکه اگر اینگونه نباشد اثربخشی رمضان بلاموضوع شده است.تقرب به خداوند حاصل نمی شود مگر اینکه رضایت بندگان او گرد آید، اگر کسی طالب این رضایت باشد به دستش می آورد چه اینکه صداقت از میان انبوه جنجال ها و سر و صداها و گرد و غبارها خود را نشان می دهد و در اعماق دل مردم اثر می گذارد.در رمضان جدی نور و امید و مهر و صفا رایج است و در رمضان ظاهری فخر و ریا و جمود و تنگ نظری حاکم است. آیا می شود جدی ترین رمضان عمر خویش را با تغییرات ملموس و محسوس سپری سازیم و آیینه دل را از زنگار خودخواهی، خودمحوری و خودبزرگ بینی و تفرعن پاک کنیم؟ آیا می شود در رمضان امسال هر کس به تناسب قدرتی که دارد جلوه های باشکوهی از اخلاق محمدی(ص) را به نمایش بگذارد و در تاریخ بگویند که در رمضان سال ۷۸ قدرت معنویت و اخلاق اسلام جلوه یی عظیم گرفت و دنیا را خیره خود ساخت.

جعفر گلابی

منبع : روزنامه اعتماد