دوشنبه, ۱۷ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 6 May, 2024
مجله ویستا
سازمان تجارت جهانی ، فرصتی تهدید کننده
دو سال پس از پایان جنگ جهانی دوم ، كشورهای توسعه یافته كه از یك سو سالهای دشوار جنگ و بحرانهای مالی پیش از آن ( بویژه ركود سالهای پایانی دهه سوم قرن بیستم ) را پشت سر نهاده بودند واز سوی دیگر برنامه های گسترده بازسازیهای پس از جنگ را پیش رو داشتند ، به این نتیجه رسیدند كه امضاء یك موافقت نامه عمومی در زمینه ضوابط و مقررات مربوط به واردات و صادرات كالاها ، فضای تجارت بین الملل را دست كم برای كــشورهای توسعه یافته مساعدتر می سازد .
به این ترتیب با توافق كشورهای یاد شده بر موافقت نامه عمومی تعرفه و تجـــــارت ( GATT ) در سال ۱۹۴۷ ، سنگ زیر بنای سازمان تجارت جهانی نهاده شد .
از آن زمان ۸ دور مذاكره بین كشورهای عضو گات انجام گرفت ، مذاكراتی كه با وجود چالشها و اختلاف نظرهای اعضاء ، روندی تكاملی را طی نمود و آخرین دور آن ( معروف به دور اروگوئه ) در سال ۱۹۹۵ به تشكیل سازمان تجارت جهانی منتهی شد .
این سازمان در زمان تشكیل ، علاوه بر موافقتنامه تعرفه و تجارت كالا ، ضوابط و مقررات مورد توافق اعضاء ، در زمینه تجارت خدمات و نیز جنبه های تجاری حقوق مالكیت معنوی ( ثبت اختراعات و ... ) را نیز در بر می گرفت .
در واقع از این طریق ، اعضای سازمان تجارت جهانی ، پذیرفته اند كه در زمینه صدور كالاها و خدمات ( و نیز حقوق معنوی نوآوریهای عرضه شده به بازار جهانی ) بین خود ، بر اساس ضوابط و مقرراتی واحد عمل كنند .
این ضوابط حذف موانع گمركی ( و تسهیل صدور كالاها و خدمات و سرمایه گذاری ) بین كشورهای عضو را به عنوان اساسی ترین هدف سازمان تجارت جهانی دنبال می كند ، اما اینكه حذف موانع گمركی در كشورهائی چون ایران ( كه یكی از قویترین ابزارهای آن برای بقاء اقتصاد داخلی ، نرخهای بالای تعرفه گمركی بر كالاهای وارداتی است ) چه عواقب و پیامدهائی برای صنایع داخلی و به طور كلی اقتصاد كشور خواهد داشت ، پرسشی قابل تامل و هشدار دهنده است .
از این رو همواره كشورهائی كه از پتانسیلهای موجود اقتصاد خود برای رشد و نیز رقابت كالاها و خدمات خود در عرصه تجارت جهانی ، برآوردهای خوشبینانه تری داشته اند ، بیش از دیگران خواستار ورود به این عرصه پر چالش بوده اند .
اكنون ۱۴۴ كشور جهان به سازمان تجارت جهنی پیوسته اند و ایران نیز از سال ۱۳۷۵ تاكنون بارها تقاضای عضویت خود در این سازمان را تكرار نموده است .
به این ترتیب روند یاد شده تقریبا راه گریزی برای هیچ یك از كشورهای غیر عضو باقی نگذاشته است . به نحوی كه آزادسازی تجاری و خصوصی سازی اقتصاد به عنوان مهمترین شرط داوطلبان پیوستن به سازمان تجارت جهانی ، امروزه در صدر برنامه های اقتصادی این كشورها قرار گرفته است .
اینكه پیوستن به سازمان تجارت جهانی چه منافع و محدودیتهائی برای بخشهای صنعت ، كشاورزی و خدمات كشور خواهد داشت ، پرسشی است كه طی سالهای گذشته كم و بیش از سوی صاحبنظران و مدیران اقتصادی كشور مورد بررسی و كنكاش قرار گرفته است .
به هر حال آنچه مسلم است عضویت در این سازمان یعنی پذیرفتن ضوابط و مقررات آن ، اما هریك از بخشهای اقتصادی كشور تا چه اندازه از شرایط و پیامدهای عضویت كشور بر فعالیتهای اقتصادی خود آگاه شده اند و تا چه اندازه برای حضور
این عرصه جهانی مهیا گردیده اند ، پرسشی است كه علی رغم تاخیر بسیار ، همچنان بی پاسخ مانده اند .
منبع:
www.abfakashan.com
منبع : آموزش و پرورش استان خراسان
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
ایران آمریکا مجلس شورای اسلامی شورای نگهبان انتخابات دولت حسین امیرعبداللهیان حجاب جنگ دولت سیزدهم حسن روحانی انتخابات مجلس دوازدهم
فضای مجازی قتل هواشناسی تهران شهرداری تهران شورای شهر تهران سیلاب سامانه بارشی آموزش و پرورش سازمان هواشناسی باران شهرداری
خودرو بازار خودرو بانک مرکزی قیمت دلار قیمت طلا قیمت خودرو دلار یارانه مسکن ایران خودرو حقوق بازنشستگان تورم
تلویزیون سینما مهاجرت نمایشگاه کتاب سینمای ایران دفاع مقدس صدا و سیما مسعود اسکویی صداوسیما موسیقی سریال مهران غفوریان
معماری
رژیم صهیونیستی اسرائیل غزه فلسطین حماس جنگ غزه روسیه اوکراین امیرعبداللهیان ایالات متحده آمریکا نوار غزه جنگ اوکراین
فوتبال پرسپولیس استقلال لیگ برتر جواد نکونام رئال مادرید سپاهان بارسلونا بازی لیگ برتر انگلیس باشگاه استقلال باشگاه پرسپولیس
باتری گوگل آیفون اینستاگرام مایکروسافت سامسونگ اپل عکاسی ناسا
ویتامین چای کاهش وزن توت فرنگی سیگار فشار خون کبد چرب