پنجشنبه, ۱۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 2 May, 2024
مجله ویستا

رویای‌ خود را ثبت‌ کنید


رویای‌ خود را ثبت‌ کنید
یكی‌ از بزرگترین‌ اسرار هستی‌ در خلقت‌ بشر، خوابیدن‌ و خواب‌ دیدن‌ او است‌ . چون‌ حالت‌ خواب‌ در این‌ نسل‌، در اصل‌ یك‌ نوع‌ مرگ‌ موقتی‌ است‌ كه‌ به‌ تمام‌ افراد دست‌ می‌دهد و با كمی‌ دقت‌ و توجه‌ در این‌ باره‌ در می‌ یابیم‌ كه‌ در عمل‌ خوابیدن‌ و حالت‌ مرگ‌، اختلاف‌ چندانی‌ نسبت‌ به‌ یكدیگر ندارند ، منتهی‌ در زمان‌ خوابیدن‌ برخی‌ از حركات‌ فیزیكی‌ بدن‌ تحت‌ كنترل‌ ضمیر ناخودآگاه‌، به‌ اعمال‌ و فعالیت‌ های‌ خود ادامه‌ می‌ دهند ، ولی‌ در زمان‌ مرگ‌ حركات‌ این‌ ارگانها برای‌ همیشه‌ از بین‌ نمی‌ روند.
روح‌ نسل‌ بشر، برای‌ گذرانیدن‌ زندگی‌ احتیاج‌ فراوانی‌ به‌ انرژی‌ كسب‌ شده‌ از جهان‌ های‌ روحی‌ دارد، لذا بهترین‌ زمان‌ دریافت‌ انرژی‌، هنگام‌ خواب‌ است‌ ، چون‌ روح‌ در این‌ زمان‌ بطور آزادانه‌ می‌ تواند برای‌ كسب‌ انرژی‌های‌ لازم‌، خود را به‌ عوالم‌ روحی‌ برساند و انرژی‌ لازم‌ را از آنجا كسب‌ كند و اگر خوابیدن‌ را به‌ هر طریقی‌ از افراد سلب‌ كنند، می‌ بینیم‌ كه‌ بتدریج‌ حالت‌ های‌ روحی‌ بسیار بدی‌ در آنها مشاهده‌ می‌شود كه‌ در نتیجه‌ گاهی‌ به‌ جنون‌ یا مرگ‌ منتهی‌ می‌ شود تا در این‌ حالت‌ جدید ، روح‌ بهتر بتواند جهت‌ كسب‌ انرژی‌ و ادامه‌ حیات‌، جسم‌ مادی‌ را ترك‌ كند.
اختلاف‌ این‌ حالت‌ با خواب‌ در این‌ است‌ كه‌، هنگام‌ بروز حالت‌ جنون‌ و عصیانهای‌ روحی‌، تعدادی‌ از ریسمانهای‌ حیات‌ از بدن‌ جدا شده‌ و روح‌ می‌ تواند بدین‌ وسیله‌ خود را در شرایط‌ متعادل‌ تری‌ ، برای‌ كسب‌ انرژی‌ نگاه‌ دارد، ضمن‌ اینكه‌ با انجام‌ چنین‌ اعمالی‌، جسم‌ در حالت‌ نامتعادل‌ قرار می‌ گیرد، ولی‌ در خواب‌ ، این‌ ریسمانها امتداد می‌ یابند و گسیختگی‌ در آنها وجود ندارد.
گاهی‌ در عصیانهای‌ روحی‌ ممكن‌ است‌ ریسمانهای‌ حیات‌ از بدن‌ جدا شده‌ و پس‌ از مدتی‌ مجددا ارتباط‌ خود را با جسم‌ مادی‌ برقرار كنند و فردی‌ كه‌ مدتها در حالت‌ جنون‌ یا دگرگونی‌های‌ روحی‌ بسر می‌ برده‌ است‌، حالت‌ عادی‌ خود را باز یابد و گاهی‌ هم‌ روح‌ اجازه‌ این‌ اتصال‌ را نمی‌ دهد و تا آخر عمر ، این‌ ریسمانها به‌ جسم‌ مادی‌ متصل‌ نمی‌ شوند و در نتیجه‌ این‌ اشخاص‌ تا پایان‌ زندگی‌، در حالت‌ بخصوصی‌ از جنون‌ یا ناراحتی‌ های‌ روحی‌ بسر خواهند برد.
اگر كسی‌ قصد خوابیدن‌ دارد و ما نظاره‌ گر جسم‌ مادی‌ او در آن‌ موقع‌ باشیم‌ ، در یك‌ زمان‌ بخصوص‌، حركت‌ جزیی‌ و كاملا مشهودی‌ را در جسم‌ مادی‌ وی‌ مشاهده‌ می‌ كنیم‌ و با شروع‌ این‌ حركت‌ باید بدانیم‌ كه‌ او در این‌ زمان‌ به‌ بعد است‌ كه‌ به‌ خواب‌ كاملی‌ فرو می‌رود و آن‌ حركت‌ موید این‌ است‌ كه‌ روح‌ از جسم‌ فاصله‌ گرفته‌ و در این‌ زمان‌ جسم‌ و روح‌ توسط‌ ریسمانهای‌ حیات‌ در یك‌ خط‌ مستقیم‌ قرار گرفته‌ اند و این‌ حركت‌ به‌ دلیل‌ كشش‌ های‌ حركتی‌ روح‌ به‌ وجود می‌آید.
زمانی‌ كه‌ فردی‌ در بیداری‌ بسر می‌برد ، ضمیر آگاه‌ وی‌ در حالت‌ فعالیت‌ است‌ و ضمیر ناخودآگاه‌ فعالیت‌ مشهود چندانی‌ را از خود بروز نمی‌ دهد ، ولی‌ در زمان‌ خواب‌ وظایف‌ این‌ دو ضمیر كاملا تغییر می‌ یابد، یعنی‌ در این‌ شرایط‌، ضمیر آگاه‌ در حال‌ استراحت‌ است‌ و ضمیر ناخودآگاه‌ موجب‌ درك‌ و شناخت‌ های‌ فرد در زمان‌ خواب‌ و رویا های‌ او می‌ گردد و این‌ دو ضمیر، معمولا با یكدیگر همكاری‌ مستقیم‌ و دایم‌ ندارند.
هر فردی‌ جهت‌ تقویت‌ قدرت‌ های‌ ارادی‌ و دستیابی‌ به‌ ضمیرناخودآگاه‌ خود در زمان‌ خواب‌، می‌تواند با اجرای‌ تمرین‌ و روش‌های‌ خاصی‌، فاصله‌ بین‌ ضمیر آگاه‌ و ناخودآگاه‌ را نزدیكتر كند. بطوری‌ كه‌ حالت‌ قبلی‌ ضمیر آگاه‌ را كه‌ در حال‌ استراحت‌، رابطه‌ چندانی‌ با ضمیر ناخودآگاه‌ ندارد، تغییر دهد به‌ گونه‌یی‌ كه‌ ضمیر آگاه‌ را در زمان‌ خواب‌، آگاه‌ سازد و ضمیر ناخودآگاه‌ را در مسیر خواسته‌ های‌ خود ، در زمان‌ بیداری‌ ، به‌ فعالیت‌ وادارد، یعنی‌ زمانی‌ كه‌ فردی‌ در بستر خود آرمیده‌ و آماده‌ خوابیدن‌ است‌، با روش‌ های‌ خود تلقینی‌ و بطور آگاهانه‌، از ضمیر ناخودآگاه‌ خود بخواهد تا تمام‌ رویاهایی‌ را كه‌ در زمان‌ خواب‌ مشاهده‌ می‌ كند به‌ ضمیر آگاه‌ انتقال‌ دهد تا پس‌ از بیداری‌ ، فرد آنها را به‌ یاد داشته‌ باشد ، زیرا اكثر رویاهایی‌ را كه‌ افراد در زمان‌ خواب‌ مشاهده‌ می‌ كنند، در زمان‌ بیداری‌ فراموش‌ می‌شود و حتی‌ ذره‌یی‌ از آن‌ رویاهایی‌ را كه‌ چند لحظه‌ پیش‌ شاهد آن‌ بوده‌ اند به‌ یاد آورند.
دلیل‌ فراموشی‌ رویاها پس‌ از خواب‌، یك‌ امر فیزیكی‌ و طبیعی‌ است‌. چون‌ بشر در عالمی‌ زندگی‌ می‌كند كه‌ از امواج‌ گوناگون‌ به‌ وجود آمده‌ است‌ و مشاهدات‌ و رویاهای‌ وی‌ نیز چیزی‌ خارج‌ از قاعده‌ و قانون‌ امواج‌ نیستند و در این‌ حالت‌ امواج‌ و فركانسهای‌ مشاهدات‌ ضمیر ناخودآگاه‌، در درون‌ امواج‌ اثیری‌ با ضمیرآگاه‌ كه‌ در امواج‌ محیط‌ مادی‌ است‌ مطابقت‌ ندارد، یعنی‌ بشر در زمان‌ خواب‌، مشاهدات‌ خود را با امواج‌ دیگری‌ تشخیا می‌ دهد یا آنها را می‌ شنود و یكی‌ از مهمترین‌ دلایل‌ فراموش‌ كردن‌ رویاها پس‌ از خواب‌، عدم‌ تجانس‌ امواج‌ زمان‌ خواب‌ و بیداری‌ است‌.
وقتی‌ كه‌ قبل‌ از خوابیدن‌ به‌ ضمیرآگاه‌ و ناخودآگاه‌ خود تلقین‌ كنید كه‌ موقع‌ خواب‌ جسم‌ مادی‌، این‌ دو عنصر عقلی‌ با یكدیگر همكاری‌ نزدیك‌ داشته‌ باشند و تمام‌ رویدادها را به‌ یكدیگر انتقال‌ دهند ، هدف‌ نزدیك‌ كردن‌ فركانس‌های‌ عقلی‌ این‌ دو عنصر نسبت‌ به‌ یكدیگر است‌ تا بتوانند پس‌ از خواب‌ ، خاطرات‌ رویاها را به‌ هم‌ انتقال‌ دهند.یكی‌ دیگر از دلایل‌ وجود اختلافات‌ موجی‌ بین‌ این‌ دو ضمیر این‌ است‌ كه‌ ، فركانسهای‌ رویا، از امواج‌ روحی‌ یا اثیری‌ هستند و در زمان‌ بیداری‌ نمی‌توانند مورد استفاده‌ در عالم‌ بیداری‌ با امواج‌ محیط‌ مادی‌ قرار گیرند.
برای‌ اینكه‌ فردی‌ بتواند در زمان‌ خواب‌ از وجود این‌ رویاها با خبر شود، می‌ بایست‌ پیش‌ از خوابیدن‌، چندین‌ بار به‌ ذهن‌ خود بقبولاند كه‌ ضمیر ناخودآگاه‌ وی‌ در خواب‌ تمام‌ رویاها را به‌ ضمیر آگاه‌ انتقال‌ دهد. بطوری‌ كه‌ فردا صبح‌ پس‌ از خواب‌ ، كلیه‌ آنها را به‌ یاد داشته‌ باشد. این‌ عمل‌ را هر شب‌ قبل‌ از خوابیدن‌ باید آنقدر انجام‌ داد تا زمانی‌ فرا رسد كه‌ هر روز صبح‌ پس‌ از خواب‌، بتوانید تمام‌ خاطرات‌ و رویاهای‌ شب‌ گذشته‌ خود را بطور كامل‌ به‌ یاد آورید.
زمانی‌ كه‌ فردی‌ موفق‌ شد نحوه‌ خواب‌ دیدنهای‌ خود را تحت‌ كنترل‌ ارادی‌ ضمیر آگاه‌ خویش‌ در آورد، از آن‌ پس‌ می‌ تواند برخی‌ از ناراحتی‌های‌ جسمی‌ و روحی‌ خویش‌ را در زمان‌ خوابیدن‌ به‌ وسیله‌ ضمیر ناخودآگاه‌ درمان‌ كند. یعنی‌ در موقع‌ خوابیدن‌ از ضمیرهای‌ خود بخواهد كه‌ در خواب‌ به‌ یكدیگر كمك‌ كنند و ناراحتی‌ جسمی‌ و روحی‌ و روانی‌ را از شخص دور نمایند و پس‌ از مدتی‌ در این‌ زمینه‌ حتما موفق‌ خواهند شد.
منبع : روزنامه اعتماد