نماز جعفر طیار

هر نمازی که با تجدید و تعصبات طولانی برگزار شود و بیش از مدت معمول و متعارف به طول انجامد آن را به نماز جعفر طیار تشبیه و تمثیل می کنند.
این ضرب المثل تنها به نمازهای طولانی اطلاق نمی شود بلکه عوام الناس در کارهای مداوم و اموری که انجامش خارج از حدود مقرر طولانی شود از این ضرب المثل استفاده و استناد می کنند و به عامل عمل می گویند: چرا این قدر طول می دهی مگر نماز جعفر طیار است؟
باید دید که جعفر طیار کیست و چگونه نماز به جای می آورده که عمل و عبادتش ورد زبانها شده است.
طیار لقب جعفربن ابی طالب پسر عم پیغمبر اکرم (ص) و برادر ارشد امیرمؤمنان و امام اول شیعیان است که در سال هشتم هجری در جنگ موته واقع در شام پرچمدار مسلمین بود و آن قدر جنگید تا هر دو دستش به ضرب شمشیر دشمنان از بدن جدا شد ولی جعفر که مردی شجاع و مؤمن بود با آنکه دو دست در بدن نداشت پرچم اسلام را با دو بازوی بریده خویش بر سینه برافراشته داشت تا مسلمین روحیه خویش را نبازند و وحشت زده نشوند.
در این حال بود که از میان دو نیم شد و به گفته یعقوبی:«پس هر پستی برای رسول خدا (ص) برافراشته شد و هر بلندی برای او پست گردید تا شهادتگاههای آنها را دید و گفت:«یا جبرئیل، انی قدمت زیداً.» یعنی: ای جبرئیل، من زید را پیش داشتم. گفت خدا جعفر را برای خویشی تو پیش داشت. رسول خدا مرگشان را خبر داد و گفت: خدا برای جعفر دو بال زیر جد رویانید که در بهشت هر جا بخواهد با آن دو پرواز می کند.»
به این جهت لقب طیار یا ذوالجناحین برای جعفر باقی ماند:«اتفاقاً همان شب جمعی از صحابه او را در خواب دیدند که در بهشت با مرغان می پرید.»
اما معروفیت نماز جعفر طیار از آن لحاظ است که وی بیشتر اوقات شبانه روز خود را به نماز و دعا در پیشگاه پرودگار می گذرانید و نمازهای طولانی می خواند به طوری که کمتر کسی از این بابت به پای او می رسیده است.

منبع : آی کتاب